Zonder meer, zonder maar (Paperback)

0
'Hoe ging het?', vraagt Margreet. 'Klote' zeg ik, en ik voel mijn ogen volstromen. Verdomme, ik ben een emotioneel wrak, dat gejank de hele tijd. 'Trek het je niet aan', zegt ze. 'Het zijn techneuten. Ze constateren gewoon wat er mis is en zeggen dat soms wat lomp.' 'Even voor mijn beeldvorming hè, Margreet', stotter ik, 'begrijp ik het goed dat hi...

Verkopers met dit product

Verkoper
Bezorging
Prijs

Anderen bekeken ook

Wodka & Ranja (Paperback)
Wodka & Ranja (Paperback)
“Een roman over een alcoholverslaafde moeder.” Moeder Ria, 1970 'Mijn kinderen zijn mijn alles, ik doe mijn best om alles draaiende te houden, ook als ik koppijn heb en misselijk ben. Tussen de bedrijven door moet ik mijn kleine jongen bezoeken in het ziekenhuis. Ik hoop dat hij mee naar huis mag, hoewel de zorg voor me meissies al zwaar genoeg is. Als het me te veel wordt, ben ik blij dat Jacob er is. Me meissies, de liefde en de drank. Ik houd van hen alle drie ... als er maar genoeg wodka en bier in huis is.' Jasmijn (6), 1972 'Mama heeft vaak hoofdpijn en soms moet ze spugen, dan help ik haar. Ik pas ook op mijn zusje. Dat kan ik best, als oom Jacob ons maar met rust laat. Mama drinkt biertjes met hem en dat andere, dat op water lijkt. Er komt weleens een mevrouw met ons praten. Mama zegt dat we haar moeten vertellen dat alles goed gaat. Mijn mama is de aller, allerliefste mama. Ik hoop dat ze een brood koopt, alles is op. Er is alleen nog ranja. Waar mijn papa is weet ik niet.'
21,-
Diamant zonder r (Paperback)
Diamant zonder r (Paperback)
Ik zeg niet dat ik Pools ben al is het maar van de grond tot de knie zoals mijn moeder tot haar navel nooit zegt dat ze Pools is zoals mijn oma haar Pools-Duitse accent ontkent. Ik zeg niet dat ik Engels ben alleen omdat ik een kind was op het eiland dat zich steeds verder terugtrekt heimwee een hammock waar ik niet meer in pas. [...] Ik zeg niet dat alleen mleko klokkend op mijn tong mijn keel verklikt je kunt erin schommelen tot de sickness een schip loswrikt dat wacht! niet op mij wacht
19,50
Charlotte (Paperback)
Charlotte (Paperback)
Dan neemt de verloskundige haar uit mijn handen. Ze weegt haar en meet haar lengte op. De resultaten noteert ze op een formulier. Daarna onderzoekt ze haar van top tot teen. Vanuit mijn bed kijk ik toe. Ik zie hoe ze een vinger op de rug van mijn dochter legt en even stilhoudt. Een fractie van een seconde, maar toch lang genoeg om mij te doen beseffen dat er iets niet in orde is. 'Wat zie je?' vraag ik. Ze wijst naar een plekje op het ruggetje. Een zacht, rozig heuveltje. Ze drukt haar wijsvinger erop. Zodra ze die weghaalt wordt het plekje blauw. De kleur van een meertje in een bos, rond het middaguur. 'Wat is dit?' vraag ik. 'Ik weet het niet,' zegt ze, terwijl ze opnieuw haar vinger op het ruggetje legt. 'Ik heb dit nog nooit gezien.' Ze pakt het formulier weer en begint te schrijven. Het is middernacht. De muren komen dichterbij, de kamer sluit ons in. 'Wat schrijf je op?' vraag ik. 'Dat ze een plekje heeft,' zegt ze. 'Wat schrijf je precies op?' vraag ik. Ze draait haar hoofd naar
17,50
Verder met de helft (Paperback)
Verder met de helft (Paperback)
'Gaan ze mijn hoofd er dan helemaal afzagen?', vraagt Pepijn me in de auto. 'Nee schat, ze halen je hoofd er niet af,' antwoord ik lachend. 'Ze maken er denk ik een gaatje in. Hier boven je oor.' Ik schuif het witte plukje haar opzij. Het pigmentloze plukje dat mij iedere keer weer ontroert. Pepijn kijkt me met grote ogen aan. 'En dan flikkeren ze mijn hersenen eruit en dan krijg ik nieuwe?' Ik weet niet of ik moet huilen of lachen. Lachen om zijn beeldspraak of huilen om zijn taalgebruik. Als een neuroloog je adviseert om de linkerhersenhelft van je zoon van zeven 'uit' te zetten, sta je niet te popelen. In het vervolg op haar boek 'Zonder meer, zonder maar' beschrijft Anne hoe haar grootste angst in slechts vijf maanden tijd haar diepste verlangen werd. Een inkijkje in hoe chaos kristalhelder wordt als alles aan een flinterdun draadje hangt. Anne Kien (1975) is ondernemer, Flevolandse Zakenvrouw van het Jaar, vrouw van Jeroen, moeder van Lotte en Pepijn. Door een virusinfectie
18,95
Afdalen in de leegte (Paperback)
Afdalen in de leegte (Paperback)
Vandaag is het twintig juni, de datum van papa's arrestatie en de sterfdag van drie zekerheden: vrijheid, veiligheid en vanzelfsprekendheid. Op die dag moest ik leren dat vrijheid geen vrijheid hoeft in te houden, dat veiligheid geen veiligheid hoeft te garanderen en dat een vanzelfsprekendheid geen vanzelfsprekendheid hoeft te zijn. Daarom is twintig juni mijn persoonlijke vierde mei en hij wordt elk jaar herdacht, ook vandaag.. Na het herseninfarct van een jaar geleden zit Vera de Keyzer in de rolstoel voor het raam dat uitzicht biedt over de rivier in de stad K. Zij kan de handicap en de eenzaamheid die hier het gevolg van zijn maar moeilijk accepteren. Haar eenzaamheid tracht ze te ondervangen door de rivier tot haar vriend te benoemen, of, zoals Vera ook wel zegt: Mijn alter ego, mijn betere ik. Vera krijgt viermaal per dag hulp, soms heeft ze bezoek, ze puzzelt, kijkt films en leest de krant. Een paar dagen geleden stuitte zij op een interview met haar (jeugd)liefde Jair van
22,50
