De fundamenten - Ramsey Nasr - ebook

Ramsey Nasr maakt de balans op van een land in coronatijd

Hoe komen we uit deze crisis? Dat is de vraag die Ramsey Nasr, een van Nederlands meest veelzijdige kunstenaars, zichzelf stelt. De pandemie legt volgens Nasr bloot wat we lange tijd niet wilden zien: het politieke en economische systeem heeft de fundamenten van onze samenleving aangetast. In een uiterst persoonlijk en tegelijk rationeel betoog ontleedt Nasr de corona- en klimaatcrisis als twee rampen die wezenlijk met elkaar verbonden zijn. Stap voor stap bevraagt hij onze gehele westerse manier van leven. Aan de hand van kunstenaars als Boccaccio, Rilke en Van Gogh houdt Nasr een pleidooi om onze plek op aarde en ons idee van geluk radicaal te herzien, niet als zweverig ideaal, maar puur uit lijfsbehoud. De fundamenten is daarmee naast een indringende hartenkreet een politieke oproep tot opstand. Tegenover de chaos van deze tijd plaatst Nasr een urgent maar hoopvol geluid voor een land en wereld in crisis.

Fundamenten van de psychologie is de ideale inleiding tot de belangrijkste thema's in de psychologie. Een ruime selectie van klassieke theorieën en nieuwe ontwikkelingen passeren de revue, zoals hersenplasticiteit, computermodellen over de waarneming, reconstructie van verdrongen herinneringen, zwaarlijvigheid, LGBTQ, de waan van het IQ, de sociaal-cognitieve benadering van de persoonlijkheid, de invloed van de media op ons beeld van de psychiatrie, en het belang van psychotherapie voor de behandeling van psychische problemen. Dit handboek is de derde, volledig herziene editie van een veelgebruikt overzichtswerk. Het is in de eerste plaats bedoeld voor de verschillende beroepsdomeinen waar hogescholen en universiteiten hun bachelors voor opleiden. Te denken valt aan beroepen zoals HBO-psychologen, maatschappelijk werkers, logopedisten, coaches, sociaal-pedagogische hulpverleners, verpleegkundigen, fysiotherapeuten, diëtisten, HR-managers, HBO-juristen, journalisten, onderwijskrachten,

Op het ritme van korte zinnen en flarden van gesprekken neemt Pierrine Poget ons in Fundamenten mee naar het verleden en de boerderij waar ze opgroeide. Ze roept de kindertijd op, de natuur met haar weelde aan planten en dieren, de mensen die een stempel hebben gedrukt. We vergezellen haar naar de rivier, het bos of de weiden, of naar het huis met het erf, de keuken, de slaapkamer… De verleden tijd overheerst, en zelfs als de tegenwoordige of toekomende tijd wordt gebruikt, gaat het over dingen die zich op dat moment al (zullen) hebben voltrokken. Want zo kijkt Poget naar het bestaan: hoewel het heden de sterkste tijd is, behoort het een oogwenk later al tot het verleden. Elk gedicht, hoe kort ook, schetst een tafereel, roept een verhaal op dat de lezer zelf moet invullen. Want dat is de grote kracht van Poget: in enkele woorden weet ze een heel proces te vatten, zonder te expliciteren, zonder dat de tekst gaat zwelgen in sentiment. Van haar gedichten gaat een soort betovering uit, een