Reisverhaal Spoorslag De wind vindt altijd zijn weg | Sholeh Rezazadeh

Onderweg door het Perzische landschap kijkt een jonge vrouw voorzichtig uit naar een ander leven. Ze is arts in spe maar staat op het punt om een literaire prijs in ontvangst te nemen. Met de trein rijdt ze langs rode bergen, betoverende bossen en windtorens. Bij een speelse zee stapt ze over. Ze ontmoet mensen die haar een nieuw perspectief geven op Iran. Tijdens haar reis wordt ze vergezeld door haar innerlijke kind, dat eindeloos nieuwsgierig, optimistisch en vol bewondering is voor alles en iedereen om hen heen. Naarmate het eindstation nadert geeft de vrouw dit kind steeds meer de ruimte om haar koers te bepalen en te worden wie ze werkelijk wil zijn. 'Haar taalbeheersing en manier van uitdrukken zijn verbluffend sensitief en sprankelend en even weelderig als haar gulle verbeelding en waarnemingsvermogen.' Het Parool De wind vindt altijd zijn weg is een deel uit de reeks Spoorslag Spoorslag is een reeks treinverhalen waarin de verbeelding het spoor volgt. Treinen voeren reizigers

'Hoe heet je?' vraagt de jongen. 'Geef me maar een naam, dan weet ik hoe ik heet,' zegt het meisje. De jongen kijkt naar het water. En dan zegt hij het opeens. 'Je heet Vera.' 'Goed,' zegt het meisje. Jan en Vera vinden elkaar in een wereld waarin iets ergs is gebeurd. Ze weten niet precies wat, maar er is geen olie meer, geen stroom en nergens zijn ouders te bekennen. Een bijzonder verhaal over vertrouwen in de natuur en in elkaar: als je naar de overkant wilt, dan bouw je een vlot, de wind wijst de weg. Gaat het regenen, dan maak je een dak. Heb je honger, dan eet je de kersen die aan de bomen groeien. Maar de winter nadert… Eerder schreef Wouter Klootwijk Anne, het paard en de rivier, dat werd bekroond met een Vlag & Wimpel van de Penseeljury, en Naar de overkant, dat werd bekroond met een Zilveren Griffel. Over het werk van Wouter Klootwijk: 'Mooi klein gehouden verhaal.' - Pjotr van Lenteren 'Een subtiele lofzang op het eenvoudige, gewone leven.' - Trouw Over De wind wijst de weg

Lotta houdt zielsveel van haar papa en haar zusje. Sinds de dood van haar mama, redden ze het met hun drietjes. Ook oma Toeps en Lottas beste vriendin, Bien, hebben een speciaal plekje in haar hart. Samen met deze vrolijke bende beleeft Lotta elke dag kleine en grote avonturen. Lotta is een meisje dat net ietsje anders in het leven staat dan andere meisjes. Ze is een beetje jongensachtig en soms ook wat onhandig, maar zijn we dat niet allemaal? Maak kennis met Lotta, een prettig gestoord rolmodel waarin elk kind zich zal herkennen.

Op tweede kerstdag 2015 raakt Wim Diepeveen zwaargewond bij een ernstig skiongeluk. Hij herstelt daar niet goed van en komt terecht in een zware burn-out. Op het dieptepunt van zijn crisis raadt zijn arts hem aan te gaan lopen. Alleen zijn en fysieke inspanning leveren, dat is het recept. Zo vertrekt hij op een ochtend in maart 2017.     Altijd vandaag vertelt het prachtige en indringende verhaal van een voettocht naar Santiago de Compostella. Rode draad is de transformatie die iedere pelgrim ondergaat. Niet door een wonder, niet door plotselinge genade, maar door het lopen zelf. Daarmee is dit boek het Europese antwoord op Paolo Coelho.    Dit verhaal gaat over alleen zijn. En samen. Over ziek zijn en gezond. Over de behoefte aan zorgzaamheid en nabijheid. Over geluk. In de appendix – met veel praktische informatie voor de lange-afstandswandelaar – krijgt de lezer op lichtvoetige wijze een ander perspectief op het verhaal.    Wim Diepeveen (Almen, 1958) is neerlandicus en bedrijfskun…