De jaren

Dit boek is een collectieve autobiografie van onze tijd. Het vertelt het verhaal over de periode 1941-2006 door de lens van het geheugen, van tegenwoordige en herinnerde indrukken, culturele gewoonten, taal, foto's, boeken, liedjes, radio, televisie, reclame en krantenkoppen. Annie Ernaux slaagt erin een vorm te vinden die zowel subjectief als onpersoonlijk, particulier als collectief is, een nieuw genre in feite, dat beoogt het verleden te vangen. Als vermenging van autobiografische fictie en sociologie is De jaren 'een Op zoek naar de verloren tijd van ons tijdperk van mediadominantie en consumentisme' (The New York Times), een monumentale bijdrage aan de twintigste-eeuwse Franse geschiedenis zoals weerspiegeld in het leven van één vrouw.

Als we het hebben over de positie van vrouwen komt alles samen, stelt journalist en activist Lauren Bastide. Feminisme gaat ook over liefde, familie, rechtspraak, gezondheid, werk en zelfs onze omgang met de natuur. In Feminisme gaat de wereld redden verweeft Bastide feministisch gedachtegoed met haar persoonlijke ervaringen als een vrouw die heeft te lijden onder opgelegde rolpatronen, angst voor ouder worden en seksueel geweld. Alle hoop is nog niet verloren. Met verrassende inzichten en aangrijpende verhalen weet Bastide antwoorden te formuleren op de urgentste vragen van onze tijd. Ze durft te dromen van verbetering, van een wereld waarin we allemaal vrij zijn om onszelf te zijn en onbelemmerd lief te hebben, van een samenleving waarin we voor elkaar zorgen en misstanden rechtgezet worden. Een betere toekomst voor iedereen. Het feminisme neemt ons mee op de weg daarnaartoe. Lauren Bastide is een nieuwe feministische stem in de traditie van Simone de Beauvoir en Annie Ernaux. Met

Annie Ernaux duikt diep in de zomer van 1958, de zomer waarin ze voor het eerst met een man naar bed ging, tijdens een vakantiekamp in Normandië. Die nacht bracht een schokgolf teweeg die twee jaar lang in haar lichaam en in haar leven zou blijven natrillen. Met gebruikmaking van de onuitwisbare beelden aangedragen door haar herinneringen, van foto's en van brieven die ze schreef aan vriendinnen, onderzoekt ze het meisje dat ze is geweest, in een onverbiddelijke slingerbeweging tussen vroeger en nu. 'Schitterend autobiografisch relaas over opgroeien in de provincie in de jaren vijftig. Het relaas van een beschermd opgegroeid achttienjarig meisje. Enerzijds het traject van “de” vrouw in de jaren vijftig, anderzijds de geschiedenis van een specifieke vrouw, verankerd in die tijd, in Frankrijk, in de wereld.' - NRC Handelsblad

Tegen alle adviezen in vertrekt Alba Donati naar Lucignana, haar geboortedorp in het pittoreske Toscane, om daar, omgeven door bos en bergen, haar eigen boekhandel op te richten. Overdag staat ze in de winkel, 's nachts heeft ze eindelijk tijd om te lezen in de boeken van onder andere Annie Ernaux en Pia Pera. Het is nooit te laat een droom te verwezenlijken. We lezen mee in het dagboek van Donati, die beschrijft hoe ze de boeken selecteert en een naam opbouwt. Maar al na een maand breekt er een brand uit in de winkel. Het is de steun van haar dorpsgenoten en jeugdvrienden die haar erbovenop helpt. Vloeiend en beeldrijk rijgt ze deze gebeurtenissen aaneen met dorpsverhalen, natuurbeschrijvingen en gedachten over de beste boeken, inspirerende auteurs en de meest memorabele personages. Langzaam maar zeker weet Donati iedereen te overtuigen: ze is een onervaren maar geboren en gepassioneerd boekverkoper. Deze boekhandel in de bergen, waar ze thuis is tussen dorpsgenoten en vrienden, is

In de herfst van 1963 gaat Annie Ernaux als studente naar bed met een jongen die ze die zomer had leren kennen. De relatie is geen lang leven beschoren, maar ze is wel onbedoeld zwanger geraakt. Tegen de stroom in besluit ze na een lange afweging clandestien (de wetgeving werd pas in 1975 geliberaliseerd) abortus te laten plegen. En détail, zonder valse emoties en zonder omhaal, beschrijft ze wat er gebeurt. Het voorval is een sublieme indruk van pure eerlijkheid en authenticiteit. Zoals in Ernaux' succesvolle memoir De jaren vormt haar eigen leven de aanzet voor een mentale archeologie, over schaamte, vrijheid, klassenverschillen en feminisme.

