Te dom voor de duivel

VAL Op mijn negende ging ik naar mijn eerste begrafenis. Niet alleen moest ik accepteren dat mijn vader dood was, ik moest ook allerlei tot dan toe onbekende en vreselijke waarheden accepteren. Waarheden waar ik niet klaar voor was. Toen ik negentien was, overleed mijn moeder. We waren niet heel close, maar nu ik ook haar niet meer had, was ik eenzamer dan ooit. Ja, ik heb nog wel een halfbroer. Hij runt The Alliance. En ja, hij heeft me beloofd dat hij me zal beschermen. Nu heb ik een bodyguard en een chauffeur. Maar ik heb niemand die me echt kent. Niemand die echt om me geeft. Van me houdt. Tot ik hem ontmoet. De man op het vliegveld. Die toevallige ontmoeting wordt veel meer, iets veel serieuzer. Ik laat mezelf geloven dat hij misschien de ware is. Misschien is deze man wel degene die me eindelijk redt van de eenzaamheid. Degene die me dat familiegevoel geeft waar ik zo naar verlang. DOM De maffia zit in mijn bloed. Het is wat ik ben. Dus wanneer dat bloed wordt vergoten en één

'Voordat je wegloopt, luister even naar wat ik te zeggen heb.'  Ik sla mijn armen stijf over elkaar en blijf naast hem staan. Ik hoor en voel mijn versnelde ademhaling. Afwachtend kijk ik hem aan. 'Ik heb een voorstel. Een mogelijke oplossing voor jouw probleem.' Niet de reactie die ik in eerste instantie had verwacht. Nieuwsgierig ga ik maar weer zitten. 'Als ik niet spannend genoeg ben voor jou, dan moet je dat misschien maar bij iemand anders gaan zoeken.' Mijn hart slaat over. Wat zegt hij nu? Ik frons mijn wenkbrauwen en kijk hem vol ongeloof aan.

'Perfect proza bestaat niet. Net zomin als perfecte wanhoop.' Zo luiden de allereerste zinnen die Haruki Murakami op papier zette. In 1979 debuteerde hij, toen 30 jaar oud, met de roman 'Luister naar de wind'. Naar eigen zeggen kreeg hij het idee ervoor tijdens een baseballwedstrijd. Een jaar later verscheen 'Flipperen in 1973'. 'En sindsdien ben ik niet meer opgehouden', vertelde hij in een interview aan Paul Theroux. 'Het is mijn passie, het is mijn grote liefde. Ik heb nog nooit een writer's block gehad. Ik heb nooit iets anders willen doen.' Samen met 'De jacht op het verloren schaap' vormen deze twee oerwerken de Trilogie van de Rat.De eerste twee romans zijn onmiskenbaar Murakami. In 'Luister naar de wind' ontmoeten de Rat en de verteller elkaar en drinken sloten bier in Jay's Bar. Ze leren allebei een meisje kennen, maar het wordt natuurlijk niets. In 'Flipperen in 1973' woont (dezelfde) verteller samen met een mysterieuze tweeling en zoekt hij vertwijfeld naar een bijzondere fl…

'Perfect proza bestaat niet. Net zomin als perfecte wanhoop.' Zo luiden de allereerste zinnen die Haruki Murakami op papier zette. In 1979 debuteerde hij, toen 30 jaar oud, met de roman 'Luister naar de wind'. Naar eigen zeggen kreeg hij het idee ervoor tijdens een baseballwedstrijd. Een jaar later verscheen 'Flipperen in 1973'. 'En sindsdien ben ik niet meer opgehouden', vertelde hij in een interview aan Paul Theroux. 'Het is mijn passie, het is mijn grote liefde. Ik heb nog nooit een writer's block gehad. Ik heb nooit iets anders willen doen.' Samen met 'De jacht op het verloren schaap' vormen deze twee oerwerken de Trilogie van de Rat. De eerste twee romans zijn onmiskenbaar Murakami. In 'Luister naar de wind' ontmoeten de Rat en de verteller elkaar en drinken sloten bier in Jay's Bar. Ze leren allebei een meisje kennen, maar het wordt natuurlijk niets. In 'Flipperen in 1973' woont (dezelfde) verteller samen met een mysterieuze tweeling en zoekt hij vertwijfeld naar een bijzondere

Anna is niet onder het meest gunstige gesternte geboren, maar ze heeft een gouden stem. Als ze wordt aangenomen in het orkest van de vermaarde Slavko, lijkt haar leven echt te beginnen. Ze maken furore in de cabarets van Berlijn, maar Slavko is niet te vertrouwen. Na een zoveelste ruzie keert een zwangere Anna terug naar haar geboortegrond, om na de bevalling weer opnieuw te beginnen. Haar pogingen leiden haar langs smoezelige theaters, duistere cafés en uiteindelijk de rosse buurt van Antwerpen. Te dom voor de duivel is het verhaal van een vrouw op zoek naar geluk, om slechts het tegendeel te vinden.

