Uit het Zuiden

Wanneer Carine in haar geboortestad de laatste scène uit De Kersentuin van Tsjechov speelt, waarin broer en zus noodgedwongen afscheid nemen van hun ouderlijk huis, denkt ze aan haar net overleden moeder. Haar vader is al eerder gestorven. 'Het is daar dat ik ten diepste besef dat ik geen ouders meer heb, geen kind van iemand meer ben, alleen gelaten met herinneringen die ik niet meer kan delen.'

De joodse comedyschrijver ELI ASSER (1922-2019) werkte in 1942 als leerling-verpleger in de joods psychiatrische instelling 'Het Apeldoornsche Bosch' om zo de Arbeitseinsatz te ontlopen. In de fatale nacht, van 21 op 22 januari 1943, werd de inrichting door de nazi's ontruimd en kon Eli ternauwernood met zijn vriendin Eefje Croiset ontsnappen, vluchtend dwars door sloten en weilanden. De twee doken onder en overleefden tot aan de bevrijding. De gebeurtenissen hadden Eli zo aangegrepen dat hij na de oorlog er slechts in de derde persoon over kon schrijven. In het jaar 2000 schreef hij het toneelstuk Aan de Vooravond welke daarna als autobiografische roman Wie maakt me los is gepubliceerd. Deze bundel, samengesteld door Eli's kinderen David en Joosje Asser bevat deze roman, aangevuld met enkele tot nu toe ongepubliceerde verhalen over de oorlog en de levenslange gevolgen daarvan. Eli Asser kreeg grote bekendheid met zijn TV spelen en gevleugelde woorden die hij naliet. Waaronder: 'Van

De jonge Jay reist met zijn familie naar het landgoed in het zuiden van Maleisië dat zijn overleden grootvader hun heeft nagelaten. De boomgaarden zijn inmiddels in verval geraakt en de velden uitgedroogd, maar toch stuurt zijn vader hem eropuit om het land te bewerken, samen met Chuan, de zoon van de opzichter.In de verstikkende hitte bloeit tussen Jay en Chuan de liefde op, maar de erfenis van het landgoed drukt zwaar op alle leden van het gezin, en Jay's moeder Sui Ching wordt gedwongen onder ogen te zien wat ze heeft opgeofferd voor haar man en kinderen.Het zuiden bewijst het meesterschap van Tash Aw en ontvouwt zich als een intieme roman over liefde, nalatenschap en spijt in een sterk veranderende wereld.

De jonge Jay reist met zijn familie naar het landgoed in het zuiden van Maleisië dat zijn overleden grootvader hun heeft nagelaten. De boomgaarden zijn inmiddels in verval geraakt en de velden uitgedroogd, maar toch stuurt zijn vader hem eropuit om het land te bewerken, samen met Chuan, de zoon van de opzichter. In de verstikkende hitte bloeit tussen Jay en Chuan de liefde op, maar de erfenis van het landgoed drukt zwaar op alle leden van het gezin, en Jay's moeder Sui Ching wordt gedwongen onder ogen te zien wat ze heeft opgeofferd voor haar man en kinderen. Het zuiden bewijst het meesterschap van Tash Aw en ontvouwt zich als een intieme roman over liefde, nalatenschap en spijt in een sterk veranderende wereld.

Aantekeningen uit het dodenhuis en Vernederd en gekrenkt zijn bijna gelijktijdig geschreven, in 1860, en ze zijn de meest autobiografische werken in Dostojevski's oeuvre, maar tegelijkertijd volkomen verschillend. Aantekeningen uit het dodenhuis is een verhaal over de lotgevallen van de schrijver in een Siberische strafkolonie en daarmee het allereerste voorbeeld van Russische kampliteratuur. Het is een rauw, maar scherpzinnig en objectief boek over de zware criminelen tussen wie Dostojevski vier jaar lang opgesloten zat. Hij laat zich erin kennen als een onnavolgbaar psycholoog en een meeslepend schrijver. Vernederd en gekrenkt is een echte Peterburgse roman. De schrijver voert zichzelf ten tonele in een driehoeksverhouding zoals Dostojevski die zelf had meegemaakt. Hij vervlecht dit gegeven gaandeweg met het hartverscheurende verhaal van de kleine Nellie, een weesmeisje over wie de schrijver zich ontfermt, uitmondend in een uitermate spannende intrige. Dostojevski geeft een

De hoofdpersoon probeert in het zomerhuis van een vriend aan de IJslandse westkust een roman te schrijven over een stel dat op vakantie ging om zichzelf te vinden. Maar in plaats van op zijn oude Olivetti-typemachine te werken, vult hij zijn dagen met boodschappen doen, naar de regen luisteren, naar de zee en de vogels kijken. Zijn enige vaste bezoek is een raaf die hij Edgar noemt. De radio brengt het nieuws uit een andere wereld: de aardbeving in Fukushima, de moord op Bin Laden, de oorlog in Syrië. Ondertussen wil zijn verhaal maar niet vlotten. Als zijn schrijfmachinelint bijna geen inkt meer afgeeft, beginnen de letters er op het papier vaalgrijs uit te zien: 'Ik betwijfel het of ze door de personages kunnen worden gebruikt om de weg te vinden, ze lijken op verkleurde markeringen langs de weg in een meedogenloze sneeuwstorm.' Op het ritme van de vier seizoenen van het jaar, als een Scandinavisch contrapunt van Vivaldi's beroemde concerten, transformeert dit eenvoudige verhaal over

