De laatste trein naar vrijheid

De laatste trein naar vrijheid is een adembenemende oorlogsroman van Meg Waite Clayton, over een oorlogsheldin die duizenden Joodse kinderen redde.   Wenen, eind jaren dertig. De vijftienjarige Stephan en zijn beste vriendin Žofie-Helene hebben een zorgeloze jeugd, maar hun leven staat op het punt om te slaan. Stephan is Joods en Žofie-Helene is de dochter van een opstandige krantenuitgever. Als Hitler de macht grijpt, slaat het noodlot toe. Maar er is licht in de duisternis. De Nederlandse verzetsstrijder Truus Wijsmuller-Meijer zet haar leven op het spel om Joodse kinderen naar veiliger gebied te smokkelen, terwijl landen hun grenzen sluiten. Als Groot-Brittannië aangeeft kinderen uit het Duitse Rijk toe te laten, is 'tante' Truus vastberaden en dwingt ze toestemming af van de gevreesde ss'er Adolf Eichmann om de kinderen te redden… In een race tegen de klok begeleidt ze Stephan, Žofie-Helene en uiteindelijk duizenden andere kinderen op een levensgevaarlijke tocht naar een onzekere

n 1938 vlucht de Joodse familie Kamp uit Krefeld naar Nederland. Het gezin bestaat uit vader Fritz, moeder Inge en twee kleine zoontjes, Rolf en Nico. Ook in Nederland zijn ze niet veilig. Na de Duitse inval verslechtert de situatie voor Joden stapsgewijs. De ouders worden geïnterneerd in Westerbork, terwijl Rolf en Nico op dertien onderduikadressen de oorlog doorkomen. Vader en moeder zijn met het laatste transport van Westerbork naar Auschwitz gesleept. Fritz is daar direct na aankomst vermoord. Inge overleeft de hel. In dit boek zijn de herinneringen van Inge, Rolf en Nico bijeengebracht. In bescheiden autobiografische notities doen ze verslag van hun ervaringen. De historicus Coen Hilbrink schreef een essay dat deze oorlogsmemoires in context plaatst. Het voorwoord is van de hand van oud-Kamervoorzitter Gerdi Verbeet. Inge Kamp (1911-2009) was na de oorlog actief in de Joodse gemeenschap van het Zwitserse Lugano, waar ze zich in 1963 vestigde. Rolf Kamp (1934) is ingenieur en woont

Horen, zien en zwijgen: daar was ik altijd goed in. Maar nu voel ik dat ik mijn verhaal toch moet vertellen, voordat ik het niet meer kan. West-Java, 1942. Als Marja wakker wordt, weet ze meteen dat er iets mis is. Samen met haar oudere broer Peter sluipt ze naar de woonkamer. Door de vitrages ziet ze Japanse soldaten met een zwaar kanon door hun straat lopen. De Japanners nemen hun huis in beslag en eten de voedselvoorraden op. Marja's vader wordt krijgsgevangen gemaakt en de rest van het gezin moet naar een kamp. Honger, dorst en ziekte eisen hun tol. Als Peter naar een ander kamp moet, moet Marja opeens de oudste zijn. Kan ze dat wel? Met veel fantasie en vindingrijkheid probeert ze de moed erin te houden. Lieke van Duin en Truus Huizenga baseerden dit verhaal op de jeugdherinneringen van Truus, die van haar negende tot bijna haar twaalfde jaar in drie jappenkampen leefde.

'Hoelang mag ik blijven?' van Wendy Geuverink is een waargebeurd verhaal over aanpassen, volhouden en verzet Truus van Zuiden is zestien jaar als ze in de oorlog moet onderduiken omdat ze Joods is. In tweeënhalf jaar tijd verblijft ze op dertien verschillende adressen in Nederland. Ze woont in huis bij gereformeerden, katholieken, verzetsmensen en zelfs bij NSB'ers. In elk gezin past Truus zich onmiddellijk aan. Je moet lief zijn, nooit je stem verheffen en goed meehelpen want je leven hangt ervan af. Haar moeder wordt tijdens de onderduik verraden en gedeporteerd naar Auschwitz. Ondertussen wordt Truus steeds vindingrijker en neemt ze zelfs deel aan het verzet. Na de bevrijding blijkt niet iedereen in Hoogeveen blij met de terugkeer van hun Joodse stadgenoten. Truus probeert ondanks de verliezen en de tegenstand uit alle macht haar leven weer op te bouwen. 'Een verhaal van angst en verdriet, maar ook van moed en vriendschap. Het is een verhaal dat doorverteld moet worden en dat we ons