Colombe Schneck, telg uit de Parijse bourgeoisie, is begin vijftig, moeder en pas gescheiden als ze een vurige liefdesaffaire begint met haar jeugdvriend Gabriel. Tegelijkertijd gaat ze op zwemles en ontdekt ze de kracht van haar lichaam. Op 17-jarige leeftijd voelde ze zich door haar lichaam juist verraden. Colombe werd per ongeluk zwanger en moest een abortus ondergaan. Pas jaren later durft ze te reflecteren op het leven dat ze heeft mogen leiden dankzij het kind dat ze niet kreeg. Op elegante, onopgesmukte wijze beschrijft Colombe Schneck haar steeds veranderende relatie tot haar lichaam, en dus tot de wereld, in verschillende fases van haar leven. In de geest van Deborah Levy en Annie Ernaux weet ze steevast het persoonlijke iets universeels te geven.

De jaren zijn momentopnames, te vergelijken met herinneringen aan ons eigen leven: er zijn jaren die eruit springen, waarvan we ons hele periodes voor de geest kunnen halen, als bergtoppen in de verte. Daartussen liggen de mistige dalen van de jaren die vergeten zijn. In een serie schetsen, van 1880 tot de jaren dertig, verweeft Virginia Woolf de geschiedenis van de familie Pargiter met gebeurtenissen uit de wereldgeschiedenis: de Boerenoorlog, de Eerste Wereldoorlog, de suffragettebeweging, de Ierse kwestie, India en het kolonialisme, de benzinemotor die het paard verdrong, elektrisch licht dat de gaslamp verving, de avant-garde, de nieuwe atoomtheorie. De jaren is een prachtig geschreven reeks portretten van een familie, tegen de achtergrond van een samenleving die je voor je ogen ziet veranderen. Bij Woolf is de geschiedenis geen continuüm. Ze vervlecht het publieke met het persoonlijke en zoekt naar de essentie van het verleden, met de beleefde tijd en de herinnering als rode

'Mijn vader wilde mijn moeder vermoorden, op een zondag in juni, aan het begin van de middag.' Het is 1952, en het incident waarbij haar vader haar moeder met een mes naar het leven staat, is voor Annie Ernaux de oorsprong van de schaamte in haar leven. Schaamte over het taalgebruik, de tafelmanieren en het sociale gedrag van haar ouders, die zich zo krampachtig proberen te distantiëren van hun afkomst uit de laagste sociale klasse, nu ze zich hebben opgewerkt tot kleine middenstanders met een kruidenierswinkel en een café. Het brute moment vormt de opmaat naar een mentale archeologie, waarin haar dromen, gedachten en gevoelens als meisje van twaalf tevoorschijn komen. En dat alles noteert ze zonder een spoor van retoriek, in ongekunstelde en subtiele bewoordingen. De schaamte is een autobiografische roman die veel meer is dan de reconstructie van een cruciale en traumatische gebeurtenis. 'Een mooi, eerlijk boek over het gevoel dat haar jeugd beheerste.' - Margot Dijkgraaf in NRC

'De droom van een engel' is het vijfde en laatste boek in de vijfdelige Casteel-serie van Virginia Andrews. Annie is gelukkig en de eerste in vier generaties Casteel-vrouwen die haar leven niet laat bepalen door het verleden. Als ze bij toeval het dagboek vindt van Leigh Casteel, haar grootmoeder, ontdekt ze eindelijk wat ten grondslag lag aan de familiegeheimen die haar familie zo verscheurd hebben… Het is 1950, en de jonge en mooie Leigh is pas twaalf als haar moeder Jillian haar man verlaat voor haar nieuwe liefde, de veel jongere Tony. Maar haar moeders nieuwe huwelijk is niet gelukkig, en haar nieuwe stiefvader toont al snel meer belangstelling voor de jonge Leigh dan hij zou moeten hebben… 'De droom van een engel' neemt de lezer mee terug in de tijd naar de jaren vóór 'Hemel zonder engelen', naar het leven van Leigh Casteel en het familiegeheim dat de generaties na haar zou vormen… Lees het verhaal van Heaven en haar dochter Annie in 'Hemel zonder engelen', 'De duistere engel',

De wonderjaren werden ze wel genoemd: de jaren 50-60-70. Een roerige periode waarin alles nieuw, avontuurlijk en radicaal anders zou worden. Zoals onze moeders en ouders het hadden, zo wilde niemand het meer, de haren werden losgegooid, vrouwen gingen massaal aan de pil en de scholen werden gemengd... Onze moeders in de jaren 50-60-70 brengt het verleden weer tot leven. Thank God for the Panty, disco en dansles, opstand aan het aanrecht, trouwen of hokken? De foto's van voorwerpen uit die tijd laten zien hoe het leven van de vrouw na deze jaren is veranderd. Geef dit leuke cadeauboek aan je moeder, zus of oma en laat ze vertellen over die tijd of haal samen verloren gewaande herinneringen van toen op.