Reisverhaal - Reishandboek Nooit meer winter! | Jan van Kuijk

Een herziene, gebonden editie van de everseller Wandelen, met prachtige illustraties én acht nieuwe hoofdstukken.   Tot rust komen, één worden met de natuur, voldoening: de zegeningen van het wandelen spreken steeds meer mensen aan. Voor lopen is geen scholing, techniek, materiaal of geld nodig. Alleen een lijf, ruimte en tijd. Wandelen wordt door Frédéric Gros nadrukkelijk beschreven als een filosofische daad en als een spirituele ervaring. Voor veel grote historische, filosofische of literaire figuren was lopen een manier om gedachten te ontwikkelen of inspiratie op te doen: Arthur Rimbaud, Friedrich Nietzsche, Mahatma Gandhi en Immanuel Kant. Ook existentiële, mystieke en culturele aspecten van het lopen komen in dit boek ter sprake: eeuwigheid, eenzaamheid, stilte, traagheid, vrijheid en de pelgrimstocht. Wandelen zal veel mensen die het niet van zichzelf weten, tonen dat ze eigenlijk wandelende denkers zijn.

Wat doe je als je vijftig wordt? Avonturier en schrijfster Marica van der Meer besluit vanaf haar buitenshuis gevierde verjaardagsfeest de verkeerde kant om naar huis te fietsen. De wereld is rond en als je maar lang genoeg de verkeerde kant op fietst, kom je ook weer thuis. Vanuit een wereld van overvloed gaat ze volledig terug naar de basis, door alles wat ze nodig heeft in vijf tassen aan haar fiets te hangen. In de haven van Antwerpen neemt ze een cargoschip naar Zuid-Amerika. Met zeventien dagen vertraging belandt het schip uiteindelijk in Montevideo in Uruguay. Op de fietst gaat ze richting de Boliviaanse hoogvlakte in het Andesgebergte, waar Chepe op haar pad komt, een fietser uit El Salvador. Ze fietsen een aantal weken samen op en dit zorgt voor hilarische cultuurverschillen. Volgens Chepe reizen sommige fietsers met een creditcard en andere met dromen. In Guyana zit het regenseizoen haar in de weg en de enige hoofdweg door het land is een ware blubberbende. Ze loopt tot haar…

In het onderzoek naar de verdwijning van een wethouder van de gemeente Westerkwartier ziet rechercheur Arzu Yilmaz zich geconfronteerd met heel veel vragen en maar weinig antwoorden.

Jan Boersema doet in Beelden van Paaseiland alles uit de doeken over het meest afgelegen bewoonde plekje op aarde: Paaseiland. Hoe Polynesische kolonisten het tien eeuwen geleden hebben kunnen bereiken is nog steeds een raadsel. Op dit kleine eiland – het is weinig groter dan Texel – hebben de bewoners een spectaculaire beeldencultuur tot stand gebracht. Maar tegen welke prijs? Toen onze landgenoot Jacob Roggeveen het eiland op eerste paasdag 1722 als eerste Europeaan zag, bleek het eiland geheel ontbost. Ook de cultuur leek op haar retour. Was er een verband? Jared Diamond en vele andere wetenschappers vonden van wel. Paaseiland groeide uit tot de icoon van de milieugeschiedenis. Hét voorbeeld van een maatschappelijke collaps door verkeerd gebruik van natuurlijke hulpbronnen, en een grimmige waarschuwing voor de hele aarde. In dit boek wordt deze gangbare opvatting tegen het licht gehouden en na grondige analyse van het meest recente feitenmateriaal verworpen.