De laatste dagen van Boedapest - Adam Lebor - ebook

Hoewel Hongarije in 1941een Duitse bondgenoot was, was het nog steeds mogelijk om vrij en open te leven en te genieten van de cafés en boulevards die Boedapest tot een van de belangrijkste Europese hoofdsteden maakten. Terwijl de andere multiculturele centra van Europa ten onder waren gegaan aan het bijna allesverterende conflict, bleef Boedapest intact: een stralende herinnering aan hoe Midden-Europese cultuur eruit kon zien. In september 1944, drie maanden na D-Day, leek het leven in de stad nog steeds idyllisch. Maar bestond er een onderstroom van spanning en angst: Britse en Amerikaanse troepen rukten op vanuit het westen en Sovjettroepen vanuit het oosten. Wie zou de hoofdstad het eerst bereiken? Halverwege oktober 1944 was Boedapest in anarchie vervallen: doodseskaders zwierven door de straten, de overgebleven Joden werden in getto's ondergebracht, Russische granaten verwoestten hele huizenblokken en iedereen had moeite om voedsel te vinden en de winter te overleven. Aan de hand

Tot 1815 waren Europeanen hun leven niet zeker op de Middellandse Zee. Rovers uit Noord-Afrika maakten de wateren onveilig en joegen ijverig op schepen, ook die onder de Nederlandse vlag. De gevaren waren serieus: zeelui konden eindigen als slaven in Algiers, Tunis en Tripoli. Na de ondergang van Napoleon trokken de staten van Europa ten strijde tegen die gedeelde dreiging van de Barbarijse kust, een samenwerking waar de Middellandse Zee voorgoed door zou veranderen. Nederland speelde hierbij een vrijwel vergeten sleutelrol: mondige kapiteinsvrouwen in Vlaardingen, verhitte commandanten van de Koninklijke Marine en angstige kooplui uit Amsterdam namen het voortouw bij de bestrijding van piraterij. In De laatste dagen van Barbarije volgt Erik de Lange hun koers langs bombardementen, desastreuze zeeslagen, wankele allianties en de belangrijkste koloniale invasie van de negentiende eeuw. Wat voor Europeanen draaide om veiligheid op zee, bleek langs de Barbarijse kust het begin van een nie…

Dwars door verschillende Friese provinciesteden, dorpskernen en uithoeken onderzoekt De laatste dagen van de dorpsgek hoe plattelanders eeuwenlang zijn omgegaan met geestelijke gezondheid. Hoe kan het dat er opmerkelijk veel suïcides op het platteland voorkomen, terwijl er relatief weinig aanspraak op de ggz wordt gemaakt? Wat is er met de dorpsgek gebeurd? En waar lag de grens tussen 'krankzinnig' gedrag of 'net even anders' zijn?In dit boek met een cultuurhistorische inslag komen verschillende plattelandsbewoners van toen en nu aan het woord. De getuigenissen uit familiearchieven, patiëntendossiers of uit mondelinge overlevering vormen samen een nooit eerder verteld verhaal, waarin collectief zwijgen, schaamte en uitbanning hand in hand gaan met gemeenschapszin, zorg dragen en ruimte bieden.De persoonlijke gebeurtenissen spelen zich af tegen het decor van uitgestrekte landerijen waarover de natuur heer en meester is. Het is juist die binding met de omgeving en de agrarische cultuur d…

Niet eerder kreeg een journalist de mogelijkheid een Nederlandse minister-president van zo dichtbij te volgen als parlementair verslaggever Leonard Ornstein. Samen met regisseur Mattias Schut kreeg hij van Mark Rutte toestemming de laatste honderd dagen van zijn premierschap te documenteren.Ornstein en Schut doen verslag vanuit het Torentje: ze zijn erbij als Rutte belt met Volodymyr Zelensky, net nadat een moordaanslag op het leven van de Oekraïense president is verijdeld, en ook als hij spreekt met koning Abdullah II van Jordanië over het conflict in het Midden-Oosten. Ze reizen mee met de premier in het regeringsvliegtuig naar Kazachstan en zijn bij zijn allerlaatste werkbezoek, niet geheel toevallig in Groningen. Ze praten met Rutte over de aardbevingen, de toeslagenaffaire en MH17: zo blikt hij met hen terug op zijn veertienjarige premierschap. En ze volgen Rutte naar het hoofdkantoor van de NAVO in Brussel, als hij alle zeilen bijzet om secretaris-generaal te worden. De auteurs w…

Tot 1815 waren Europeanen hun leven niet zeker op de Middellandse Zee. Rovers uit Noord-Afrika maakten de wateren onveilig en joegen ijverig op schepen, ook die onder de Nederlandse vlag. De gevaren waren serieus: zeelui konden eindigen als slaven in Algiers, Tunis en Tripoli. Na de ondergang van Napoleon trokken de staten van Europa ten strijde tegen die gedeelde dreiging van de Barbarijse kust, een samenwerking waar de Middellandse Zee voorgoed door zou veranderen. Nederland speelde hierbij een vrijwel vergeten sleutelrol: mondige kapiteinsvrouwen in Vlaardingen, verhitte commandanten van de Koninklijke Marine en angstige kooplui uit Amsterdam namen het voortouw bij de bestrijding van piraterij. In De laatste dagen van Barbarije volgt Erik de Lange hun koers langs bombardementen, desastreuze zeeslagen, wankele allianties en de belangrijkste koloniale invasie van de negentiende eeuw. Wat voor Europeanen draaide om veiligheid op zee, bleek langs de Barbarijse kust het begin van een