Als je een broer of zus verliest - Minke Weggemans - ebook

Het verlies van een broer of zus brengt de dood heel dichtbij en confronteert je met allerlei levensvragen. Dan heb je andere mensen nodig om mee te praten. Minke Weggemans besteedt in dit boek aandacht aan diverse aspecten van deze onderbelichte vorm van rouw. Zij illustreert haar beschouwing met gedichten, citaten en verhalen van mensen die zelf een broer of zus hebben verloren. Wie zelf een broer of zus heeft verloren, zal veel van de ervaringen en gevoelens in deze verhalen herkennen. Minke Weggemans verzorgt lezingen, gastlessen en publicaties over deze 'vergeten rouw' om betrokkenen te steunen en hulpverleners te informeren. Ze publiceerde in 2005 het eerste Nederlandse boek over rouw van volwassen broers en zussen, Broederziel alleen? Het boek kende acht drukken en maakte veel reactie los.

Dit unieke boek brengt de expertise van een vrouwenarts, een psycholoog en een sociaal verpleegkundige samen.;;;In deze herwerking van Omgaan met een miskraam komen een vrouwenarts, een psycholoog en een sociaal verpleegkundige aan het woord. Zij behandelen openhartig en toegankelijk alle medische en psychologische vragen die met een miskraam gepaard gaan. Bijna een op de vier zwangerschappen eindigt in een miskraam. De impact ervan wordt door de buitenwereld echter vaak onderschat. Veel ouders hebben het namelijk moeilijk om hun verlies te verwerken. Want hoe rouw je om een kindje dat je nooit echt hebt gekend? En hoe ga je om met de angst dat het bij een volgende zwangerschap misschien weer fout kan gaan? Dit unieke boek brengt de expertise van een vrouwenarts, een psycholoog en een sociaal verpleegkundige samen. Zij beantwoorden op een toegankelijke manier alle medische en psychologische vragen die met een miskraam gepaard gaan. Ook laten zij mensen aan het woord die hun ongeboren

Dit unieke boek is voor jou als je een kindje bent verloren in de zwangerschap. Hoe pril ook, hoelang geleden ook. Misschien ging het bij jou over een miskraam, een buitenbaarmoederlijke zwangerschap of een abortus. Je kunt je afvragen: hoe kan ik weer verdergaan na zo'n verlies? De impact van verlies kan namelijk groot zijn en wordt vaak onderschat. Daarom is dit mooi vormgegeven (ver)werkboek er, vol met prachtige gedichten, uitnodigende vragen en toegankelijke suggesties. Je kunt het alleen of samen met je partner invullen. Zo maak je er een dierbaar en persoonlijk bewaarboek van. Op www.miskraambegeleiding.nl vind je gratis waardevolle downloads, zoals een lijst met liedjes die troost en steun kunnen geven.

Broers en zussen, kortweg 'siblings', dat zijn relaties voor het leven. Soms zijn ze de beste vrienden, soms komt er afstand in hun relatie, toch blijven ze voor altijd met elkaar verbonden. Vreemd genoeg krijgt deze unieke gezinsrelatie maar weinig aandacht in beleid, hulpverlening of onderzoek. De siblingrelatie mag meer in beeld komen, vinden wij. Siblings inspireren elkaar, zorgen voor elkaar en delen vaak zorgtaken. Fairness is daarbij het sleutelwoord. Zowel ouders als siblings streven naar een faire relatie en zoeken steeds weer naar een evenwicht dat ze als fair aanvoelen. In dit boek tonen we hoe beleid en hulpverlening de siblingrelatie beter kunnen ondersteunen, zeker als het wat moeilijker gaat. Als siblings uit huis geplaatst worden, bijvoorbeeld, waarom kan dat niet vaker samen? Als je broer of zus aan suïcide denkt, wie zorgt er dan voor jou? Wat als je een erfelijke ziekte hebt en je alleen gered kan worden met de hulp van een sibling? En hoe zit dat precies met de

Toen Manuel, de jongere broer van Jonathan Maas, in 1978 werd geboren, was meteen duidelijk dat er iets niet in orde was. Zijn schedel was te klein en zijn hersenen hadden zich niet goed kunnen ontwikkelen. Ondanks zijn zware verstandelijke beperking groeide hij op tot een eigenwijze, sociale en innemende wildebras, die ervan genoot als hij mocht meedoen met het gewone leven. Manuel hield van voetbal, feest en van een biertje drinken in de kroeg. Maar voor zichzelf zorgen kon hij niet. Manuel had zorg nodig en toen hij opgroeide, werd dat meer dan zijn familie alleen aankon. Hij kwam terecht in een grote zorginstelling, en daarna in een begeleidwonenproject. Zo werd hij ongewild afhankelijk van het Nederlandse zorgsysteem, met zijn telkens veranderende inzichten. Steeds weer moest Manuel zich aanpassen aan nieuwe regels, waarbij bezuinigingen, efficiencydenken en eindeloze personeelswisselingen steeds meer de boventoon gingen voeren. Het maakte hem onzeker en verdrietig. Uiteindelijk