Conflict- en probleemoplossing in het strafrecht - M.J. Dubelaar - ebook

De strafrechtspleging staat onder grote druk als gevolg van capaciteitsproblemen en veranderende verwachtingen. De praktijk zoekt naar nieuwe wegen om de problemen het hoofd te bieden en zaken sneller door de strafrechtsketen te leiden. Tegelijkertijd leeft ook de wens om de conflicten en problemen waarmee burgers zich zien geconfronteerd beter te adresseren. Het ontbreekt echter aan een heldere visie op de wijze waarop het streven naar conflict- en probleemoplossing vorm kan of moet krijgen. De auteur biedt een nadere reflectie op het streven naar conflict- en probleemoplossing in het strafrecht en enkele initiatieven die in dit verband reeds worden genomen. Hoe verhoudt het streven zich tot de doelen van het strafproces en welke kanttekeningen kunnen bij dat streven worden geplaatst? En als we de wens tot conflict- of probleemoplossing serieus nemen, wat betekent dat dan voor de inrichting van ons strafrechtsysteem? Dit boek richt zich niet alleen op rechtswetenschappers en

Het inreisverbod is een van de instrumenten uit de Terugkeerrichtlijn. In deze richtlijn zijn gemeenschappelijke normen en procedures vastgesteld die door de lidstaten van de Europese Unie moeten worden toegepast bij de terugkeer van illegaal op hun grondgebied verblijvende onderdanen van derde landen. Bij de uitvoering van de Terugkeerrichtlijn is een coherente, voor alle lidstaten geldende aanpak vereist om te komen tot een effectief Europees terugkeerbeleid. In deze uitgave bespreken de auteurs Jim Waasdorp en Aniel Pahladsingh de meest recente ontwikkelingen aangaande het inreisverbod in het vreemdelingen- en strafrecht. Het arrest van het EU-Hof in de zaak Ouhrami (aanvang van de duur van het inreisverbod) heeft vergaande gevolgen voor het vreemdelingenrecht en strafrecht gehad. Een analyse van deze gevolgen komt onder meer aan de orde in het boek. Verder wordt het JZ arrest van het EU-Hof (strafrechtelijke handhaving van het inreisverbod) besproken en geanalyseerd en ook het

Mediation is een veelomvattend concept, waarbij genoegdoening vooropstaat. In het strafrecht is er steeds meer aandacht voor mediation. Dit past binnen de groeiende maatschappelijke behoefte aan een versterkte slachtofferpositie in het strafproces. Ook de Europese Unie vraagt door middel van kaderbesluiten en richtlijnen al langere tijd om nationale regelgeving omtrent bemiddeling tussen slachtoffer en dader. Pas recentelijk (1 januari 2012) heeft de Nederlandse wetgever gehoor gegeven aan deze vraag door de inwerkingtreding van het nieuwe artikel 51h van het Wetboek van Strafvordering. In Mediation in het strafrecht wordt gedetailleerd uiteengezet waarom de inpassing van het horizontale concept mediation in het verticaal georiënteerde strafrechtstelsel niet vanzelfsprekend is en fricties oplevert. Deze fricties worden vervolgens nader toegespitst op het nieuwe artikel 51h. In dit boek wordt een eerste aanzet gegeven voor een 'frictievrije' vorm van mediation die zo veel mogelijk recht

Bestuursrecht en strafrecht spelen beide bij de handhaving van rechtsregels een belangrijke rol. De verhouding tussen beide rechtsgebieden blijft daarbij onverminderd de aandacht vragen. Tegen deze achtergrond heeft de Directie Rechtshandhaving en Criminaliteitsbestrijding van het Ministerie van Veiligheid en Justitie ons uitgenodigd het onderhavige onderzoek uit te voeren. Uit de offerteaanvraag blijkt dat de opdrachtgever een betrekkelijk fundamenteel onderzoek voor ogen heeft: 'Het betreft een onderzoek naar de punitieve handhaving in het algemeen. Het onderzoek dient de handhavingsopgave van de overheid centraal te stellen en te onderzoeken (A) welke mogelijkheden er zijn voor de inrichting van de handhaving in het algemeen en (B) op basis van welke principes/criteria de handhaving kan worden ingericht.' Uit het vervolg van de offerteaanvraag wordt duidelijk waar de directe relevantie van het onderzoek voor het beleid in ligt. Het door ons te verrichten onderzoek diende (onder

In deze gebundelde commentaren van de auteur op rechterlijke beslissingen draait het om de manier waarop strafrechters omgaan met het bewijs. Consistentie van de bewijsmotivering blijkt vaak ver te zoeken. Dat komt het vertrouwen in de kundigheid van de rechter niet ten goede. De commentaren schetsen een verontrustend beeld van onmacht, onkunde en intellectuele stagnatie bij diegenen die over de afloop van strafzaken beslissen. De stukken geven ook stof tot nadenken over de uiteenlopende soorten gegevens - wetenschappelijke en traditionele gegevens - in het strafdossier en hoe betrokkenen bij het strafproces daarmee om zouden kunnen gaan. Deze bundel is een pleidooi om anders, namelijk meer rationeel, te denken en te redeneren langs de wegen van een consistente, logische methodiek.

Veelvuldig worden gedragingen verricht die ogenschijnlijk de bestanddelen van een wettelijke delictsomschrijving vervullen, terwijl het nog maar de vraag is of dergelijke gedragingen ook daadwerkelijk strafwaardig of strafbaar zijn. Zulke gedragingen vinden menigmaal plaats in 'bijzondere contexten', zoals de sport- en spelsituatie, de kunst en de (medische) beroepsuitoefening. Zo kan de vraag worden opgeworpen of en langs welke wegen er sprake moet zijn van uitsluiting van strafrechtelijke aansprakelijkheid wanneer in die bijzondere contexten een voetballer zijn tegenstander heeft geblesseerd, een kunstenaar een aanstootgevend werk heeft gemaakt en een arts pijn toebrengt bij een behandeling. De strafrechter heeft bij een dergelijke beoordeling weinig wettelijk houvast en uit de jurisprudentie valt op te maken dat hij (als gevolg daarvan) op verschillende, uiteenlopende wijzen tot straffeloosheid komt. In deze studie worden de achtergronden, plaats en betekenis van 'contextgebonden