Bina (Paperback)
Bina (Paperback)
“Ik was net bij meneer Ubbens, een weduwnaar. Hij is sinds kort patiënt bij ons. Bij de deur zei hij zomaar: 'Dank voor de verzorging zuster, maar wanneer krijg ik nu eens een echt gesprek?' 'Oh?' 'Weet je wat hij daarna deed? Hij aapte me na!' Met een hoog stemmetje zegt ze: 'Dag, meneer Ubbens, tot de volgende keer maar weer' en 'zo, dat was het weer voor vandaag, het beste met u, meneer Ubbens.' Hij lachte erbij, maar ik vond het zó...! Ze draait met haar ogen. Nora spreidt haar handen open en buigt zich naar voren. Gesmoord komt het eruit: ''Jij weet toch ook, ik doe mijn best, maar meer tijd heb ik niet!' Driftig veegt ze haar opkomende tranen weg. Ik schuif de doos met tissues in haar richting. Ruw trekt ze er één uit en dept haar gezicht. Dan kijkt ze me aan alsof ze me peilt. 'Er is nog iets...', zegt ze langzaam. Ik wacht. Met de nadruk op elk woord slingert ze het in mijn gezicht: 'Hij wil dood'!” Geestelijk verzorger Bina heeft gesprekken met weduwnaar Menno die een
19,95
Zuiderse zonsopgang (Paperback)
Zuiderse zonsopgang (Paperback)
Niets blijft lang geheim in het Zuiden… Emily Ik was veertien toen ik mijn hart aan hem verloor. Onder een hemel van sterren zei hij dat hij van me hield en onder de sterren beloofden we elkaar eeuwige trouw. Diezelfde sterren waren er later getuige van hoe hij mijn hart brak en me achterliet. Hij heeft nooit achterom gekeken, vergat me en ging verder met zijn leven. Nu is hij terug, maar dit keer val ik niet voor zijn zuiderse charmes. Hoop ik. Het is tijd om mijn lang en gelukkig af te dwingen, zelfs al wens ik soms dat hij nog altijd de mijne was. Ethan Op mijn eenentwintigste verjaardag kwam ik erachter dat mijn hele leven een leugen was. Dat de man waarvan ik dacht dat hij mijn vader was, een vreemde bleek te zijn. De pijn van dat verraad verblindde me. Ik liet alles achter, ook haar… Mijn beste vriendin en de vrouw waarmee ik zou trouwen. Nu is het vijf jaar laten en ben ik terug. Alles is anders en de vrouw waarvan ik hou, draagt de ring van een andere man om haar vinger. Emily
19,50
Laat maar (Paperback)
Laat maar (Paperback)
'Laat maar...' Als je tiener dat zegt, weet je dat er meer aan de hand is. Maar wat? Het is niet altijd makkelijk om die onzichtbare muur tussen jou en je tiener te slopen. Spoiler alert: ook jij trekt soms muren op. Met uitspraken als 'In mijn tijd...' en 'Later zul je begrijpen waarom' nodig je je tiener niet echt uit voor een open gesprek. Dit boek is opgebouwd rond 7 typische uitspraken van tieners en ouders die kunnen leiden tot onbegrip, afstand of escalatie. Tenzij je begrijpt wat er achter deze uitspraken schuilgaat. Daarom geeft Klaar Hammenecker in dit boek tieners en ouders een gelijkwaardige stem. Aan de hand van herkenbare verhalen laat ze zien wat er allemaal speelt in het hoofd en het lijf van tieners. Wat ze voelen en denken. Hoe ze - soms in een razende rechte lijn, soms via veel omwegen - groeien en waarom ze daarbij af en toe stevig uit de bocht vliegen. Ze legt bovendien haarfijn bloot waarom het gedrag van je tiener jou soms zo triggert en hoe jullie elkaar
24,99
Willen wij als ouders te veel? (Paperback)
Willen wij als ouders te veel? (Paperback)
De deskundigheid die nodig is om kinderen met ontwikkelingsstoornissen adequaat onderwijs te geven wordt ernstig onderschat. Dat is de ervaring van de schrijfster van dit boek. Sas Boot-Ton heeft drie kinderen met een ontwikkelingsstoornis. In dit boek verhaalt zij over haar onvermoeibare strijd voor goed onderwijs voor haar kinderen. En laat zij ook haar kinderen zelf aan het woord. Ik ben zo'n ouder waarvan de leerkracht van groep 3 van de basisschool zegt: 'Zij wil niet accepteren dat er iets aan haar zoontje mankeert. Ze denkt dat hij zo intelligent is, maar er klopt helemaal niets van dat kind.' Inderdaad, ik ben zo'n moeder. En nu jaren later ben ik blij dat ik zo geweest ben. Dat ik mij heb verzet in het belang van dit kind en in het belang van mijn andere kinderen. Mijn oudste twee kinderen volgen nu tegen alle verwachtingen van het onderwijs in een hbo-opleiding. Nu vraag ik mij al jaren sterk af: Willen wij als ouders te veel? Was het te veel gevraagd van de school om mijn
19,-
Gliff (Paperback)
Gliff (Paperback)
Gisteren probeerde ik met Colon over de paarden te praten terwijl hij probeerde me antwoord te laten geven op de vragen, en ik vroeg hem naar hun namen en hij zei dat hij geen van hun namen kende. Toen ik zei: niet eens van die grijze? zei hij: o de grijze, mijn vader zegt dat je heel goed moet oppassen met dat paard, dat is een echte glipper. Dus probeerde ik hem in mijn hoofd Glippie te noemen maar dat voelde alsof ik hem kleiner maakte en het klonk ook als gluiperig. Dus rommelde ik wat met dat woord en Gliff voelde beter, meer hoe zijn naam zou moeten zijn. Een glif paard. Geen gluipaard, zei ik. Yep, zei ze. Wat betekent het woord? Ik weet het niet, zei ze. Daarom vind ik het leuk. Als twee kinderen op een dag thuiskomen, zien ze dat er een rode verfstreep om hun huis is geschilderd. Wat heeft die verf te betekenen? Met het in vorm en gevoel vernieuwende Gliff slaat Ali Smith een nieuwe, fabelachtige weg in haar oeuvre in en laat ze haar licht schijnen over de groeiende duisternis
22,99