Duitsland, 1936. De Berlijnse Luise, Anni en Maria zijn hartsvriendinnen. Maar de nazi's zijn aan de macht, en waar Luise de toekomst somber inziet, en de joodse Maria ziet hoe haar familie en vrienden steeds verder in het nauw komen, denkt Anni dat alles wel met een sisser af zal lopen - haar geliefde Siegfried, die bij de SS zit, verzekert dat haar immers. Als Luise haar vriendinnen niet weet te overtuigen om met haar te vluchten, sluiten ze een verbond: zij zal als eerste naar New York gaan, en hen daar opwachten. Maar het loopt heel anders dan de vriendinnen denken... New York, 2021. Pas als enkele jaren na het overlijden van haar oma de erfenis moet worden afgewikkeld, ontdekt June dat haar oma Luise in 1936 vanuit Duitsland naar de VS is geëmigreerd. June blijkt bovendien niet de enige erfgenaam van haar oma's New Yorkse restaurant: de twee andere erfgenamen zijn Luises beste vriendinnen van voor de oorlog. Maar waar zijn zij, en waarom zijn de drie vrouwen elkaar uit het oog

De weg naar de vrijheid is het verhaal van Jake Dutch, die zijn kindertijd in twee verschillende landen doorbrengt, mede daardoor een rebelse puber wordt met crimineel gedrag en in zijn adolescentie last krijg van een psychiatrische stoornis. Door deze stoornis komt hij in aanraking met civiele en juridische instanties en probeert hij ondanks deze beperkingen in zijn leven toch zijn ambities en zijn manier van leven vorm te geven. Het bijzondere aan dit verhaal is dat hij stamt uit een ambitieus Surinaams-Nederlands gezin, dat in contrast staat met het leven dat hij leidt. Verder geeft de auteur een beeld van de jaren zeventig, tachtig en negentig van de vorige eeuw en hoe hij die jaren heeft beleefd.

Waarom van de Hermon naar Golgota? Dit boek over de betekenisvolle laatste dagen van Jezus begint met Zijn reis naar het uiterste noorden: Caesarea Filippi en de berg Hermon. Dat is een bewuste keus want de dreiging van Zijn dood begon hier, in het oude gebied Basan met de tempels van Pan en volgens de overleveringen de poorten van Hades, het dodenrijk. De reis van dit gebied naar de cruciale eindbestemming Golgota is in een chronologische verhaalvorm. Die keus levert ook voor christenen met veel kennis verrassende inzichten op. Het doel van dit boek is dan ook om het geloof in de persoon van Jezus en Zijn woorden te versterken. Joodse wereld in tijd van Jezus Tussen het verhaal door zitten kaders met achtergrondinformatie, die extra licht werpen op de evangeliën. In de laatste jaren zijn er veel Bijbelgetrouwe studies naar de Joodse wereld in de eerste eeuw beschikbaar gekomen. Die hebben geholpen om het verhaal een realistische achtergrond te geven evenals kennis over de Romeinse

Het was het laatste joodse huwelijk in de synagoge van Utrecht, 1942. De joodse gemeenschap stond vlak voor de deportatie naar het oosten. De zoon van het echtpaar, auteur René van Rooij, vertelt jaren na dato hun ongelofelijke verhaal. Dit is de reconstructie van het leven van twee jonge mensen die elkaar in barre tijden het jawoord gaven, een verhaal over de kracht van liefde. Ze trouwen twee weken na hun eerste kennismaking. De eerste verloofde van de bruid heeft zich in de eerste week van de bezetting van het leven beroofd. De ouders van de bruidegom zijn net als veel andere joodse Nederlanders gearresteerd en naar Westerbork afgevoerd, op doorvoer naar de vernietigingskampen. De trouwreceptie wordt door meer dan honderd mensen, velen met davidster, bezocht. Direct daarop komen ze in de maalstroom van de bezettingspolitiek. Twee keer ontkomen ze uit de Hollandsche Schouwburg om als onderduikers meestervervalser te worden. Oorlogsverhalen gaan vaak over wanhoop, dood, verderf,

Drie jonge vrouwen in het gewapende verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog - Desnoods met wapens vertelt hun uitzonderlijke verhaal Vrijwel iedereen kent verzetsicoon Hannie Schaft, maar niet veel mensen weten dat ze intensief samenwerkte met twee zussen: Truus en Freddie Oversteegen. Desnoods met wapens is het verhaal van deze drie vrouwen, die tijdens de Tweede Wereldoorlog de wapens opnamen tegen de nazi's - zeer uitzonderlijk voor vrouwen in die tijd. Ze waren piepjong: Hannie was negentien en de zussen waren zestien en veertien toen ze actief werden in het verzet. Ze verleidden hooggeplaatste nazi-officieren, lokten hen het bos in en doodden ze. Ook brachten ze Joodse kinderen naar onderduikadressen en verzamelden ze inlichtingen voor het verzet. Ze deden dit alles 'omdat het moest gebeuren'. Maar ze probeerden vooral, onder onmenselijke omstandigheden, mens te blijven. Hannie Schaft werd drie weken voor het einde van de oorlog geëxecuteerd en zou uitgroeien tot het symbool van