Een berg die mijn naam draagt - Freek de Goeje - ebook

Honderd jaar geleden trok cartograaf Claudius de Goeje het regenwoud van koloniaal Suriname in. Hij maakte er kennis met natuur, dieren en mensen die zijn voorstelling te boven gingen. Inmiddels is alles veranderd: de jungle en haar oorspronkelijke bewoners, de Wayana, verloren het van de goudmijnen. Waren het de kaarten van De Goeje die ten grondslag lagen aan deze teloorgang? Nog steeds torent een berg die zijn naam draagt, het De Goeje-gebergte, uit boven het gebied. Als kind was Freek de Goeje trots op de berg, maar nu? In het voorjaar van 2022 reist hij af naar de door ontbossing, vergiftiging en geweld bedreigde Freek de Goeje (1997) rondde de opleiding audiovisuele media af aan de HKU. Hij trok naar de top van het De Goeje-gebergte in Suriname en maakte daarover de film De Toemoek Hoemak Expeditie.

Simkuté laat het oude Japan tot leven komen in een meeslepend verhaal over liefde, toewijding en opoffering

Noord-Japan, negentiende eeuw. Myo groeit op in een rijstboerengezin. Om redenen die niemand begrijpt, praat hij niet. Dit verandert wanneer zijn zusje Asa wordt geboren. Als hij na een hongersnood alleen met zijn zusje overblijft, maar ook haar moet achterlaten, wordt hij gered door een mysterieuze bergsekte. Samen met de excentrieke bergmonniken ondergaat Myo loodzware proeven om zijn lijf en geest te harden. Hoewel hij vriendschap sluit met dichter S. en de verboden liefde leert kennen, blijft zijn verleden hem achtervolgen. Als hij van de grootst mogelijke uitdaging verneemt, besluit Myo die aan te gaan. De man die een berg werd is een onvergelijkbare debuutroman over een van de geheimzinnigste rituelen uit de geschiedenis. Grete Simkuté laat het oude Japan tot leven komen in een wonderlijk verhaal over liefde, toewijding en opoffering.

Lilian Zielstra (1991) was staddichter van Groningen. Bij haar afscheid van die functie verscheen haar debuutbundel Ik zag een man met een bos bloemen naar de Nieuwstad gaan. Zij won de Frans Vogel Poëzieprijs. De jury schreef over haar werk: 'Zij dicht in heldere taal, wars van poëtische tierelantijnen. In haar gedichten voert Zielstra zowel degenen op die midden in het grotestadsleven staan als zij die zich aan de rafelranden ervan bevinden. Zij schrijft met compassie, onbevangenheid en humor. Haar gedichten zijn bij uitstek buitgemaakt op het stadsleven anno nu.' Inmiddels woont ze buiten de stad, heeft een dochter gekregen maar schrijft even onbevangen en helder over dat nieuwe leven. De focus is lichtelijk verlegd, de poëzie blijft stromen.