De verhouding van staat en religie in een veranderende Nederlandse samenleving - Dirk Van Der Blom - ebook

In deze studie wordt betoogd dat de liberale democratie en de daarmee verbonden vrijheid van meningsuiting het beste wordt beschermd door een religieus neutrale staat. De auteur, Dirk van der Blom, laat zien dat Nederland al een lange traditie kent in de omgang met (schijnbaar) onoverbrugbare religieuze tegenstellingen. Deze tegenstellingen, aldus de auteur, konden worden gepacificeerd door aansluiting te zoeken bij een republikeinse, seculiere traditie. Deze werd al gecultiveerd ten tijde van de Republiek en vond zijn constitutionele basis in de Bataafse tijd. Daarna stonden de ontwikkelingen van de staat in het teken van democratie, grondrechten en scheiding van kerk en staat. Na 1945 ontkerkelijkte Nederland. Met name vanaf de jaren '60 veranderde de identiteit en het karakter van Nederland door secularisatie, emancipatie en individualisering. Deze veranderingen zijn medeverantwoordelijk voor een brede maatschappelijke herwaardering van democratische grondbeginselen, zoals de

Deze bundel ter gelegenheid van het tienjarig bestaan van het NTKR, Tijdschrift voor Recht en Religie, kent twee delen; I: de scheiding van 'kerk en staat' en de gevolgen voor het recht van religieuze organisaties, en II: de vrijheid van godsdienst vanuit religieus perspectief. Niet alleen de visie van westerse juristen, maar ook visies vanuit verschillende godsdiensten komen aan bod. Aan de orde komen in deel I: - 'Verbondenheid van Kerk en Staat in het vroegmoderne regalisme'; - 'De gevaarlijke verleiding van de staatskerk'; - 'Overheidsfinanciering voor geloofsgemeenschappen in de Straatsburgse jurisprudentie'; - 'De relatie tussen religie en staat in de islam'; - 'Wat God verbonden heeft… Het spanningsveld van de rooms-katholieke echtscheiding in de Nederlandse samenleving anno 2018'; - '“Hun eigen statuut”: kerkelijk primaat of statelijk privaat?'; - 'De relatie tussen de vrijheid van godsdienst voor geloofsgemeenschappen op organisatorisch vlak en de vrijheid van vereniging'; en

Dit boek geeft het ontwerp van een samenleving op basis van de vijfvoudige causaliteit van handelen van Aristoteles: de 'efficiënte, materiële, formele, conditionele, en exemplarische oorzaak. Er is voor elke oorzaak een hoofdstuk. De gewenste samenleving is gericht op de bloei van 'Homo Faber' en 'Homo Ludens'; het maken van dingen en het spelen, experimenteren met dingen. Cruciaal hierin is het vermogen tot 'assimileren' en 'accommoderen', het leren door absorptie en het leren door uitvinding. Het eerste hoofdstuk gaat daarover. Het tweede hoofdstuk gaat over de materiële oorzaak, de middelen voor dingen maken. Dat is, in tegenstelling tot vroeger denken, niet de natuur, maar een opgave voor de economie. Het derde hoofdstuk gaat over de finale oorzaak, de motivatie om dingen te maken. Het vierde hoofdstuk gaat nader in op de middelen, te bieden door de economie. Markten spelen daarin een grote rol, maar er zijn diverse imperfecties van markten die beleid vragen. Ik pleit voor een

Nooit eerder in de geschiedenis hebben mensen uit alle hoeken van de aarde zo dicht op elkaar in grote steden geleefd. De meeste steden zijn nu de thuisbasis van mensen die in sommige opzichten heel verschillend van elkaar zijn. Deze 'superdiversiteit' verandert onze buurten: de oude meerderheidsgroep is niet langer in de meerderheid en wordt een minderheid tussen andere minderheden. Maar hoe gaan mensen 'zonder migratieachtergrond' met deze situatie om? In deze baanbrekende studie komen Maurice Crul en Frans Lelie tot een aantal verbazingwekkende conclusies: ongeacht of mensen een positieve of negatieve mening hebben over diversiteit en migratie, nemen ze allang deel aan gedeelde praktijken die laten zien hoe je goed kunt samenleven in een 'superdiverse' omgeving. Een samenleving van minderheden is een visie voor die nieuwe samenleving, die in de steden al realiteit is, en weldra ook de kleinere steden en dorpen zal bereiken. Maurice Crul is hoogleraar sociologie aan de Vrije