Klanten-reviews van Zonder meer, zonder maar (Paperback)

Er zijn nog geen beoordelingen voor dit productBen jij de eerste die een review plaatst?

Meer over Zonder meer, zonder maar (Paperback)

Productomschrijving

'Hoe ging het?', vraagt Margreet. 'Klote' zeg ik, en ik voel mijn ogen volstromen. Verdomme, ik ben een emotioneel wrak, dat gejank de hele tijd. 'Trek het je niet aan', zegt ze. 'Het zijn techneuten. Ze constateren gewoon wat er mis is en zeggen dat soms wat lomp.' 'Even voor mijn beeldvorming hè, Margreet', stotter ik, 'begrijp ik het goed dat hij nu zegt dat de radio stuk is en wij net zo lang gaan draaien tot we een zender hebben gevonden die het wel doet?' 'Ja', zegt Margreet vastbesloten. OK, dan snap ik het, nu heb ik een doel. Let the games begin... Op de dag dat de neuroloog achteloos vertelt dat haar zoon gehandicapt is, stort Anne's wereld in. Een congenitale CMV-infectie tijdens de zwangerschap heeft de aanleg van Pepijns linkerhersenhelft verstoord. Niets aan te doen, helaas. Anne neemt je mee in de dagelijkse en soms hectische belevenissen van haar gezin. Aanpassen, bijstellen, herstructureren én genieten wanneer het leven anders loopt dan...anders. Van haar

Verken gerelateerde categorieën

Webshop.nl maakt gebruik van cookies. Ga je verder op onze website, ga dan akkoord met het plaatsen van cookies en de verwerking van deze data door ons en vermelde partners.