De Revisor

Hoe gaat het met je? Zijn er nog roddels? Wat is je poëtica? Als er iets is waar dichters van houden, dan is het wel praten over poëzie. Toch wordt er nog maar zelden een poëtica gepubliceerd. Dat was in de jaren zeventig, de begindagen van De Revisor, wel anders. Het tijdschrift stond vijftig jaar geleden vooral bekend om zijn Revisor-proza, #39 MAAR HET RIJMT NIET is de inhaalslag. We vroegen veertien uiteenlopende dichters naar hun poëtica. Wat is poëzie, wat mag of moet het zijn? We kregen veertien veelvormige antwoorden, waar nog genoeg over door te praten valt. Met bijdragen van Alara Adilow, Frank Báez (vertaling: Luc de Rooy), Benzokarim, Hannah van Binsbergen, Anneke Brassinga, Arjen Duinker, Ko van 't Hek, Ingmar Heytze, Ronelda S. Kamfer (vertaling: Alfred Schaffer), Sarah de Koning, Pim Lammers, Nisrine Mbarki, K. Michel en Alfred Schaffer.

Hoe voer ik vreedzaam oorlog? Hoe vind ik een bevolking? Of een bondgenoot? Hoe bereken ik de waarde van mijn valuta? Hoe ga ik corruptie tegen als ik de enige inwoner ben? Dit nummer van De Revisor gaat over landen die niet bestaan. Landen die beweren onafhankelijk te zijn, maar niet als zodanig worden erkend of serieus genomen, zogeheten micronaties (niet te verwarren met ministaten of niet-erkende staten). Overal ter wereld zijn er mensen die het heft in eigen hand nemen - ze stichten uit onvrede, bewijsdrang, nieuwsgierigheid of hobbyisme hun eigen land. Dat levert tragische, hilarische en interessante verhalen op, maar ook veel vragen. Dit nummer zoeken we die verhalen en vragen op. We gaan naar EuroStaete, ontvangen een g-g-gelukszoeker uit The Kingdom of Lovely, begeven ons in een studentenkamer die betwist gebied is geworden, denken na over het kosmische Raam, zoeken Tavolara op Langswater, engageren ons met het Groothertogdom Flandrensis en duiken in een Natie voor het

Wie schrijft weet dat inspiratie vaak op de meest ongelegen momenten haar opwachting maakt: tijdens het tandenpoetsen (mond vol schuim), tijdens het afwassen (natte handen), als je net het nachtlampje hebt uitgedaan (donker) of als je in een rijdende bus zit (en van lezen, en dus ook van schrijven, kotsmisselijk wordt). De Revisor #40 is een ode aan, of eigenlijk een verzameling van, verhalen, gedichten en essays die niet langer op zich konden laten wachten. Veertien auteurs kregen vrij spel om hun eigen thema en vorm te kiezen. Een carte blanche die allesbehalve kleurloos bleek. Met bijdragen van Daan Borrel, Dumitru Crudu (vertaling: Charlotte van Rooden), Adriaan van Dis, Mira Feticu, Vicky Francken, Maureen Ghazal, Astrid Haerens, Wim Helsen, Levi Jacobs, Falun Ellie Koos, Joachim Schoones, Yasmin Veenman, Anne Marijn Voorhorst en Mia You.

Een selectie van de korte verhalen uit de vernieuwde Revisor (#22).

Op verzoek van veel eilandgangers en liefhebbers van de Wadden is nu de vijfde druk verschenen van deze succesvolle uitgave uit 2005. Natuurlijk is er in de afgelopen tijd wel het een en ander veranderd - een restaurant heeft een andere naam gekregen, een veerboot is vervangen, een simpel duinhuisje heeft plaatsgemaakt voor een villa en er zijn weer monniken op Schiermonnikoog. Maar de essentie van dit verhalenboek, dat een ode is aan het romantische eilandgevoel, is echter volledig bewaard gebleven.   'Nog steeds gaat er geen jaar voorbij of ik ga scheep naar de kroon van Nederland', zegt schrijver Gerrit Jan Zwier. 'Het noordelijk gevoel begint voor mij in het Waddengebied. Mijn eigen bijdrage aan dit boek voor Waddenvrienden bestaat uit een mengeling van herinneringen, impressies en verhalen. Maar ik laat ook anderen aan het woord. In de loop der tijden heeft menigeen zijn licht over de eilanden laten schijnen, verhalen die dikwijls begraven liggen in vergeelde tijdschriften en ver…

In het Literatuurmuseum liggen maar liefst twee miljoen brieven die door schrijvers zijn verzonden, van kattebelletjes en poëticale verhandelingen tot romantische faxen en postkaarten met gedichten in wording. De briefroman was ooit een revolutionaire uitvinding en menig Privé-domein gaf ons een soms verhelderend, soms ontnuchterend inkijkje in het leven van een auteur. De brief is altijd een belangrijk onderdeel van de literatuur geweest, zowel binnen als buiten het boek. in De Revisor #43 Geachte, beste, lieve, onderzoeken veertien auteurs de brief als genre. Met: Ger Beukenkamp, Hizir Cengiz, Nikki Dekker, Moya De Feyter, Philip Huff, Sasja Janssen, Selin Kusçu, Tineke De Meyer, Nicolien Mizee, Sholeh Rezazadeh, Jeanne van Schaik-Willing, Ivo Smits, Gijs Wilbrink en Jibbe Willems.

