De Rotterdamse arbeidsinzet 1940-1945 - Albert Oosthoek - ebook

Tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft de Mechelse bevolking af te rekenen met verschillende drama's: bezetting, honger, bombardementen, naziterreur. De oorlog stelt mensen voor fundamentele keuzes: wie kiest voor verzet, wie voor collaboratie? Welke prijs hebben die keuzes? Hoe slaat de gewone Mechelaar zich door de donkere oorlogsjaren? Gebeurtenissen op verre fronten oefenen een invloed uit op het dagelijkse leven in de Dijlestad, Kazerne Dossin is tot op vandaag een beladen historische plek. Auteurs Geert Clerbout en An Rydant kaderen de gebeurtenissen die zich in Mechelen hebben afgespeeld in de bredere geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog. Voor het eerst voeren ze een volledig en grondig onderzoek naar de activiteiten van het Mechelse verzet, brengen onbekende nieuwe elementen over de Mechelse collaboratie aan het licht en schetsen een verhelderend beeld van hoe de stad en haar bewoners de oorlog hebben beleefd. Ook tachtig jaar na datum blijft die reconstructie brandend

Op 2 mei 1945 dwingen de Canadese bevrijders in de omgeving van Delfzijl de Duitsers ertoe de strijd op te geven. Deze regio in de provincie Groningen werd zwaar verdedigd door de bezetter, vooral vanwege de strategische ligging van de haven van Delfzijl en de Waddenzee. Delfzijl wordt na een hevige veldslag als laatste plaats op het Nederlandse vasteland bevrijd. De bevrijding van Appingedam en Loppersum vindt relatief snel plaats, maar beide plaatsen worden wel, net als veel omliggende dorpen, getroffen door beschietingen en verwoestingen. Indringende verhalen uit Delfzijl, Appingedam en Loppersum illustreren de periode van bezetting en bevrijding in de gemeente Eemsdelta. Oorlog aan de dijk is een eerbetoon aan de vele oorlogsslachtoffers en bovendien een belangrijke bijdrage aan de kennis over de bevrijding van Noord-Nederland. Harold de Jong (1963) - geboren en getogen in Delfzijl - was als beroepsmilitair onder meer betrokken bij onderzoeken naar de omstandigheden die hebben

Indrukwekkende uitgave bij het 150-jarig bestaan van het Nederlandse Rode Kruis Op 15 juli 2017 is het 75 jaar geleden dat het eerste transport van ruim duizend Joden vanuit Westerbork naar Auschwitz vertrok. Er zouden meer dan honderd transporten volgen. De gegevens over de transporten bevinden zich in het oorlogsarchief van het Nederlandse Rode Kruis, dat dit jaar deze documenten digitaal openbaar toegankelijk zal maken. In De deportaties uit Nederland 1940-1945 wordt aan de hand van foto's van documenten getoond welke verhalen zich in dat archief bevinden. Zo wordt verteld over de razzia's in februari 1941, de ontruiming van het Apeldoornse Bos, het kindertransport uit Vught, een overlevende van Sobibor, de laatste maanden van het leven van Anne Frank. Het boek geeft een indringend beeld van de transporten uit Nederland naar de kampen, waar ruim 100.000 Joden, Sinti en Roma werden vermoord.

Vlak voor de Tweede Wereldoorlog werden in Nederland een aantal kruisers, torpedobootjagers, onderzeeboten en kanonneerboten op stapel gezet om de te kleine oorlogsvloot uit te breiden. Er waren zelfs plannen voor de bouw van drie slagkruisers. Sinds de algemene mobilisatie, in augustus 1939, waren er zoveel dienstplichtige zeemiliciens opgeroepen dat zij een zeesoldaten bataljon konden vormen en waren de mariniers aangetreden in hun blauwzwarte jassen. De marinemannen in hun blauwe uniformen waren goed getraind en goed gemotiveerd. Tegenover al dat blauw, tegenover al de bouwplannen en blauwdrukken stond te weinig grijs varend materieel. Toen Duitsland op 10 mei 1940 Nederland binnenviel, één van de grootste koloniale mogendheden ter wereld, moest de Koninklijke Marine in Nederland het stellen met een verouderde kruiser, zes onderzeeboten, negen torpedoboten, een torpedobootjager, veertien kanonneerboten, zeven mijnenleggers, acht mijnenvegers, een antiek pantserschip als drijvende

Het Scholtenhuis, het statige herenhuis aan de Grote Markt in Groningen, was tijdens de bezetting van Nederland het hoofdkantoor van de Duitse Sicherheitsdienst in Noord-Nederland. Het staat symbool voor vijf jaren van onderdrukking en terreur. Het was de plek waar vele mensen zijn verhoord, vernederd en gemarteld; voor een groot aantal van hen het vertrekpunt naar de dood. Tot nu toe ontbrak een complete wetenschappelijke studie over het huis, zijn bewoners en bezoekers, de gepleegde daden en de organisatiestructuur en de hiërarchie binnen de Sicherheitsdienst. In deze driedelige serie over Het Scholtenhuis wordt uiteengezet hoe de terreur zo uit de hand kon lopen. Historica Monique Brinks, directeur van de Stichting Oorlogs- en Verzetscentrum Groningen plaatst de daden van de SD in de context van het Duitse politieke systeem en de waan van de dag. Haar objectiviteit maakt de ontluistering over het schrikbewind op het Scholtenhuis tot een beklemmend relaas. Naast een gedegen

Vijf jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog en zijn eigen bevrijding uit het concentratiekamp Bergen-Belsen schreef Abel Herzberg zijn meesterlijke en aangrijpende overzicht van de Jodenvervolging in Nederland.Met bewonderenswaardig inzicht in de denkwereld van het nationaalsocialisme geeft hij zijn zienswijze op de nazitheorieën waaruit de Jodenvervolging en genocide voortkwamen. Zich tot grote lijnen beperkend, maar de lezer steeds met anekdotes bij de werkelijkheid betrekkend, beschrijft hij hoe de nazi's langzaam, stap voor stap, het net van de vernedering, de rechteloosheid, de ontmenselijking rond de Joden sloten.Wie dit bewogen, helder vertelde en goed doordachte werk leest, wordt niet alleen opnieuw geraakt door de geschiedkundige aardverschuiving van destijds, maar trekt onvermijdelijk parallellen met de huidige tijd.Arnon Grunberg, die de bloemlezing Bij ons in Auschwitz samenstelde, verzorgde het nawoord bij deze uitgave, 75 jaar na verschijning.'De mildheid van Abel H…