Ik plaats mijn hand op mijn hart en luister. En dat is waar ik het antwoord vind: ik heb compassie, ik handel met tederheid, ik ben liefde. Een nieuw boek in de succesvolle Ik ben-reeks van het bestseller-duo! Van de makers van de prachtige prentenboeken Ik ben yoga en Ik ben mens, komt nu een viering van de liefde in al haar vormen. 'Ik ben liefde' nodigt kinderen uit om naar binnen te keren als ze zich bang, boos, gekwetst of verdrietig voelen. Als vanbinnen een storm woedt, en de donkere wolken zich opeenpakken, dan kan de transformerende kracht van liefde het licht weer naar binnen laten. Susan Verde schreef de bestsellers Ik ben yoga, Ik ben mens en Het museum, geïllustreerd door Peter H. Reynolds, en Rock 'n Roll Soul, geïllustreerd door Matthew Cordell. Ze geeft yoga en mindfulness aan kinderen en woont met haar drie kinderen in East Hampton, New York. Peter H. Reynolds is de illustrator van veel bestsellers en bekroonde prentenboeken, waaronder The Dot, Ish, Ik ben yoga en Ik

"Jullie moeten onze nieuwe buren zijn!" Mevrouw Lowell zwaait enthousiast over het houten hek. Ik pak de hand van mijn dochter vast en glimlach terug: maar zodra mevrouw Lowell mijn man ziet, verschijnt er een vreemde uitdrukking op haar gezicht. Op dat moment doe ik een belofte. Eindelijk hebben we een echt eigen huis. Mijn verleden ligt ver, ver achter ons. En ik zal er alles aan doen om dat zo te houden...Vroeger maakte ik de huizen van anderen schoon. Nu kan ik niet geloven dat dit huis van mij is. De charmante keuken, de rustige doodlopende straat, de enorme tuin waar mijn kinderen kunnen spelen. Mijn man en ik hebben jarenlang gespaard om onze kinderen het leven te geven dat ze verdienen.Ook al ben ik op mijn hoede voor onze nieuwe buurvrouw, mevrouw Lowell, als ze ons uitnodigt voor een etentje, is dit onze kans om vrienden te maken. Haar hulp doet de deur open, gekleed in een wit schort, haar haar in een strakke knot. Ik weet precies hoe het is om in haar schoenen te staan. Maa…

'Kom niet in de logeerkamer.' Er valt een schaduw op het gezicht van Douglas Garrick als hij met zijn vingertoppen de deur aanraakt. 'Mijn vrouw… Ze is erg ziek.' Terwijl hij me hun ongelooflijke penthouse laat zien, heb ik een vreselijk gevoel over de vrouw achter gesloten deuren. Maar ik kan niet het risico lopen deze baan te verliezen - niet als ik mijn donkerste geheim veilig wil houden…Het is moeilijk een werkgever te vinden die niet te veel vragen stelt over mijn verleden. Dus ik ben dankbaar dat de Garricks me op wonderbaarlijke wijze een baan hebben gegeven. Het is bijna perfect. Bíjna, want ik heb mevrouw Garrick nog steeds niet ontmoet. Ik weet zeker dat ik haar hoor huilen vanuit de logeerkamer. Als ik de was aan het doen ben, zie ik bloedvlekken rond de hals van haar witte nachthemden. En op een dag kan ik niet anders dan op de deur kloppen. Als die zachtjes openzwaait, verandert wat ik daarbinnen zie alles…'Wat de hulp weet' is het razendspannende, los te lezen, vervolg op…

Ik ben geboren met Cerebrale Parese en ik heb dyslexie. Als kind werd mij verteld dat ik nooit zou kunnen werken. Toch kon ik 25 jaar vrijwilligerswerk doen en heb op diverse plekken met veel verschillende mensen gewerkt. Dankzij vrienden ben ik gaan stappen en heb ik veel kroegen en discotheken gezien. Ik heb het altijd belangrijk gevonden om - ondanks mijn beperking - vol in het leven te staan. Door dit alles heb ik een eigenzinnig kijk gekregen op het leven. In 2017 ben ik begonnen met het schrijven van mijn eerste boek. Maar in 2021 heb ik een herseninfarct gehad en dat maakte het lastig om het boek af te krijgen. Om mijn woordenschat en het schrijven te verbeteren ben ik gedichten van 4 regels gaan maken. Deze gedichten heb ik gebundeld in twee dichtbundels. “De gedichten van een libelle” is het tweede deel. Met een knipoog naar de wereld!

'Ik had de lessen geleerd van de zweep en de knuppel, en mijn eigen bloed geproefd als het vrijelijk stroomde. Ik had geleerd slaaf te zijn. Zo noemden ze me en dat was ik. Vergeet de onzin die u er later misschien over hebt gehoord of gelezen. Ik ben nooit, op geen enkel moment, een held geweest.' Hij heeft vele namen. Zwaard van het Rijk, de Jonge Havik, het Zwarte Lemmet. Voor de raadselachtige stammen van het Grote Noordwoud was hij Beral Shak Ur, de Schaduw van de Raaf. Zijn echte naam is Vaelin Al Sorna. Hij is de grootste krijger van zijn tijd. Nu, moe na de verpletterende nederlaag van zijn koning, Janus, en door zijn opvolger benoemd tot Torenheer van de Noordlanden, keert Vaelin huiswaarts. In het koude landschap zoekt hij loutering en vergetelheid, ver weg van de troebelen die het ooit glorieuze Rijk beheersen. Maar voor hen die ooit zijn aangeraakt door het Lied van het Bloed is een rustig bestaan niet weggelegd. Algauw komt Vaelin erachter dat hij het doelwit is van