Ze hebben mijn vader vermoord

Ze hebben mijn vader vermoord van Édouard Louis is een uitzonderlijke aanklacht tegen de Franse staat én een aangrijpende liefdesbetuiging van een zoon aan zijn afgetakelde vader. Louis keert terug naar het grauwe stadje van zijn jeugd en ziet met eigen ogen de schaamteloze uitbuiting en minachting van de Franse werkende klasse door de politieke elite. Met nauwelijks verholen woede probeert Louis te doorgronden wat zijn vader als arbeider in zijn leven heeft moeten doorstaan. Zijn kijk op hun relatie, jarenlang geteisterd door schaamte, armoede en homofobie, zal er blijvend door veranderen. 'Dit is het verhaal van mijn vaders leven en de gebeurtenissen die dat leven hebben verwoest, van zijn geboorte tot zijn naderende dood. Het is een poging om hem, en de wereld waarin hij leeft, te begrijpen. Dit is het verhaal van een man uit de arbeidersklasse, wiens verwachtingen, geluk, passies en dromen langzaam maar zeker verpletterd worden door de samenleving en de politiek. Dit is het verhaal

Op 26 mei 2023 veroordeelt het Antwerpse hof van beroep achttien leden van Reuzegom tot een boete van 400 euro en werkstraffen tot 300 uur. De uitspraak jaagt een schokgolf door ons land. Vijf jaar eerder hadden de achttien - stuk voor stuk zonen van advocaten, notarissen en bedrijfsleiders - student Sanda Dia twee dagen lang vernederd op een manier die elke verbeelding tart. Toen ze hem uiteindelijk binnenbrachten op de spoedafdeling had hij geen schijn van kans meer. Vijf jaar heeft vader Ousmane Dia, lasser bij DAF Oevel, gezwegen. Met 'Ze hebben mijn zoon vermoord' haalt hij de stenen uit de muur die hij rond zichzelf bouwde. Een rauw gebed van gemis, verdriet en opgekropte woede. Over de liefde voor Sanda, leven zonder haat, de kinderen van de Vlaamse elite, klassenjustitie en de KU Leuven. Maar ook over zijn eigen parcours, van Senegal tot hier. 'België heeft me alles gegeven. Reuzegom heeft me alles afgepakt.'

Remco Campert heeft zijn vader nauwelijks gekend; de journalist en dichter Jan Campert stierf toen de zoon dertien jaar was. Een groot deel van zijn leven werd Campert achtervolgd door mensen die hem in verband brachen met zijn vader, en die hem vragen stelden die hij niet kon beantwoorden. 'ik kreeg een hekel aan de schim die mijn vader was. Waar haalde hij het recht vandaan om in mijn leven te blijven rondspoken? Hij had zichzelf uit mijn leven verwijderd, waarom lukte het me niet om hetzelfde met hem te doen?' Remco Campert besloot alles op te schrijven wat direct met zijn vader en zichzelf te maken had, teneinde zich van hem te bevrijden. 'Maar zo werkt het niet,' schreef hij in het nawoord van Over mijn vader. 'Al schrijvende verdween mijn 'hekel' en nu zie ik dit relaas als een poging om hem dichter bij me te krijgen en wat hij me niet heeft gegeven wel aan hem te geven: een beetje liefde.'

Word één met uw kleine man! Met dit vuist patroon t-shirt voor vader en zoon t-shirts. Wij geloven dat u deze ontwerpen geweldig zult vinden! Maak van deze bijpassende vader en zoon t-shirts blijvende herinneringen. Jullie kunnen allebei terugkijken op de jongere jaren van uw kind en glimlachen wanneer u deze prachtige shirts herinnert. Deze shirts zijn gemakkelijk te wassen en te strijken, dus u kunt alles meenemen wat er voor uw neus wordt neergezet! Waar wacht u op? Voeg dit papa en zoon t-shirt toe aan uw winkelwagentje om het online te kopen en binnen een paar dagen te ontvangen! Maak blijvende herinneringen met deze vader en zoon t-shirtsOntwerpDit t-shirt heeft een stoer vuist patroon dat perfect is voor vaders en zonen die graag bij elkaar passende kleding dragen. Het ontwerp is zorgvuldig gemaakt om ervoor te zorgen dat het er geweldig uitziet op beide maten en de kleuren zijn levendig en blijven ook na het wassen mooi.KwaliteitDeze t-shirts zijn gemaakt van hoogwaardig katoen…

Het eerste waar schrijver en filosoof Maarten Doorman bij zijn vader aan denkt is diens voorkeur voor de achtergrond. Wie was deze bescheiden man, die bij het eerste fluitsignaal van Nederland-Joegoslavië in de kwartfinale van het EK dood neerviel? In dit openhartige relaas gaat Doorman naar hem op zoek. Hij werd geboren in de tropen en tijdens de oorlog in Duitsland tewerkgesteld. Daarna keek de leraar aardrijkskunde alleen nog maar vooruit, naar de toekomst. Het verleden bestond niet meer. Er zou nooit meer oorlog zijn. Mijn vader en ik wordt daarmee tegelijk het portret van een generatie vaders die veel meemaakte en weinig over zichzelf losliet. Deze persoonlijke ontboezemingen sparen de vader noch de zoon, die inmiddels zelf vader is geworden. Ze laveren tussen milde afrekening en halfhartige liefdesverklaring. Maarten Doorman schreef eerder De romantische orde, Rousseau en ik en Een jager in het woud. Frankrijk, Duitsland, Europa. Over eerder werk: 'Origineel, vol treffende

