Doodse stilte op het wad - Klaus-Peter Wolf - ebook

Dick Hoekstra schetst op toegankelijke wijze de geheel eigen geschiedenis van de vijf Nederlandse Waddeneilanden en hun bewoners. Op zoek naar een 'eilandidentiteit' onderzocht hij de geografische, politieke en sociale ontwikkelingen op de eilanden, die een roeriger geschiedenis achter de rug hebben dan menig toerist (en bewoner!) vermoedt. Hij besteedt, ondersteund door honderden prachtige foto's, veel aandacht aan de historische bebouwing, markante bewoners door de eeuwen heen en het belang van zeevaart en kloosters.

In 'Aardbeien op het wad' heeft wadloopgids Theo Spijker ervaringen met deelnemers vastgelegd. Humor, drama en informatie over het wad en wadlopen zijn vaste bestand delen van de verhalen. Net als zijn liefde voor het wad. Heb je nog nooit wadgelopen, dan wil je dat na het lezen van dit boek gegarandeerd gaan doen. Ken je het wad al van dichtbij, dan is het een feest van herkenning. “Niet alleen op het wad, maar ook op papier gidst wadloper Theo Spijker je door de raadselachtige werkelijkheid aan de andere kant van de dijk. Al is hij er honderden keren geweest en herkent hij de humeuren van de zee, toch is ook hij iedere keer opnieuw voor het eerst te gast. Vaak zoekt hij, soms verdwaalt hij, maar elke tocht voert hem uiteindelijk naar de overgave van de kleine mens aan de grote natuur.” - Mathijs Deen --- Theo Spijker (1956) verhuist op 22-jarige leeftijd van Laren (NH) naar Groningen. Van droge zandgrond naar natte zeeklei. Toch duurt het nog zeventien jaar voor hij voor het eerst in

Beroepszeiler Bruin redt op het Wad een journaliste van de verdrinkingsdood. Zij was buitenlandse inmenging in de Nederlandse politiek op het spoor. Na de reddingsactie verdwijnt ze spoorloos. Als Bruin haar dochter Mara helpt haar te vinden, raakt hij betrokken bij een dodelijk virus, verkiezingsfraude en een bizar plan om de wereldbevolking te decimeren. Van het begin af aan worden ze opgejaagd en mensen in hun directe omgeving komen op het leven. Het helpt dat Bruin vroeger voor een geheime dienst werkte… Folkert Oldersma debuteerde als schrijver met het bekroonde tv-spel De Oproep (VARA), waarna hij deel uitmaakte van een schrijverscollectief dat scenario's creëerde voor eigen en reeds bestaande televisieseries. Daarnaast schreef hij voor het (muziek)theater. Voor het onderwijs ontwikkelde hij methodes en handboeken. Tegenwoordig legt hij zich toe op het schrijven van boeken - fictie en non-fictie - voor de jeugd, Young Adults en volwassenen

Business as usual, zo begint 2020 in Nederland. Maar dan komt het coronavirus en het land gaat in een lockdown. Alle ogen zijn gericht op de persconferenties van premier Mark Rutte. Terwijl hij de meest ingrijpende maatregelen sinds de Tweede Wereldoorlog aankondigt, daalt een vreemde stilte neer op het Binnenhof. Het parlement zet zichzelf op de waakvlam. Journalisten dwalen door lege wandelgangen. Het is crisis. Het Binnenhof is in verwarring en zoekt naar zijn rol. Ministers nemen een ongekende reeks besluiten achter gesloten deuren. Hoe controleer je de regering in zulke buitengewone omstandigheden, vragen parlement en media zich af. Op verzoek van Perscentrum Nieuwspoort doen politiek journalisten Laurens Boven en Sophie van Leeuwen in Stilte op het Binnenhof verslag van het uitzonderlijke voorjaar van 2020. Ze spreken met Kamerleden, reporters en ontmoeten ministers die ineens miljoenen kijkers hebben. Ze zien overwerkte politici, frustratie maar ook saamhorigheidsgevoel. Stilte

Gesigneerd door de schrijver! (Zolang de voorraad strekt) In ‘Aardbeien op het wad’ heeft wadloopgids Theo Spijker ervaringen met deelnemers vastgelegd. Humor, drama en informatie over het wad en wadlopen zijn vaste bestand delen van de verhalen. Net als zijn liefde voor het wad. Heb je nog nooit wadgelopen, dan wil je dat na het lezen van dit boek gegarandeerd gaan doen. Ken je het wad al van dichtbij, dan is het een feest van herkenning. “Niet alleen op het wad, maar ook op papier gidst wadloper Theo Spijker je door de raadselachtige werkelijkheid aan de andere kant van de dijk. Al is hij er honderden keren geweest en herkent hij de humeuren van de zee, toch is ook hij iedere keer opnieuw voor het eerst te gast. Vaak zoekt hij, soms verdwaalt hij, maar elke tocht voert hem uiteindelijk naar de overgave van de kleine mens aan de grote natuur.” – Mathijs Deen --- Theo Spijker (1956) verhuist op 22-jarige leeftijd van Laren (NH) naar Groningen. Van droge zandgrond naar natte zeeklei. T…