Dode zielen - Nikolaj Gogol - ebook

Wanneer spelletjes dodelijk worden...

Een van de meest bijzondere, ongewone, maar nog altijd leesbare werken van de klassieke Russische literatuur en een bijtende satire op sociale hypocrisie en onrechtvaardigheid.

John Rebus komt erachter dat een pedofiel terug is gekeerd in Edinburgh. De collega met wie hij de zaak van de pedofiel destijds onderzocht, lijkt inmiddels zelfmoord te hebben gepleegd. Rebus brengt de terugkeer van de pedofiel in de openbaarheid, wat het leven van de man in Edinburgh bijna onmogelijk maakt. Maar dit brengt Rebus toch niet de bevrediging waar hij op gehoopt had. En dan is er nog de seriemoordenaar Cary Oakes, net ontslagen uit de gevangenis. Oakes flirt met de pers, in de gedaante van journalist Jim Stevens, zeker niet Rebus' grootste vriend. Ondertussen raakt Rebus betrokken bij een vermissing in zijn kennissenkring en is er in zijn privéleven ook van alles aan de hand...

In tsaristisch Rusland werden grootgrondbezitters maar eenmaal per drie jaar aan een telling en opgave van lijfeigenen voor de belasting onderworpen. Gentlemanoplichter Tsjitsjikov beseft dat de namen van de intussen overleden lijfeigenen daardoor geld waard zijn en dat hij er zelfs een hypotheek op kan nemen, mits hij ze te pakken krijgt. Roofkapitalisme en hypotheekzwendel avant la lettre dus: een geniale satire op de kleinheid van de mens. Wie anders dan Gogol zou hebben kunnen bedenken dat een landeigenaar de prijs van zijn dode timmerman opdrijft omdat die zijn vak zo goed verstond? 'Wat een superieure schrijver! En wat een superieure vertaling! Dit is van het mooiste Nederlands dat ik in tijden las. Hulde aan Aai Prins. En dan heb ik nog niets gezegd over Gogol zelf: een smiecht is het, een fielt, maar je kan er wél héél erg mee lachen.' David Van Reybrouck 'De vertaling van Aai Prins is perfect en laat zien dat Gogol nog altijd een swingende schrijver is.' Michel Krielaars NRC

Jussi Adler-Olsen was er duidelijk over: tien boeken over afdeling Q zou hij schrijven, niet meer. Weemoedig nam de wereld in 2024 afscheid van Carl Mørck, Rose, Assad en Gordon.Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan: Jussi heeft zijn pen gedeeltelijk overgedragen aan een schrijfduo, Stine Bolther en Line Holm. In een even hechte als stimulerende samenwerking heeft het drietal een nieuw boek geschreven, Dode zielen zingen niet. En het is een verfrissende nieuwe start.Carl Mørck is klaar met de politie. Hij heeft afdeling Q verlaten en probeert zijn draai te vinden als auteur wanneer hij in het bezit komt van een verontrustende geluidsopname. Een oudere vrouw is vier jaar eerder bijna vermoord door haar man, die daarna zelfmoord heeft gepleegd. De zaak is als opgelost bestempeld, maar de geluidsopname onthult dat het echtpaar niet alleen was toen het misdrijf plaatsvond.Carl gaat langs bij zijn oude vrienden van afdeling Q, Rose Knudsen en Hafez el-Assad, die na zijn vertrek het h…

Vertaler Arie van der Ent plaatst zijn drie grote negentiende-eeuwse literaire liefdes onder één noemer met frisse, deels voor het eerst in het Nederlands te verschijnen vertalingen uit het rijke oeuvre van Nikoláj Gógol (de 'worstelaar'; proza en toneel), Ivan Toergénjev (de 'zwijmelaar'; poëzie en proza) en Antón Tsjéchov (de 'goochelaar'; toneel, alle 9 eenakters) in één band en verband van proza, toneel en poëzie. Geen Dode zielen hier, geen Vaders en zonen, geen Dame met het hondje, maar ander, minder bekend werk dat ander licht werpt op de drie kanonnen. Kakelvers vertaald, met situering en toelichting van elke afzonderlijke tekst. En het 'bewijs' van de stelling: Gogol + Toergenjev = Tsjechov.