Reisverhaal Op trektocht met vijftigplussers | Peter Dejaegher

"Vijf vingers op de GR20-Noord" is het relaas van de trektocht van een vader met zijn twee jongvolwassen dochters in Corsica. In september 2015 stapten ze van Calenzana tot Vizzavona langs het noordelijk deel van de GR20, een legendarisch grote routepad in het regionaal natuurpark dat zich over heel centraal Corsica uitstrekt. Onderweg kwamen ze nog twee Fransen tegen die gaandeweg vrienden werden. Langs stoffige bergpaden, door geurige dennenwouden en over scherpe toppen en kammen volgden ze met vele andere trekkers uit de hele wereld negen dagen lang van bivak naar bivak de roodwitte GR-tekens. Peter Dejaegher (°Brugge, 1963) is ex-journalist (Wij en De Standaard) en tekstschrijver voor de Vlaamse minister van Cultuur, Media, Jeugd en Brussel, Sven Gatz. Als de Grijze Man schreef hij met Gatz mee aan “Bekentenissen van een Cultuurbarbaar” en “Aan de media heb ik niets te zeggen”. Peter Dejaegher blogt op peterdejaegher.com en publiceerde eerder "Terug naar het Oostfront", de weersla…

Na veertig jaar schoffelen en snoeien in de tuin der letteren keert Gerrit Jan Zwier terug naar een van zijn oudste liefdes: Ierland. In zijn eerste boek daarover, 'Mijn Ierland', uit 2007, merkte hij op: "Over geen land is met zoveel hunkering en hartstocht geschreven." Soms leek het alsof een landschap in staat was innerlijke kwetsuren te genezen. 0In 'Vijftig tinten groen' ligt het accent geheel op de Ierse westkust. Op het woeste theater van de zee en de kust, op de baaien, kapen en eilanden, waar het zilverige licht en de zilte lucht de sfeer bepalen. Naast een aantal favoriete stukken uit 'Mijn Ierland' is een serie nieuwe reisverhalen toegevoegd, die het resultaat waren van recente verkenningstochten. Dankzij de fotografie van Dolph Kessler krijgt dit jubileumboek er een dimensie bij.

Klassiek reisverhaal van de auteur die met een beroemd bioloog op zoek gaat naar de sneeuwluipaard in het afgelegen Dolpo. Onderweg vele beschouwingen van de cultuur en het persoonlijke leven van de auteur. Prachtig geschreven.

Mountaintops have long been seen as sacred places, home to gods and dreams. In one climbing year Peter Boardman visited three very different sacred mountains. He began in the New Year, on the South Face of the Carstensz Pyramid in New Guinea.   This shark's fin of steep limestone walls and sweeping glaciers is the highest point between the Andes and the Himalaya, and one of the most inaccessible, rising above thick jungle inhabited by warring Stone Age tribes. During the spring Boardman was on more familiar, if hardly more reassuring, ground, making a four-man, oxygen-free attempt on the world's third highest peak, Kangchenjunga. Hurricane-force winds beat back their first two bids on the unclimbed North Ridge, but they eventually stood within feet of the summit - leaving the final few yards untrodden in deference to the inhabiting deity.   In October, he was back in the Himalaya and climbing the mountain most sacred to the Sherpas: the twin-summited Gauri Sankar. Renowned for its tec…

Maarten en Nicolien, de twee literaire karakters die in de jaren zestig via het werk van J.J. Voskuil de Nederlandse literatuur binnenwandelden, zijn het lopen nog niet verleerd. Sterker nog, naarmate ze over meer vrije tijd beschikken, trekken ze er steeds vaker te voet opuit. Terloops kibbelend of mijmerend kiezen ze vooral hun eigen route, het liefst weg van de gebaande paden. Ondanks hun principiële stellingname zijn ze uiteindelijk ook kinderen van hun tijd. In Aan de wandel (2022) doorkruisen ze het ganse land, dit keer gaan ze Op Pieterpad. Met de routegids in de hand vertrekken ze vanuit Pieterburen, ontspannen, maar tegelijk een beetje opgewonden. Het Pieterpad voert over de kleinste wegen en paden en is als het leven zelf. De tocht is geplaveid met gevoelige pijnpunten, verrassende ontmoetingen en diepe overpeinzingen. Eenmaal in het Achterhoekse Vorden blijken Maarten en Nicolien het over één ding eens te zijn: halverwege zijn ze nog op minder dan de helft.