De pech, de zwaarheid en het zweven - Nicolien Mizee - ebook

Nicolien Mizee kan in De pech, de zwaarheid en het zweven door rsi niet meer schrijven en juist dan wordt haar debuut op de longlist van de Librisprijs gezet. Die nominatie roept natuurlijk allerlei angsten bij haar op: ze meent dat ze het alleen doen om haar uit te kunnen lachen, of dat ze het anders zielig voor haar vinden. Mizee is schrijver en kan zich uiten, al betekent dat niet dat haar problemen daarmee voorbij zijn. Er dient zich een fraai pakket nieuwe obstakels aan. En de oude zijn nog niet verdwenen, sterker nog: die dringen zich op en blijven de dagelijkse beslommeringen beheersen. Een klassieke schrijver zou zeggen dat 'donkere wolken zich samenpakken', maar een zilveren randje gloort evenzogoed als Mizee haar getob al schrijvend naar een hoger plan tilt. 'Het blijft steeds boeien en kraken en schuren.' De Groene Amsterdammer 'Dagelijkse beslommeringen mag dan verschrikkelijk banaal klinken, de blik van Mizee, haar scherpte en reflectie, tilt ze boven de willekeur uit.'

Nicolien Mizee is een fervent vogelaar. Al jaren houdt ze in kleine opschrijfboekjes bij welke vogels ze heeft gezien. Van de torenvalk tot het puttertje, van hordes roze grutto's tot de een blauwborst die echt blijkt te bestaan: Mizee tekent ze na en beschrijft haar observaties. Zo is er een vogel met een kuif als een punker, een vogel die ongelukkig is in de liefde en eentje die tot de Heilige Orde der Holenbroeders behoort. In de loop van de boekjes ontwikkelt Mizee zich van amateur tot kenner. Nicolien Mizee's Vogelboek is een onweerstaanbare mix van illustraties en teksten. Onmisbaar voor iedereen die vogels door de kijker van een van de eigenzinnigste Nederlandse schrijvers wil zien.

Tot zo'n vijfendertig jaar geleden wandelden Maarten en Nicolien, als alterego's van de auteur en zijn vrouw louter in het oeuvre van J.J. Voskuil. De vraag 'Had je nog willen wandelen' vormde geregeld de inleiding tot een wandelbelevenis in de stad of een vlucht naar buiten. In Aan de wandel (2022) ging Wim Huijser een hachelijk avontuur aan door beide literaire helden voort te laten leven. Terloops kibbelend en mijmerend zochten ze vooral hun eigen weg in een nieuwe tijd. Een jaar later pakten zij een groter wandelavontuur aan. In Op Pieterpad (2023) beleefden Maarten en Nicolien vanuit Pieterburen een tocht die geplaveid is met gevoelige pijnpunten, verrassende ontmoetingen en diepe overpeinzingen. In De wandelavonturen van Maarten en Nicolien komen deze bijna tweehonderd verhalen samen, met als toegift 'De troostwandeling'. Wim Huijser (1960) is schrijver-publicist op het snijvlak van geschiedenis, literatuur en landschap. Hij schrijft veel over wandelen en natuur. Bij Noord boek

Zo haastig we leven, zo heerlijk beleef je dat ene moment, als je durft. De tijd trekt zich terug. Je wankelt, springt en bent, voor even, vrij. Even zweven de levende wezens is een eigentijds, sprankelend memento mori - een rijke bundel met verzen voor natuurliefhebbers, dromers, lopers, zwemmers, forensen, zinzoekers, ouders, grootouders, smartphonestaarders, kinderen, stedelingen, dichters, dorpsbewoners, levensgenieters, nabestaanden, strandwandelaars, lezers, buitenlui, vakantiegangers, vaders, liefhebbers - iedereen die soms het gevoel heeft dat we gedachteloos snel aan de dingen voorbijgaan. In tastbare, zorgvuldig uitgeserveerde zinnen roept Pim te Bokkel een wereld op die er eigenlijk niet meer had mogen zijn.