En dan nog iets - Paulien Cornelisse - ebook

Ook deze opvolger van 'Taal is zeg maar echt mijn ding' staat vol met even onnuttige als amusante analyses, niet over hoe mensen met elkaar zouden moeten praten, maar hoe ze dat per ongeluk doen.

Wat is het verschil tussen leuk en leuk-leuk? Wat zijn de fijnere nuances van nazi-Duits en porno-Duits? Wat is nouveau kak? En dan nog iets is de opvolger van Taal is zeg maar echt mijn ding. Ook dit boek staat weer vol met even onnuttige als amusante analyses van ons taalgebruik. Niet over hoe mensen met elkaar zouden moeten praten, maar over hoe ze dat per ongeluk doen. Op ongeëvenaarde wijze laat Paulien Cornelisse ons van het Nederlands houden

Door muziek kun je op een aangename manier iets van een taal leren. Een heleboel woorden, structuren, uitdrukkingen en intonatiepatronen worden met behulp van liedjes makkelijk, bijna onmerkbaar in het gehoor en het taalgebruik van een taalleerder ingeslepen. Dat was voldoende reden voor Janjaap de Vries om speciaal voor zijn anderstalige leerlingen liedjes te schrijven in eenvoudig Nederlands. Bovendien zorgde hij ervoor dat de melodie van de liedjes makkelijk mee te zingen is en dat nuttige zinnen, taalfuncties en woorden vaak herhaald worden. Naast typische NT2-onderwerpen als kennismaken, de familie, het weer, naar de winkel gaan en de weg vragen, zijn er ook liedjes gebaseerd op ervaringen en onderwerpen aangedragen door cursisten zelf, zoals bijvoorbeeld de liedjes Alles is hier anders en Hoe voel jij je vandaag? Helga Van Loo is ook NT2-docente en geeft daarnaast workshops aan docenten over het gebruik van muziek in de klas. Ze heeft deze herziene editie aangevuld met een

De gebeurtenissen waarover ik in dit boek vertel, gaan deels over mijn leven, maar misschien wel meer nog over anderen. Het zijn verhalen over mensen die in mijn leven een belangrijke rol spelen, of gespeeld hebben. Ik zie mezelf als het doorgeefluik voor de verhalen die zich door de jaren heen zoal in mijn hoofd verzameld hebben. De verbindende factor in al die verhalen is vaak muziek. De verhalen van mijzelf zijn als een soort solo voor de dirigent: dan hoor je dus niks... pas wanneer de musici gaan spelen - anders gezegd; de verhalen van anderen erbij komen - dán gebeurt er wat. Dán wordt het muziek.

Nico ter Linden was meer dan een halve eeuw predikant, zielzorger in ziekenhuizen en gevangenissen, voorganger op het platteland en in de Westerkerk te Amsterdam. Hij schreef meeslepend en ontroerend over zijn vele pastorale ontmoetingen. In zijn zesdelige bestseller Het verhaal gaat... hervertelde hij de bijbel. Voor kinderen deed hij dat nogmaals in het prachtige geïllustreerde Moet je horen. Maar hoe staat het eigenlijk met zijn eigen verhaal? Hoe ontwikkelt zich een geloof in al die jaren, door al die ontmoetingen? Waar heeft hij afscheid van genomen, wat ging onderweg verloren en wat werd verworven? Werd zijn geloof wel eens aangevochten, werd hij ooit overmand door de gedachte dat de beelden die wij op het wolkendek projecteren een illusie zijn, dat het daar achter die wolken een lege boel is? Twijfel en ongeloof, zeker, Ter Linden kende het. Maar hij schrijft ook: 'Theologen die gedesillusioneerd hun geloof aan de wilgen hangen en daar in woord en geschrift verslag van doen,