Zorg voor je mensen

De wereld van een traumachirurg in een academisch ziekenhuis is weinig alledaags. Marijn Houwert vertelt over de schietpartij in de tram in Utrecht en een jonge moeder die een zelfmoordpoging doet, en hoe dat nooit went. Hij schrijft over de opleiding, het zetten van vinkjes, de zin en onzin van wetenschappelijk onderzoek en de hoge druk tot publiceren en promoveren. Ook gaat hij in op het cliché van de 'snijgeile' chirurg die van voetbal en snelle auto's houdt. Houwert schrijft zoals je dit verwacht van een traumachirurg: een tikkeltje rauw, soms kort door de bocht, maar wel eerlijk en recht uit het hart.

In dit boek beschrijft historica Mieke van Baarsel de geschiedenis van de Leidse medische faculteit en het academisch ziekenhuis in de negentiende en twintigste eeuw. Begin negentiende eeuw stond de Leidse medische faculteit er slecht voor. Hoogleraren gaven nog college in het Latijn en haalden hun inspiratie uit de geschriften van grote voorgangers als Boerhaave. Het aantal geneeskundestudenten bereikte halverwege de eeuw een dieptepunt. Mede als gevolg van grote epidemieën - cholera, tuberculose - en vooral door buitenlands voorbeeld veranderde dat. Gedreven artsen en onderzoekers zochten aansluiting bij internationale ontwikkelingen in de wetenschap. Ook ijverden ze voor een echt academisch ziekenhuis. De geneeskunde transformeerde en explodeerde, en daarmee ook de ziekenhuizen en de verpleegpraktijk. De rijksoverheid klaagde over de 'tonnen gouds', die dat kostte. Leiden nam een eigen plaats in tussen de academische centra. Met een armenziekenhuis dat uitsluitend voor het onderwijs

Lucy heeft het goed voor elkaar. Ze woont samen met haar partner in de prachtige omgeving van Wächtersbach, is stiefmoeder van een dochter en werkt als privéarts in een kleine kliniek. Kortom: de droom van elk mens. Althans, zo lijkt het, want al snel beginnen de verschillende relaties in haar leven te schuren. Haar vriend Benjamin is bijna elke dag van de week weg voor zijn werk, haar stiefdochter Sacha trekt wel zoveel met haar vriendje op dat haar schoolwerk eronder lijdt, en haar ouders krijgen een steeds slechtere gezondheid, terwijl niemand in de buurt voor hen kan zorgen. Lucy weet niet goed wat ze nu moet doen. Eigenlijk wil ze dichter bij haar ouders gaan wonen om hen te kunnen verzorgen, maar Benjamin en Sacha willen niet verhuizen. De irritaties en zorgen lopen steeds verder op. Hoe moet het nu verder?

Nu in luxe uitvoering! Wat is verlichting? Kun je dat bereiken en moet je er iets voor doen? 'Ja' en 'Nee', aldus Paul Smit, je kunt het bereiken en je hoeft niets te doen. Geen techniek te leren, niet te mediteren, niet naar India te gaan en niet op je ademhaling te letten. Verlichting heeft volgens hem te maken met één eenvoudig, maar radicaal inzicht. Dat we op dit moment geen verlichting ervaren, komt door een paar 'valse' overtuigingen in ons hoofd. Deze belemmerende ideeën maken dat we in dingen geloven die wellicht niet waar zijn. Dit terwijl verlichting iets heel alledaags is. Het zijn de momenten van innerlijke rust waarop we 'opgaan in iets'. Het kan zijn dat je opgaat in het lezen van een boek, een goed gesprek, een film, een vrijpartij of in het uitoefenen van een sport. Hoe komt het dan dat we die momenten zo vaak niet ervaren? Paul Smit: 'Doordat wij denken dat we aan het roer van ons leven staan. Alsof wij zelf kiezen wat we doen, wat we willen en hoe we ons leven

Wanneer je een huisdier neemt, moet je goed nadenken. Heb ik veel of weinig tijd? Heb ik wel plaats? Heeft het dier een tuin nodig? Moet het vaak buiten? Rosie draagt zorg voor haar hondje Roekie. Ze geeft hem eten en drinken, gaat ermee wandelen en speelt met hem. Ontdek samen met Rosie hoe je een huisdier verzorgt.

