De afwezige vader bestaat niet - Irene Zwaan - ebook

Een onweerstaanbaar geestig verslag van een fervent wandelaar die gewapend met een lijmpistool en tientallen markeringsschildjes tekens aanbrengt om de toekomstige wandelaar de juiste route te wijzen.

Met enige regelmaat duikt de stelling op dat de literatuur dood is. Waarmee bedoeld wordt dat de literatuur er niet toe doet en dat hetzelfde geldt voor de schrijver. In het essay De ander bestaat niet rekent Christine Otten af met dat pessimisme. Schrijven is voor haar geen vrijblijvende bezigheid. Ze houdt een vurig pleidooi voor de noodzaak om je als schrijver onvoorwaardelijk te verbinden met je personages en hun thematiek, en daarmee het risico te lopen zélf te veranderen. Aan de hand van haar eigen ontwikkeling als auteur laat ze zien hoe literatuur ingezet kan worden voor emancipatie en persoonlijke bevrijding van schrijver en lezer. '(…) de literatuur en het schrijverschap herbergen een potentieel bevrijdende (en daardoor subversieve) kracht die je op zoveel manieren en juist ook op plekken kunt inzetten waar literatuur wordt gezien als 'niet voor ons' of 'hoge kunst'. Dat komt uiteindelijk de literatuur ten goede, want andere stemmen, stijlen en perspectieven krijgen de

Wim Koelewijn (1929), zoon van een gereformeerde politieman en kleinzoon van een Spakenburgse visser, streefde naar het hoogste. Al zijn kinderen liet hij studeren en zelf werd hij na zijn pensionering nog meester in de rechten. Aan het eind van zijn leven ziet hij wat hij verloren heeft. Hij neemt zijn vrouw, die is vergeten dat ze zijn gescheiden, nog één keer mee naar Parijs. En hij vraagt de dominee om voor hem te bidden. Jannetje Koelewijn bevraagt haar vader jarenlang , liefdevol, en meedogenloos. Waarom sloeg hij zijn zoons? Waarom mochten zijn dochters niet met open mond lachen? Waarom liep zijn vrouw bij hem weg? Waarom wilde hij zo graag in God geloven, maar kon hij het niet?

Dit boek is een uitnodiging tot en een inleiding in het filosofisch bedrijf. Filosofie begint met het inzicht dat er zoiets bestaat als een domme vraag. Die is er in twee varianten: de vraag is dom omdat er geen antwoord op kan worden gegeven of omdat ze verkeerd is gesteld. Uiteindelijk gaat filosofie over het basale onderscheid tussen domm een interessante waarheden. Zij keert zich, eventueel op een don quichoteske wijze, tegen domheid. Als filosoof krijg je de waarheid die je verdient. Die waarheid vloeit voort uit de problemen die je stelt en ontwikkelt en uit de waarde van je inzichten. Wie domme vragen stelt, moet geen diepgaande en subtiele waarheden verwachten: clichés en triviale inzichten zijn de oogst. Tegen deze achtergrond gaat Roland Breeur in op de verhouding tussen tijd en bewustzijn, leven en geschiedenis, vrijheid en verbeelding. Hij schept op basis van gedachten van Nietzsche, Proust, Sartre en Deleuze een context om filosofisch over deze thema's na te denken. Roland