Diversiteit en kwaliteitsvol onderwijs kunnen perfect samengaan. Daar bestaat voldoende wetenschappelijk bewijs voor. Het blijkt ook uit de vele voorbeelden van scholen in binnen- en buitenland. Helaas vind je die nauwelijks terug in de studieboeken en cursussen die de toekomstige generaties professionals klaar moeten stomen, van leraren tot schoolleiders en van sociaal werkers tot beleidsmakers. Sterker: veel van wat je daarin leest moet op de schop. Of dacht u dat racisme een kwestie is van 'slechteriken' en dat jonge kinderen elkaar niet discrimineren? Dat we best niet te veel stilstaan bij raciale verschillen en dat ras niet bestaat? Dat leerlingen van zichzelf wel Nederlands zouden leren? Dat etnische ongelijkheid alleen maar te maken heeft met armoede en uitsluiting? Think again. Dit boek helpt u daarmee op basis van een sterk wetenschappelijk onderbouwd verhaal over hedendaagse uitdagingen in het onderwijs. Maar de lezer wordt ook geïnspireerd door gefundeerde

Het jodendom is een schriftreligie met als middelpunt de Tora, de Wet van Mozes. In de Tora heeft de God van Israël Zich geopenbaard - dat is het uitgangspunt van de Joodse godsdienst. Het jodendom is een religie van leven, want wie voor de Tora kiest, kiest voor het leven. De Joodse God wordt geprezen als een God van levenden, die zelfs de gestorvenen weer tot leven brengt. Ondanks de tragische geschiedenis van het Joodse volk is door de eeuwen heen het geloof in het leven onaangetast gebleven: Lechajim - 'Op het leven!'. Het jodendom kent tal van dergelijke paradoxen, waardoor dit boek een spannend verhaal wordt. Een verhaal vol contrasten, ook vol leven en levenswil. Wie het jodendom associeert met dood en vernietiging, zal na het lezen van dit boek zeker dit hardnekkige misverstand herzien. De auteur bespreekt zowel positieve als problematische kanten van de voortdurende worsteling om een tweeduizend jaar oude traditie in overeenstemming te brengen met de huidige tijd. Ook de

Viroloog Marion Koopmans kijkt terug op haar carrière als viroloog en haar ervaringen met covid-19 en andere grote virusuitbraken. Samen met haar zoon Mischa Huijsmans reflecteert ze op wetenschappelijke adviezen in crisistijd, op de zoektocht naar kennis en omgaan met onzekerheid en de soms gecompliceerde grens tussen politiek en wetenschap.

Het lectoraat Digitale Weerbaarheid van Mens en Organisatie ontwikkelt en deelt kennis en oplossingen voor actuele beroepspraktijken en maatschappelijke vraagstukken rondom digitale aspecten van politiewerk en digitale weerbaarheid van burgers en organisaties. Het lectoraat speelt in op de verwachting dat vrijwel iedereen te maken krijgt met cyberaanvallen. In de drie onderzoekslijnen van het lectoraat - 'burgers', 'organisaties' en 'politie' - staat de mens centraal. De mens is een cruciale schakel in de digitale veiligheidsketen, en het onderzoek richt zich op het versterken, ondersteunen en verder faciliteren van deze schakel. Daarbij wordt ingezet op 'mensgerichte cyber weerbaarheid'. Wanneer burgers en bedrijven er op eigen kracht niet meer uitkomen, dan komt de politie in beeld. De politie kent diverse uitdagingen rondom de digitaliserende samenleving, zoals het versterken van de eigen digitale vaardigheden en de aanpak van online criminaliteit. Om deze uitdagingen aan te pakken