Drie dagen nadat zijn vrouw is bevallen van een zoon, gaat barpianist Ernst Pauka voor het eerst naar het ziekenhuis. Daar ontwikkelt zich een vreemde conversatie. Hij vraagt zijn vrouw Hansi hoe het kind heet. Tja. Zij moest op dag twee een voornaam opgeven en heeft toen twee namen verzonnen. Hans ('Je hebt hem dus naar jezelf genoemd,' luidt het commentaar van Ernst) en Tommy. 'Ik ga hem Tommy noemen,' besluit Hansi. Er is een complicatie: Ernst is ervan overtuigd dat hij geen kinderen kan verwekken. Hansi zegt evenwel dat niemand anders dan Ernst de vader kan zijn. Zijn relatie met Tommy zal erdoor worden getekend. Ook als in de jaren daarna nog twee kinderen worden geboren, verandert dat niet. Mijn vader heeft mijn rechteroor is een bijzonder, fijnzinnig geschreven vader-zoonverhaal, dat begint als zij samen een hongertocht moeten ondernemen in de barre omstandigheden van 1944. Hier en daar geestig, dan weer onthutsend, maar altijd menselijk en subtiel, beschrijft Tom Pauka een

In 'Dromen van mijn vader' vertelt Barack Obama helder, meeslepend en zonder vals sentiment hoe hij als zoon van een zwarte Afrikaanse vader en een witte Amerikaanse moeder probeert een betekenisvol Amerikaans leven te leiden. Hij is opgevoed door zijn moeder; zijn vader was de grote afwezige, een figuur in verhalen. Wanneer hij hoort dat zijn vader is omgekomen bij een verkeersongeluk, besluit Obama op zoek te gaan naar zijn wortels. Via Kansas en Hawaï reist hij uiteindelijk naar Kenia, waar hij zijn Afrikaanse familie ontmoet. Daar leert hij over de familie waaruit hij is voortgekomen, en hij neemt zich voor het zelf anders te doen. Dat was het begin van een fenomenale carrière als advocaat, senator en uiteindelijk: president.

Het was een oude vrouw zoals er waarschijnlijk duizenden zijn, maar in haar kwade blik en aan haar grauwe vel zag ik op slag al het slechte waartoe ze in staat was geweest. Ik zag het des te beter omdat op haar schoot, in een wollen truitje en met witte kousjes en glimmende schoentjes met riempjes, mijn vader zat, met een blik, verschrikt, die mij vreemd was. Het geheim van zijn afkomst deelt Jos Meuleman alleen met zijn jongste zoon. In dit boek verdiept die zoon zich in het leven van zijn grootmoeder, die kort na de Grote Oorlog als meisje vanuit de Kempen naar Brugge werd gestuurd om er in een gegoede middenstandersfamilie de huishouding te doen. Toen ze er, ongetrouwd, zwanger raakte, werd haar kind haar afgenomen en onder de hoede van een bejaarde engeltjesmaakster gesteld. Een foto van het tweetal trekt zijn aandacht en hij besluit op onderzoek uit te gaan - niet alleen in de archieven, maar ook in zijn verbeelding, om een stem te geven aan wie door de geschiedenis monddood werd

Sjef is een rebel en een driftkikker. Zijn vader, een politieman, heeft zijn handen vol aan hem. Op een dag krijgt Sjef een piepjong kauwtje van zijn vader. Hij noemt het vogeltje Loetje en voedt het op. De jongen en zijn vogel worden dikke vrienden. Loetje is echter niet alleen een trouwe en slimme kauw, maar ook een hele stoute. Dan slaat het noodlot toe en blijken vader en zoon meer op elkaar te lijken dan zij dachten...

Eugène Bakker wordt in 1930 op Sumatra geboren als zoon van een Friese vader en een Indische moeder. Hij heeft een heerlijke jeugd op Java totdat in 1942 de Japanners Nederlands-Indië binnenvallen en hij samen met zijn moeder en oudere broer wordt opgesloten in een interneringskamp. Van daaruit belandt hij uiteindelijk - als een van de weinige jonge jongens - in Baros 5, het meest beruchte mannenkamp op Java, waar hij is overgeleverd aan de huiveringwekkende praktijken van de Japanse bezetter.Met een scherp oog voor detail vertelt Eugène over zijn oorlogservaringen en zijn latere leven. 'Ik kan er nu goed mee omgaan,' zegt hij onverschrokken, maar gaandeweg wordt steeds duidelijker dat de oorlog hem inhaalt en dat er bij tijd en wijle pijnlijke herinneringen komen bovendrijven. Baros 5 blijkt zijn leven voorgoed te hebben veranderd.