De verhouding tussen het slachtoffer en het openbaar ministerie - F.A. Haijer, R.A. Hoving - ebook

Slachtoffers van strafbare feiten hebben, mede als gevolg van de EU-slachtofferrichtlijn, steeds meer rechten gekregen. Slachtoffers zijn geëmancipeerd en hebben een eigen plek gekregen in het strafproces. Dit heeft gevolgen voor de verhouding tussen het slachtoffer en het openbaar ministerie. Met dit boek wordt geprobeerd te voorzien in een fundamentele analyse van de wet- en regelgeving over het slachtoffer en over de taak van het openbaar ministerie ten opzichte van het slachtoffer. In dit boek staan de verplichtingen van het openbaar ministerie tegenover het slachtoffer centraal. Het boek begint met een overzicht van de wettelijke verplichtingen uit het Wetboek van Strafvordering en een korte toelichting daarop. Vervolgens wordt een aantal thema's uitgewerkt, zoals de betekenis en reikwijdte van het begrip slachtoffer, de vraag hoe het openbaar ministerie recht kan doen aan de belangen van het slachtoffer, de bescherming van de privacy van slachtoffers, de kennisneming van

Elke dag verwerkt het openbaar ministerie strafrechtelijke gegevens, van de ontvangst van een proces-verbaal van opsporing tot de verstrekking van processtukken. Veelal hebben deze strafrechtelijke gegevens betrekking op personen, zoals verdachten, slachtoffers en andere betrokkenen. Het openbaar ministerie moet strafrechtelijke (persoons)gegevens behoorlijk verwerken. Het Wetboek van Strafvordering en de EU-Richtlijn gegevensbescherming opsporing en vervolging - geïmplementeerd in de Wet justitiële en strafvorderlijke gegevens - bevatten kaders waaraan een behoorlijke verwerking van persoonsgegevens moet voldoen. De verwerking van strafrechtelijke (persoons)gegevens is noodzakelijk bij de uitvoering van de wettelijke taak van het openbaar ministerie om de rechtsorde strafrechtelijk te handhaven. Dit boek bevat de uitgangspunten over de verwerking van strafrechtelijke (persoons)gegevens door het openbaar ministerie. Verder wordt ingegaan op de wijze waarop het openbaar ministerie de

De standaard verjaringstermijn in het overeenkomstenrecht is vijf jaar (art. 3:307 tot en met 3:311 BW). De lengte van de klachttermijn (art. 6:89 BW) is niet vast, maar bedraagt veelal enkele maanden tot zelden meer dan twee jaar. Als de klachttermijn van toepassing is op dezelfde gevallen als de verjaringstermijn, 'wint' daarom de klachttermijn; het recht is allang vervallen voordat verjaring aan de orde is. De laatste jaren heeft de klachtplicht een veel breder toepassingsgebied gekregen. De implicaties van deze ontwikkeling zijn verstrekkend en nog onvoldoende onder ogen gezien. De verjaringsbepalingen in het overeenkomstenrecht verliezen de facto grotendeels hun effect onder invloed van de oprukkende klachtplicht, omdat schending van de klachtplicht het verlies van al deze remedies tot gevolg heeft. In de rechtspraktijk heeft zich het voorgaande nog niet in volle omvang gemanifesteerd. De steen des aanstoots zal waarschijnlijk de vordering tot schadevergoeding in het kader van de

Deze bundel ter gelegenheid van het tienjarig bestaan van het NTKR, Tijdschrift voor Recht en Religie, kent twee delen; I: de scheiding van 'kerk en staat' en de gevolgen voor het recht van religieuze organisaties, en II: de vrijheid van godsdienst vanuit religieus perspectief. Niet alleen de visie van westerse juristen, maar ook visies vanuit verschillende godsdiensten komen aan bod. Aan de orde komen in deel I: - 'Verbondenheid van Kerk en Staat in het vroegmoderne regalisme'; - 'De gevaarlijke verleiding van de staatskerk'; - 'Overheidsfinanciering voor geloofsgemeenschappen in de Straatsburgse jurisprudentie'; - 'De relatie tussen religie en staat in de islam'; - 'Wat God verbonden heeft… Het spanningsveld van de rooms-katholieke echtscheiding in de Nederlandse samenleving anno 2018'; - '“Hun eigen statuut”: kerkelijk primaat of statelijk privaat?'; - 'De relatie tussen de vrijheid van godsdienst voor geloofsgemeenschappen op organisatorisch vlak en de vrijheid van vereniging'; en

Het Ministerie van Oplossingen is terug!We helpen iedereen, niet alleen wie we aardig vinden. Dat is een van de strenge regels van het eeuwenoude Ministerie van Oplossingen, dat anoniem de problemen van andere mensen oplost. In de praktijk valt die regel de elfjarige Nina niet mee. Want het Ministerie probeert de problemen van Ralf op te lossen, een jongen die altijd zó kwaad en onaardig doet, dat Nina hem helemaal niet wíl helpen. Maar Ralf is ook een jongen die het ontzettend zwaar heeft door de moeizame scheiding van zijn ouders. Het gaat steeds slechter op school, hij slaat kinderen op het voetbalveld en de enige vriend die hij nog heeft, wil dat hij dingen gaat stelen. De andere leden van het Ministerie, Alfa, Ruben, Kai, de oude dames Vis en Tirza, vinden dat ze iets voor hem moeten doen. En Nina? Nina doet mee. Met tegenzin. Het Ministerie van Oplossingen staat voor misschien wel het lastigste probleem tot nu toe: hoe help je iemand die je eigenlijk helemaal niet aardig vindt?He…

Het spannende en grappige vierde deel in de successerie over Het Ministerie van Oplossingen!