De lijfarts van de koning - Catharina Th. Bakker - ebook

'Voor het eerst sinds tien jaar kan ik een beetje genieten van het alleen zijn, zonder me meteen een klaploper te voelen en zonder mijn leven te verliezen.' Aldus Franz Joseph Harbaur (1776-1824) in een brief aan de weduwe van Friedrich Schiller. Het is 27 april 1810. Harbaur is net aangekomen in Sint-Petersburg, waar hij van (Franse) hogerhand naartoe gestuurd is onder het mom van een tijdelijke baan als lijfarts van een Russische graaf - in werkelijkheid is hij informant. Op dat moment heeft hij al een leven achter zich vol spanning, avontuur en verdriet; op de vlucht voor oorlog en ellende... en zichzelf. Zijn ambitie en zijn gave om mensen aan zich te binden, hebben hem in aanraking gebracht met de 'groten' van zijn tijd - Schiller, Goethe, Fichte. Zelfs Napoleon komt voorbij. En ja, ook erfprins Willem Frederik van Oranje. En dat voor een doodgewone jongen uit de Elzas. Zijn echte carrière moet dan nog beginnen. Het is een droomcarrière. Als zoon van een eenvoudige

Heel lang heeft Catharina gezwegen. Ze kon er niet over praten. Het verhaal van haar leven was te gecompliceerd en ze wilde haar kinderen en kleinkinderen er niet mee belasten. Tegelijk woedde het in haar binnenste, een ongelooflijk verhaal. Ze was op 15-jarige leeftijd in 1942 ondergedoken. Ternauwernood ontkwam ze als joods meisje aan de eerste razzia's. En dat niet alleen. Ze moest een ander mens worden. Telkens weer moest ze zich aanpassen. Zo kwam ze ook in aanraking met de kerk en het christelijk geloof. En dat had ingrijpende gevolgen voor de rest van haar leven, voor haar ziel. In De ziel van Catharina gaan zoon Harry en kleindochter Judith op zoek naar die gevolgen, niet alleen bij Catharina, ook bij haar kinderen, kleinkinderen en zelfs haar achterkleinkinderen. De verhalen die uit deze zoektocht voortkomen zijn 'geweven' in het aangrijpende verhaal van Catharina's onderduikperiode. 'Samen laten ze zien dat onze joodse ziel diep in ons verankerd zit,' aldus Judith en Harry.