De staat van het klimaat - Marcel Crok - ebook

Sinds de film van Al Gore en het ipcc klimaatrapport uit 2007 zit de schrik er wereldwijd in. De mens veroorzaakt dramatische opwarming van de aarde en de funeste gevolgen daarvan moeten wij dringend tegengaan. Wie twijfelt aan deze onwelgevallige waarheid wordt buiten spel gezet als opwarmingsontkenner. Gelekte e-mails wierpen nadien echter een bedenkelijk licht op de wetenschappelijke integriteit van klimaatonderzoekers en in het laatste ipcc-rapport werden opmerkelijke fouten ontdekt. De klimaatconsensus kalft inmiddels sneller af dan de Groenlandse gletsjers. Wat hiervan te denken? Staan de fundamenten van het klimaatbolwerk nog overeind? Kunnen wij het ipcc wel vertrouwen? Hoe urgent is de opwarming en waarom komen maatregelen maar niet van de grond? Kritisch en deskundig analyseert Marcel Crok het belangrijkste wetenschappelijke en politieke debat van onze tijd. Marcel Crok ontwikkelde zich na zijn studie scheikunde tot wetenschapsjournalist. Een kritisch artikel over een

Dit boek gaat over de voorschoolse voorzieningen: kinderopvang en kleuterschool. Dat zijn heel bijzondere plekken, waar het meest private en het meest publieke samenkomen. De staat van het kind en het kind van de staat. Het zijn immers plekken waaraan ouders hun dierbaarste bezit toevertrouwen en waarmee ze de zorg voor en de opvoeding van hun kind delen. Veel intiemer wordt het niet. Maar het zijn ook plekken van beleid en dus van politiek: beleid inzake preventie, beleid inzake gelijke kansen op de arbeidsmarkt, beleid inzake levenslang leren, om er maar enkele te noemen. Meer publiek en politiek wordt het ook niet. Daarom is het belangrijk om over dit soort plekken de vraag te stellen: zijn de zaken zoals ze moeten zijn? Of zijn ze zo omdat ze altijd zo zijn geweest? Om te kunnen nadenken over wat we willen, moeten we afstand kunnen nemen van wat er is. En dus moeten we evidenties onderzoeken en lastige vragen stellen.

De vrijheid van de burger berust op zijn fundamentele recht op geheimen. Van de staat verwacht de burger transparantie. Om de vrijheid van de burger te beschermen heeft echter ook de staat geheimen nodig. Over deze politiek-filosofische paradox gaat Het geheim van de laatste staat. Paul Frissen formuleert een cultuurkritische beschouwing van het verlangen naar transparantie dat teruggaat tot de klassieke oudheid en in de moderniteit zijn hoogtepunt vindt. In scherpe analyses laat hij zien hoe afschuwwekkend de totale transparantie is. Voor een 'kleine antropologie van het staatsgeheim' heeft de auteur gesprekken gevoerd met (voormalige) medewerkers van geheime diensten en andere betrokkenen uit het domein van de inlichtingen- en veiligheidsdiensten. Geheimen en geheimhouding blijken onmisbaar voor de burger én voor de staat. Als de macht van de staat wordt bedreigd door duistere krachten in het verborgene is ook de vrijheid van de burger in gevaar. De staat moet zich kunnen wapenen