De stille krachten van de verzorgingsstaat - Marcel Spierts - ebook

'Geitenwollen sokken', dat is het beeld dat lange tijd aan ze kleefde: jongerenwerkers, sociaal-cultureel werkers, opbouwwerkers en vormingswerkers. Het dateert uit de jaren zestig en zeventig, de periode waarin deze sociaal-culturele professionals het meest van zich lieten horen. Minder bekend is dat ze de 'uitvinders' zijn van allerlei vernieuwingen, zoals dorps- en buurthuizen, bibliotheken, speeltuinen, activering van werklozen, kinderopvang, volwasseneneducatie, poppodia, buurtbemiddeling en 'community arts'. In DE STILLE KRACHTEN VAN DE VERZORGINGSSTAAT beschrijft Marcel Spierts de stormachtige ontwikkeling van de sociaal-culturele beroepen na de Tweede Wereldoorlog. Hij laat zien hoe de naoorlogse politieke en culturele elite deze kersverse professionals opzadelde met torenhoge verwachtingen ten aanzien van modernisering en individuele ontplooiing. Hoe in de jaren zestig en zeventig het werk radicaliseerde, en in de decennia daarna de ontnuchtering en bezuinigingen volgden.

Wie zijn de Nederlandse topdiplomaten, lobbyisten, waterdragers en gewone ambtenaren die het beleid bepalen in Europa? Wat drijft de stille krachten achter de macht, hoe ziet hun werkdag eruit, op welke knoppen drukken ze, wat is hun invloed? Aan de vooravond van de Europese verkiezingen in juni 2024 ontmoeten de auteurs 25 bekende en minder Nederlanders - die achter de schermen, in de Brusselse EU-bubbel én aan Europa's rafelrand meesleutelen aan de toekomst van Europa. Van Angelina Eichhorst, de rechterhand van buitenlandbaas Borrell, tot de Brusselse diplomaat en woordkunstenaaar Robert de Groot. Van de onbekende topambtenaar bij de afdeling Trade - Laura van Kampen - tot de directeur van Transparency International, Michiel van Hulten. Stille krachten van Brussel is geschreven door Tijn Sadée en Bert van Slooten, de auteurs van Het Brusselse Moeras.

Het bestuur komt dichter bij de burgers en kan beter naar hen luisteren. Hulpverleners komen dichter bij burgers en kunnen hen daardoor sneller en effectiever helpen. En burgers komen elkaar meer nabij: ze gaan meer voor elkaar en hun buurt zorgen en worden daardoor 'zelfredzamer'. Dat zijn drie beloften van de herziening van de Nederlandse verzorgingsstaat sinds 2015. Hoe werken deze beloften van nabijheid in de praktijk uit? Wat doen zij met onze onderlinge verhoudingen? Met onze gevoelens van verbondenheid, verantwoordelijkheid, trots en schaamte? In dit boek doen onderzoekers van de Universiteit voor Humanistiek en de Universiteit van Amsterdam verslag van hun vierjarig onderzoek naar deze vragen. *** toonaangevend boek over de veranderingen in de zorg ***

'Zoals een vis geen idee heeft wat water is, had ik geen idee van de verzorgingsstaat. Om wat al bestaat bij je geboorte hangt een zweem van eeuwigheid wanneer je opgroeit. De verzorgingsstaat, die aaneengesloten periode van vrede en welvaart (voor ons, dan toch) waarin wat we deden zonder al te veel consequenties was, omdat onder alle trapezes waaraan wij onze kunstjes uitvoerden een stevig vangnet hing.' Rob van Essen noteert persoonlijke herinneringen, beschouwingen en anekdotes over de decennia waarin hij opgroeide en beschrijft hoe de tijdgeest van invloed was op zijn levensloop. In een mengeling van autobiografische en beschouwende passages overstijgt Van Essen de persoonlijke anekdotiek en laat hij zijn licht schijnen over een tijd die eeuwig leek te duren, maar die nu definitief voorbij is.