De 10 principes van agile-lean teamcoaching - Aty Boers, Marijke Lingsma - ebook

Of we het nu de 'gekantelde', 'verdraaide', 'cyane', 'lerende' of 'agile' organisatie noemen, het komt op hetzelfde neer: de manier waarop organisaties veranderen, wijzigt. De principes van Leanteamcoaching biedt handvatten om de nieuwe verandertrajecten vorm te geven. In de ste eeuw is veranderen niet meer het eenmalig doorlopen van een transitie op weg naar een nieuwe eindsituatie, maar het structureel vergroten van het aanpassingsvermogen. Het onderscheid tussen de harde en de zachte kant van veranderen verdwijnt hierbij. Het gaat om resultaat én om afstemming, om groei in volwassenheid qua samenwerking én om procesvolwassenheid. Niet na elkaar, maar tegelijkertijd en continu. Voor mensen die willen bouwen aan dergelijke organisaties met een groot lerend vermogen vraagt dit om een andere manier van kijken, zodat ze de juiste interventies kunnen gebruiken voor het in gang zetten en houden van dergelijke bewegingen. De principes van Leanteamcoaching biedt heldere denkmodellen en

De praktische handvatten bij het succesvolle De 10 principes voor agile-lean teamcoaching. Een onmisbaar boek in de bagage van agile, agile-lean en teamcoaches. Dé basis voor wendbare organisaties zijn zelforganiserende teams: die nemen eigenaarschap voor hun resultaten én voor volwassen onderlinge interactie. Deze teams ontstaan niet zomaar; dat vraagt om professionele begeleiding. In hun boek De 10 principes van agile-lean teamcoaching laten Aty Boers en Marijke Lingsma zien hoe die begeleiding eruit kan zien. Belangrijk hierbij is het inzetten van een passende werkvorm, aansluitend bij wat een team te leren heeft om stappen te zetten in zijn groei. 75 Werkvormen voor agile-lean teamcoaching biedt deze werkvormen. Onderscheidend is het samenspel van benaderingen vanuit agile, scrum en lean met die van teamcoaching. De werkvormen zijn geordend volgens de Plan-Do-Check-Act-benadering. Bij iedere werkvorm is aangegeven voor welke situatie deze inzetbaar is en welke varianten mogelijk

Scholen zoeken nog steeds naar de ideale positie van de intern begeleider. Al 10 jaar lang en dat is een goede gewoonte. Dat denken over de beste plek voor de IB'er moet namelijk samen op gaan met het denken over de ontwikkeling van de school. Doordat het onderwijs zich blijft ontwikkelen, zal ook de intern begeleider blijven meebewegen. Het is een mooi fenomeen: zonder dat er wet of regelgeving aan te pas komt. Geen reuzenstappen, geen kanteling, maar geleidelijk en aanhoudend. Het zijn vaak aantrekkelijke ontwikkelingen, die mogelijk zijn geworden door een aantal condities: - de intern begeleider staat als zodanig op de scholen niet meer ter discussie - de afstemming tussen IB'er en schoolleider is verbeterd, de strijd geluwd over wie wat te doen staat: ze zijn meer een tandem geworden - het algemeen kwaliteitsbesef in de scholen is gegroeid alsook de notie dat daar een permanente opgave aan verbonden is, want de school is nooit af. Volop redenen om De toekomst van de intern