De eenzaamheid van pi - Matt Parker - ebook

Het aangrijpende verhaal van een bijzondere vriendschap dat de lezer vanaf de eerste pagina in zijn greep houdt, en een grandioos debuut waarmee Paolo Giordano blijk geeft van een scherp inzicht in de complexe menselijke psyche.

Eenzaamheid is vaak omgeven met schaamte en taboe. Toch zijn er maar weinig gevoelens zo universeel als eenzaamheid. Het is een normaal aspect van het leven dat iedereen wel eens ervaart. Eenzaamheid kent veel gradaties en schakeringen, variërend van tijdelijk psychisch ongemak tot een chronische situatie die onoplosbaar lijkt en gepaard gaat met gevoelens van zinloosheid en vervreemding. De kern is een pijnlijk gemis aan verbondenheid. Een gemis aan hechte relaties met een partner, familie of vrienden, een gemis aan inbedding in een breder netwerk met gelijkgestemden, of een gemis aan maatschappelijke waardering en erkenning. In De kracht van eenzaamheid verkent Anja Machielse de complexe aard van eenzaamheid en manieren om ermee om te gaan. Aan de hand van twintig persoonlijke verhalen, laat ze zien dat eenzaamheid een krachtige emotie is die ons uitdaagt om na te denken over onze relaties, keuzes te maken en nieuwe wegen in te slaan. Anja Machielse is filosoof en emeritus hoogleraar

Wanneer Jules Moreau na een ernstig motorongeluk in het ziekenhuis belandt, wordt hij geconfronteerd met herinneringen uit zijn jeugd.

Enkele uren in een donkere geluiddichte kamer zijn voldoende om bij volstrekt normale proefpersonen hallucinaties op te wekken. Het compleet buitengesloten zijn van de wereld blijkt echter ook aantrekkelijke kanten te hebben: sommige proefpersonen krijgen heldere gedachten en worden er rustig van. Is dat de reden waarom mensen die vatbaar zijn voor psychose geregeld de eenzaamheid opzoeken? Is het alternatief - opkomen voor wat je wilt en rekening houden met anderen - in complexe situaties voor hen te moeilijk? Leren opkomen voor jezelf en rekening houden met anderen, is een ontwikkelingstaak. De auteur ontdekte in haar gesprekken met bijna vijftig patiënten en hun familieleden dat deze ontwikkeling bij praktisch allemaal, om zeer uiteenlopende redenen, in gebreke was gebleven; de (latere) patiënten waren tijdens hun kleuter- en pubertijd helemaal los gegaan of juist te lief gebleven. Zij stelt dat acuut psychotische patiënten grenzen zoeken om zodoende hun heftige emoties en