Al jong ervaart de hoofdpersoon in Maskerziel de tegenstellingen tussen thuis en buiten. Alsjuf tijdens het kringgesprek vraagt wat ze de avond ervoor heeft gegeten antwoordtze niet 'patlican' maar 'patat'. Op het vwo verpakt ze haar onzekerheid in lef. Die dubbelheid in zichzelf doet haar overal nét buiten vallen. De spanning thuis is om te snijden, maar haar kennismaking met toneelspelen blijkt een schot in de roos. Het theater wordt haar anker.Om aan het ouderlijk huis te ontsnappen gaat ze studeren, en al snel komt haar grote droom om actrice te worden uit. Eindelijk wordt ze door iedereen gezien, maar ze voelt zich eenzamer dan ooit. De weg terug wordt ingezet, stukje bij beetje herstelt ze het contact met de familie, de kudde waar ze zich van had afgekeerd. Haar grootvaders dood betekent een kantelpunt, en ze leert langzaam haar maskers af te leggen en met mededogen te kijken naar waar ze vandaan komt, om zo ook zichzelf beter te begrijpen.Yurdakuls autobiografische roman Maskerz…

Al jong ervaart de hoofdpersoon in Maskerziel de tegenstellingen tussen thuis en buiten. Alsjuf tijdens het kringgesprek vraagt wat ze de avond ervoor heeft gegeten antwoordtze niet 'patlican' maar 'patat'. Op het vwo verpakt ze haar onzekerheid in lef. Die dubbelheid in zichzelf doet haar overal nét buiten vallen. De spanning thuis is om tesnijden, maar haar kennismaking met toneelspelen blijkt een schot in de roos. Het theater wordt haar anker.Om aan het ouderlijk huis te ontsnappen gaat ze studeren, en al snel komt haar grote droom om actrice te worden uit. Eindelijk wordt ze door iedereen gezien, maar ze voelt zich eenzamer dan ooit. De weg terug wordt ingezet, stukje bij beetje herstelt ze het contact met de familie, de kudde waar ze zichvan had afgekeerd. Haar grootvaders dood betekent een kantelpunt, en ze leert langzaam haar maskers af te leggen en met mededogen te kijken naar waar ze vandaan komt, om zo ook zichzelf beter te begrijpen.Yurdakuls autobiografische roman Maskerzie…

'Zij is je zusje, dat maar negen maanden oud is geworden', zei mijn moeder toen ik naar de foto op het dressoir bleef staren. 'Ze is gestorven in de oorlog. Van de een op de andere dag werd ze heel ziek en de dokter kwam te laat.' Verder vragen durfde ik niet; mijn moeders stem viel weg en haar wangen werden nat. Ze moest veel van dat zusje gehouden hebben: ik had mijn moeder nog nooit zien huilen. In deze overwegend autobiografische roman beschrijft de auteur hoe een gestorven zusje vlak voor de bevrijding een onuitwisbaar stempel drukte op zijn gelukkige jeugdjaren. Een familiegeheim, geopenbaard op straat, zorgde voor meer onrust en afstand. Een crisissituatie, ernstige ziekte, in de negentiger jaren, leidde bij hem tot een weg naar binnen, die hij beschrijft tijdens het wandelen via het bekendste lange-afstandspad van Nederland: het Pieterpad. Een bijzondere roman over een lange weg, die uiteindelijk naar de essentie leidt. Piet Talsma (1946) is opgegroeid in het noordoosten van

Het levensverhaal van Anna J. Cooper is al een boek waard. Geboren als tot slaaf gemaakte in North Carolina werd ze een pionier en geleerde van de hoogste soort: ze was onder meer de vierde Afro-Amerikaanse vrouw met een PhD (behaald aan de Sorbonne in Parijs), schooldirecteur en bevlogen docent tot haar 95e, en een vooraanstaand activist. Het bekendste werk van Anna J. Cooper is Een stem uit het Zuiden (A Voice from the South). Deze sprankelende verzameling essays en speeches staat bekend als het eerste boek dat Afro-Amerikaans feminisme op de voorgrond zet. In Een stem uit het Zuiden voert Cooper strijd voor gelijke rechten en stelt ze racistische en seksistische praktijken aan de kaak. Ze bepleit onderwijs voor iedereen en houdt een hartstochtelijk pleidooi voor sociale gelijkheid. Een stem uit het Zuiden is een tijdloos en belangrijk boek dat eindelijk in het Nederlands verschijnt.