De mooiste kleur die niet bestaat - Maartje Laterveer - ebook

Een onweerstaanbaar geestig verslag van een fervent wandelaar die gewapend met een lijmpistool en tientallen markeringsschildjes tekens aanbrengt om de toekomstige wandelaar de juiste route te wijzen.

Veel mensen zijn grootgebracht met het idee dat geloven in God betekent dat je ook gelooft dat God bestaat. Toch hebben de meeste mensen het geloof in dat 'bestaan' allang losgelaten, of twijfelen ze eraan. Klaas Hendrikse neemt het voor hen op. Zijn boodschap is dat je niet hoeft te geloven dat God bestaat om in God te kunnen geloven. Met de bijbel in de hand laat hij zien hoe het ooit is begonnen en hoe het nog steeds gaat: God best t niet, maar 'trekt mee met mensen die onderweg zijn'. Zonder mensen is God nergens.

Met enige regelmaat duikt de stelling op dat de literatuur dood is. Waarmee bedoeld wordt dat de literatuur er niet toe doet en dat hetzelfde geldt voor de schrijver. In het essay De ander bestaat niet rekent Christine Otten af met dat pessimisme. Schrijven is voor haar geen vrijblijvende bezigheid. Ze houdt een vurig pleidooi voor de noodzaak om je als schrijver onvoorwaardelijk te verbinden met je personages en hun thematiek, en daarmee het risico te lopen zélf te veranderen. Aan de hand van haar eigen ontwikkeling als auteur laat ze zien hoe literatuur ingezet kan worden voor emancipatie en persoonlijke bevrijding van schrijver en lezer. '(…) de literatuur en het schrijverschap herbergen een potentieel bevrijdende (en daardoor subversieve) kracht die je op zoveel manieren en juist ook op plekken kunt inzetten waar literatuur wordt gezien als 'niet voor ons' of 'hoge kunst'. Dat komt uiteindelijk de literatuur ten goede, want andere stemmen, stijlen en perspectieven krijgen de

Eerst vindt Gerbrand Bakker de wandeling te ver, dan te koud, een derde keer verdwaalt hij, en ten slotte komt hij erachter dat wandelroute 1, die langs zijn huis in de Eifel loopt, verdomd moeilijk te volgen is. Markeringen zijn verdwenen, bomen omgevallen, pijlen spreken elkaar tegen. Dit kan zo niet langer: Bakker besluit de route opnieuw te gaan markeren. Wat volgt is een onweerstaanbaar geestig verslag van een fervent wandelaar die gewapend met een lijmpistool en tientallen markeringsschildjes tekens aanbrengt om de toekomstige wandelaar de juiste route te wijzen. Onderweg vreest hij voor een moorddadige hond met de naam Happy, maakt hij weinig meters doordat hij steeds moet stoppen om een oude geliefde te zoenen. Hij verwondert zich om vraatzuchtige bomen en wordt begeleid door een hondje met gevoelige voetkussens. Met zijn montere en laconieke stijl voert Bakker de lezer mee op zijn missie, tot en met het moment dat hij twee wandelaars zijn bewegwijzering uiteindelijk laat

Wim Koelewijn (1929), zoon van een gereformeerde politieman en kleinzoon van een Spakenburgse visser, streefde naar het hoogste. Al zijn kinderen liet hij studeren en zelf werd hij na zijn pensionering nog meester in de rechten. Aan het eind van zijn leven ziet hij wat hij verloren heeft. Hij neemt zijn vrouw, die is vergeten dat ze zijn gescheiden, nog één keer mee naar Parijs. En hij vraagt de dominee om voor hem te bidden. Jannetje Koelewijn bevraagt haar vader jarenlang , liefdevol, en meedogenloos. Waarom sloeg hij zijn zoons? Waarom mochten zijn dochters niet met open mond lachen? Waarom liep zijn vrouw bij hem weg? Waarom wilde hij zo graag in God geloven, maar kon hij het niet?