Dan zoeken we toch andere ouders?! - Gerdien Nijland - ebook

Tweeling Luna en Mees zijn het eens: hun ouders doen niets anders dan zeuren. Eet je eten op. Kauw met je mond dicht. Ruim je kamer op. Veeg je voeten als je binnenkomt. Ruim je schooltas op. Ze zijn er helemaal klaar mee. Als hun moeder dan ook nog zegt: 'Als je denkt dat je het ergens beter denkt te hebben, zoek je toch andere ouders', laten ze zich dat geen twee keer zeggen. Luna en Mees pakken hun koffer en vertrekken, maar niet zonder hun huisdieren Bruno de bok en Sissi de kameleon mee te nemen. Een zoektocht naar nieuwe ouders moet niet al te moeilijk zijn … Toch? • Vrolijk en humoristisch verhaal over een tweeling • Voor ongeveer 8-10 jaar • Van de auteur van de serie 'Piratenkostschool de Boekenier'

In Bed & Breakfast Gastopstal in Wyns zijn ze wel het nodige gewend met gasten. Toch verrassen mensen hen steeds weer, je kunt het zo gek niet bedenken of het kan nog gekker. In dit boek doet Jan van der Leij daar verslag van. Van veelvoorkomende misverstanden (Wyns ligt toch niet zo ver van Schiphol?), natuurlijk gewekt worden door de haan Foppe, tot lastminute aanmeldingen (kunnen we komend weekend voor 24 mensen boeken?), het staat allemaal beschreven, met vaart en humor. Al zijn er soms de nodige strubbelingen, het leven van een B&B-eigenaar is toch vooral boeiend en verrassend. En sinds Jan en Afke, vooral vanwege hun meest bijzondere fenomeen - de Strowagen - aan een landelijk televisieprogramma hebben meegedaan, is hun B&B in Wyns helemaal op de kaart gezet. Jan van der Leij (1952, Grou) was gedurende 35 jaar architect bij Bonnema architecten in Hurdegaryp. Hier kwam in 2011 een einde aan en sinds 2012 houdt hij zich steeds meer bezig met de bedrijfsvoering van hun B&B. In zijn

ALS, ik kreeg het net voor het hip werd. Direct na het horen van de diagnose begon ik met schrijven, eerst e-mails naar vrienden en collega's, toen een blog. Ik gaf het de subtitel Garmt is experiencing ALS - so you don't have to! Ik schreef, vocht, huilde en beleefde. Ik spuugde het op papier, vlak voor een operatie of direct na weer een ambulancerit (van ALS ga je struikelen). Ik takelde af en werd opgehesen. Ik wilde de ziekte hard in zijn kloten trappen, honderd miljoen in zijn gezicht smijten, en was verbaasd hoe de hele wereld klaarstond om me daarbij te helpen. Naarmate ik minder kon communiceren (stem en vingers vielen uit) evolueerde mijn taalgebruik van driftschrift naar mooitaal. En jij wilt dat lezen, anders was je niet tot hier gekomen. Dus kom op, treuzel niet zo en begin. Garmt van Soest werd in 1977 in Wijchen geboren en is nog steeds niet dood. Hij verhuisde vaak, studeerde voor nerd en manager en genoot een internationale carrière in ICT en strategisch advies. Sinds