Dode zielen - Nicolaj Gogol - ebook

Een van de meest bijzondere, ongewone, maar nog altijd leesbare werken van de klassieke Russische literatuur en een bijtende satire op sociale hypocrisie en onrechtvaardigheid.

Wanneer spelletjes dodelijk worden...

In tsaristisch Rusland werden grootgrondbezitters maar eenmaal per drie jaar aan een telling en opgave van lijfeigenen voor de belasting onderworpen. Gentlemanoplichter Tsjitsjikov beseft dat de namen van de intussen overleden lijfeigenen daardoor geld waard zijn en dat hij er zelfs een hypotheek op kan nemen, mits hij ze te pakken krijgt. Roofkapitalisme en hypotheekzwendel avant la lettre dus: een geniale satire op de kleinheid van de mens. Wie anders dan Gogol zou hebben kunnen bedenken dat een landeigenaar de prijs van zijn dode timmerman opdrijft omdat die zijn vak zo goed verstond? 'Wat een superieure schrijver! En wat een superieure vertaling! Dit is van het mooiste Nederlands dat ik in tijden las. Hulde aan Aai Prins. En dan heb ik nog niets gezegd over Gogol zelf: een smiecht is het, een fielt, maar je kan er wél héél erg mee lachen.' David Van Reybrouck 'De vertaling van Aai Prins is perfect en laat zien dat Gogol nog altijd een swingende schrijver is.' Michel Krielaars NRC

John Rebus komt erachter dat een pedofiel terug is gekeerd in Edinburgh. De collega met wie hij de zaak van de pedofiel destijds onderzocht, lijkt inmiddels zelfmoord te hebben gepleegd. Rebus brengt de terugkeer van de pedofiel in de openbaarheid, wat het leven van de man in Edinburgh bijna onmogelijk maakt. Maar dit brengt Rebus toch niet de bevrediging waar hij op gehoopt had. En dan is er nog de seriemoordenaar Cary Oakes, net ontslagen uit de gevangenis. Oakes flirt met de pers, in de gedaante van journalist Jim Stevens, zeker niet Rebus' grootste vriend. Ondertussen raakt Rebus betrokken bij een vermissing in zijn kennissenkring en is er in zijn privéleven ook van alles aan de hand...

Jussi Adler-Olsen was er duidelijk over: tien boeken over afdeling Q zou hij schrijven, niet meer. Weemoedig nam de wereld in 2024 afscheid van Carl Mørck, Rose, Assad en Gordon. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan: Jussi heeft zijn pen gedeeltelijk overgedragen aan een schrijfduo, Stine Bolther en Line Holm. In een even hechte als stimulerende samenwerking heeft het drietal een nieuw boek geschreven, Dode zielen zingen niet. En het is een verfrissende nieuwe start. Carl Mørck is klaar met de politie. Hij heeft afdeling Q verlaten en probeert zijn draai te vinden als auteur wanneer hij in het bezit komt van een verontrustende geluidsopname. Een oudere vrouw is vier jaar eerder bijna vermoord door haar man, die daarna zelfmoord heeft gepleegd. De zaak is als opgelost bestempeld, maar de geluidsopname onthult dat het echtpaar niet alleen was toen het misdrijf plaatsvond. Carl gaat langs bij zijn oude vrienden van afdeling Q, Rose Knudsen en Hafez el-Assad, die na zijn vertrek

Fidelma en haar Saksische kameraad Eadulf zijn van Ierland op weg naar Canterbury, maar na een zware storm is hun schip gedwongen de haven van Porth Clais binnen te lopen, aan de kust van Wales. Als koning Gwlyddien van Dyfed hoort dat ze in zijn land zijn aangekomen doet hij meteen een beroep op Fidelma, want ook hier zijn de verhalen over haar succesvolle speurwerk doorgedrongen en de koning heeft dringend hulp nodig. Hij heeft net bericht gekregen dat alle monniken van het klooster in Llanpadern van het ene op het andere ogenblik spoorloos verdwenen zijn, en een van die monniken is zijn oudste zoon...