Veroverd in de woestijn

3 zusjes, 3 miljardairs De drie beeldschone zusjes Mardas worden verleid door drie sexy tycoons...

Dit onvergetelijke meesterwerk uit de Mexicaanse literatuur over een onmogelijke liefde is nog steeds heerlijk relevant. Vanuit het perspectief van Oscar, een acht jaar oude jongen, zien we Mexico veranderen. In rap tempo worden de snelwegen aangelegd en verschijnen de fabrieken, de oude wereld lijkt gepasseerd te worden door de moderne tijd. Op het schoolplein worden door de jongens de oorlogen nagespeeld die in de kranten staan. Maar zijn onbezorgde jeugd wordt fel opschrikt door de intense, pure, overweldigende verliefdheid die hij ervaart wanneer hij de moeder van zijn vriend Jim ontmoet. Gevechten in de woestijn is naast een ontroerend coming-of-ageverhaal een messcherpe analyse van een land waarin zowel liefde als geweld nooit ver weg is. José Emilio Pacheco (1939-2014) was een Mexicaanse dichter, essayist, romanschrijver en schrijver van korte verhalen. Hij wordt beschouwd als een van de belangrijkste Mexicaanse dichters van de tweede helft van de twintigste eeuw. Het Berlin

Vanaf 4 jaar. Borre loopt samen met Pluisdier door de woestijn. Het is verschrikkelijk warm. Zover als Borre kan kijken, ziet hij alleen maar zandheuvels. 'Volgens mij zijn we de weg kwijt,' puft Borre. Broewoewoem..., hoort hij opeens in de lucht. Het is een vliegtuig. Borre en Pluisdier roepen en zwaaien, maar de piloot ziet hen niet. Hoe komen ze ooit weer thuis?

De dief Elizzy stuit onverwacht op haar vroegere mentor Ezru en volgt hem door een portaal naar de wereld Gharmara, een meedogenloos rijk doordrenkt met duisternis en gevaar. Schim-achtige wezens, afkomstig uit het Dodenrijk, jagen op de zielen van de levenden. Ze maken er slaven van, waardoor het lichaam de controle kwijtraakt en langzaam transformeert tot een monster. Elizzy's onervaren ziel blijkt een gemakkelijk doelwit te zijn voor de indraghi. Ze doet haar best om te overleven. Herinneringen aan haar jeugd dringen zich aan haar op. Aan haar vader, die langzaam in een monster veranderde. Aan een vrouw met een bedwelmende geur van honing en bloemen. En aan de onheilspellende schaduwen die de vrouw achtervolgden en verdacht veel overeenkomsten hebben met de indraghi. Deze herinneringen leveren alleen maar meer vragen op. In een gevaarlijke zoektocht naar antwoorden probeert Elizzy te achterhalen waarom de indraghi en Gharmara met haar en haar verleden verbonden zijn.

Na jaren voorbereiding werd in juni 1933 de Nieuwe Remonstrantsche Kerk feestelijk in gebruik genomen. Midden in een zandvlakte, met vlakbij het Vossiusgymnsium. In deze bundel verhalen van wat er toen allemaal gedaan is om zover te kunnen komen. Een beeld van alle bijzondere kenmerken van het gebouw en over hoe er geleefd, gedacht en gemusiceerd werd en wordt. Wat de achtergrond en inspiratie is van wat inmiddels geworden is tot Vrijburg, een vrijzinnige christelijke geloofsgemeenschap, gevormd door Remonstranten en Vrijzinnige Protestanten. Vrijheid, verdraagzaamheid en verantwoordelijkheid en ruimte voor ieders persoonlijk geloof zijn daarbij essentiële uitgangspunten. Een oase in de stad Amsterdam.

"Sport, presteren, afzien. Het blijft een onuitroeibaar misverstand, vind ik. De fiets is nu juist een luxe vervoermiddel, het vervijfvoudigt je inspanning, gratis, een perfect apparaat om ontspannen buiten te zijn, de natuur te bewonderen, de wereld te bekijken. Waarom het gebruiken om je eigen lichaam te kwellen?" Peter Delpeut reist graag door de woestijn. Op de fiets. Die twee blijken slecht samen te gaan. Het is alleen de allersterksten gegeven dwars door de Sahara te fietsen. Daarom gaat Delpeut niet verder dan de randen van de woestijn. Daar valt voldoende te beleven, merkt hij: zandstormen geselen zijn gezicht, pistes zetten hem op het verkeerde spoor, fietswielen lopen vast in het rulle zand. Delpeut fietst met zijn levensgezellin Céline, met wie hij eerder Amerika doorkruiste, in de Kalahariwoestijn in Namibië, de Sinaïwoestijn in Egypte en de Marokkaanse Sahara. Op zoek naar de gelukzalige eenzaamheid van het weidse landschap, de legendarische gastvrijheid van de bedoeïenen

In 2001 reisden Ria en Arthur door Chili, van Punta Arenas in het zuiden, via het op een kleine 4000km afstand in de Grote Oceaan gelegen Paaseiland, naar de Atacama woestijn in het noorden. Over deze laatste bestemming schrijft Arthur: “Dit kan alleen ons maar overkomen. Gaan we naar 'de droogste woestijn ter wereld,' begint het te regenen. We landen rond 18:00 uur op het vliegveld van Calama. Het is natuurlijk al verdacht dat we door een dik wolkendek moeten om te kunnen landen. (…) Om omstreeks 18:30 rijden we de woestijn in. We gaan ongeveer 100km door deze 'droogste woestijn ter wereld' rijden. Een rechte, geasfalteerde tweebaansweg strekt zich voor ons uit. Links, rechts en voor ons geel zand, bezaaid met stenen. Boven ons regenwolken. REGENWOLKEN? Na circa vijftien minuten: spatjes. Nou ja… een enkel spatje… na nog tien minuten: bui! Hoezo droogste woestijn ter wereld?” Van de vakantie naar Chili ging, door de 'regen in de droogste woestijn ter wereld' de reis naar de geisers

* Hoe komt een buideldas aan energie? * Wat is de grootste woestijn van de wereld? * Wat doet een aas-eter? Deze reeks laat je kennismaken met voedselketens in de natuur. In dit boek lees je over de voedselketens in woestijnen. Ontdek hoe de planten en de dieren in een woestijn elkaar nodig hebben om te overleven. Met prachtige foto's en leuke weetjes.