Twintig jaar geleden debuteerde de jonge arts-microbioloog Miquel Bulnes met Zorg, een moderne satire over de zorgsector, twee jaar later gevolgd door Lab, een tragikomische roman over de medische wetenschap. Zorg is het ontroerende verhaal van een jonge chirurg in opleiding die zich staande tracht te houden in een ziekenhuis bevolkt door hypochonders, querulanten, borderliners, aanstellers en mensen die - tja, gewoon ziek zijn. In Lab houdt assistent in opleiding Jidde Hartman zich bezig met fundamenteel kankeronderzoek. Wanneer het faculteitsbestuur een slordig artikel van hem aangrijpt om zijn professor onder druk te zetten, moet Jidde zich in allerlei bochten wringen om hier niet het slachtoffer van te worden. Nog altijd zijn Zorg en Lab immens populair, reden om ze nu samen in één band te bundelen. Na Zorg en Lab schreef Miquel Bulnes (1976) de grote en succesvolle historische romans Het bloed in onze aderen (shortlist Libris Literatuur Prijs) en Reconquista, de roman/thriller

Dit boek vormt een (twee)eenheid met 'Dement: zo gek nog niet'. Het gaat vooral in op de impact van de inhoud daarvan op verzorgenden en op ieder die in nauw contact treedt met mensen met dementie en hun familie. Het is met name die nabijheid die van verstrekkende betekenis is voor allen die bij met name die nabijheid die van verstrekkende betekenis is voor allen die bij het zorgproces betrokken zijn.In dit boek wordt geprobeerd inzicht te verschaffen in de thema's die de kwaliteit van dat contact bepalen. Beter inzicht in wat er bij alle 'partijen' speelt, maakt het mogelijk dat momenten van contact in het werk uitgroeien tot een betere communicatie. Maar ook tot even zo vele ontmoetingen die de lijdensdruk van mensen met dementie en hun familie verlichten.In dit boek worden thema's uitgewerkt zoals: adoptie, (tegen)overdracht intimiteit en seksualiteit, (on)macht en agressief gedrag.

Moet een ziekenhuis perse een gebouw zijn? Kunnen we moderne digitale technieken niet nog veel meer inzetten voor het allerbelangrijkste: onze gezondheid? Wat als we goede en toegankelijke gezondheidszorg breder interpreteren en daar ook goede voeding en een gezonde leefomgeving bij betrekken?Vanuit haar persoonlijke ervaring als internist-hematoloog en als bestuurder in de ziekenhuiswereld beschrijft dr. Fenna Heyning hoe het ziekenhuis zich heeft ontwikkeld van een gasthuis waar langdurig patienten verpleegd worden tot een modern technisch bolwerk, tegenwoordig meestal een groot gebouw met veel glas en staal. Maar gek genoeg zijn er nog veel wachtkamers in de ziekenhuizen, moeten patienten met toch al een zwakke conditie regelmatig van ver naar het ziekenhuis reizen en worden digitale technieken nog (te) weinig gebruikt. Dat kan dat dus beter. In dit boek leest u prachtige voorbeelden van hoe het ziekenhuis van de toekomst eruit kan zien, een ziekenhuis waar zorg zoveel mogelijk

Deze plattegrond van Groningen geeft in zijn (carto)grafie een uniek tijdsbeeld. Het is het moment waarop de stad aan het begin staat van grootschalige uitbreidingen en volop investeert in openbare bouwkunst.   In het noorden is zojuist de Tuinbuurt verrezen, in het noordoosten zijn de Korrewegwijk en De Hoogte in aanleg en onder het Hoofdstation in het zuiden is de kleine Grunobuurt al gebouwd. Het dorpje Helpen, inmiddels Helpman geheten, behoort bij de stad. In het westen, voorbij het nieuw gegraven Gorechtkanaal, tekent zich de eerste bebouwing van de Oosterparkwijk af. Het kleine buurtje boven het openbaar slachthuis is het begin van de Bloemenbuurt die ontworpen is door Siebe Jan Bouma zelf.   Op de plek waar zich het Academisch Ziekenhuis bevindt, ligt de nog te dempen Singelgracht; een overblijfsel van de zeventiende-eeuwse vestingwerken. In het noordoosten hebben deze aan het einde van de negentiende eeuw al plaatsgemaakt voor het Noorderplantsoen, waarin de Kiosk een aantal …