Auteur Pieter Nouwen overleed in 2007 op 57-jarige leeftijd. Hij liet drie prachtige literaire werken na, twee romans en een verhalenbundel, die allen bij Uitgeverij THOTH verschenen. Als hommage aan Pieter verschijnt zijn literaire nalatenschap op dundrukpapier in handzame, gebonden vorm. Zijn eerste bundel De god in de machine betreft vijf teksten voor mensen die van warme, spannende verhalen houden; verhalen met de geur van oude kinderboeken, van Jules Verne tot Dorothea Sayers. Pieter Nouwens prozadebuut kreeg lovende kritieken en werd genomineerd voor de AKO-Literatuurprijs. In 1993 verscheen De Lichtwachter, een thriller, een zoektocht naar de bronnen van goed en kwaad, een zorgvuldig gecomponeerde muzikale metafoor. Pieter Nouwens belangrijke doorbraak kwam in 1997 met Het negende uur, zijn magistrale roman over de Matteüspassie. Het negende uur is een metafysische detective, een verhaal over kunstenaarschap en moraliteit, een eerbetoon aan Bachs meesterwerk, een verkenning van

Het zevende halfjaarboek De Revisor onder nieuwe redactie opent met een verhaal van Wytske Versteeg (VrouwDebuutprijs 2013, nominatie BNG Nieuwe Literatuurprijs), reflecteert in een drietal essays op de werkelijkheid in poëzie, proza en het maatschappelijk schrijverschap, en brengt fris proza en kruidige poëzie. Hij bevat proza van Wytske Versteeg, Eva Meijer, Barry Smit, Marieke Rijneveld, Jente Posthuma en Erik Lindner, poëzie van Vicky Francken, Guido Favié, Arnoud van Adrichem en Elmar Kuiper, en essays van Kiki Coumans, Daan Stoffelsen en Bart Koubaa.)

Als romanschrijver en als filosoof is Connie Palmen in de ban van de manier waarop we door de verhalen van anderen betekenis krijgen. In 1991 kreeg die fascinatie haar literaire beslag in Palmens buitengewoon succesvolle romandebuut De wetten. In de kwarteeuw die volgde schreef Palmen nog vijf andere grote romans, waarmee ze in binnen- en buitenland honderdduizenden lezers bereikte. Naast de met prijzen overladen romans De wetten, De vriendschap, I.M., Geheel de uwe, Lucifer en Jij zegt het (Libris Literatuurprijs 2016), alsmede een novelle en een logboek, schreef Connie Palmen korte verhalen, essays, toespraken en lofzangen, over de kunst van de roman, het geluk van de eenzaamheid, de gevaren van de roem, de autonomie van de neezegger, de fan als moordenaar. Ter gelegenheid van de Boekenweek 2017, waarvoor Connie Palmen het Boekenweekessay schreef, is in Het drama van de afhankelijkheid het merendeel van haar essays en artikelen, waarvan sommige nooit eerder in druk verschenen,

'De Boekenwereld' is een boeiend en gevarieerd tijdschrift voor iedereen die interesse heeft in het oude en moderne boek en de prentkunst. Zowel liefhebbers en antiquaren, als wetenschappers en verzamelaars worden op hun wenken bediend door de talrijke artikelen, die bovendien prachtig geïllustreerd zijn. De diverse onderwerpen, zoals de geschiedenis van de boekhandel en uitgeverij, typografie, bibliografie en leescultuur, geven u een volledig beeld van de wereld van boek en prent. Het tijdschrift houdt u op de hoogte van het reilen en zeilen in de boeken- en prentenwereld door zijn vele vaste rubrieken. De handige agenda besteedt aandacht aan veilingen en beurzen en in elke aflevering is er ruimte voor recent verschenen handelscatalogi. Nieuwe boeken worden uitvoerig besproken in recensies en signalementen. Ook vindt u in 'De Boekenwereld' informatie over tentoonstellingen en andere relevante berichten. 'De Boekenwereld' bestaat al meer dan dertig jaar en heeft door zijn zorgvuldig