Reisverhaal Ons Campertje | Hans Hanswijk

Retourtje Tropen is uitdrukkelijk geen backpackersverhaal. Hans Vervoort reisde per huurauto met chauffeur/gids door de pracht van Sumatra en Java en koos ook bij een stopover in Singapore voor the easy way .  Zo comfortabel reizend mis je veel ergernissen die eigenlijk wel bij het reizen horen, maar daartegenover staat dat je heel wat meer ziet dan wanneer je alles onderweg zelf moet regelen en oplossen. En Hans Vervoort (Magelang, 1939) wilde graag veel zien van het land waar hij opgroeide en tot zijn 14e jaar woonde. In 1974 nam hij met vrouw en kinderen ook al eens een retourtje tropen en schreef daarover Vanonder de Koperen Ploert waarmee tot diep in de jaren tachtig reizigers over Java trokken. Veel romans (o.a. Weg uit Indië) en verhalenbundels (o.a. Kind van de Oost) later is hier opnieuw een boeiend en persoonlijk reisverhaal van de schrijver die vaak geroemd wordt om zijn precieze, licht-ironische maar vooral beeldende stijl. Extra: per hoofdstuk een digitaal fotoalbum op ww…

Topvertaler en taalvirtuoos Hans Boland is niet geboren in Nederland. ‘Indonesië is mijn geboortegrond, mijn moederland. Pas in de vierde klas van de lagere school kwam ik terecht in mijn vaderland,’ schrijft Hans Boland in de inleiding bij tien brieven, bol van vertelkunst, die hij stuurde aan familie en vrienden. In het voorjaar van 2013 reisde Boland twee maanden door Sumatra, Sulawesi (‘het oude’ Celebes) en de Molukken – hij ontmoette vele mensen en zag hun gebruiken en, hoe kan het ook anders, leerde ook zichzelf kennen tijdens deze odyssee. Net als Bolands roman De zachte held zijn de brieven die hij uit Indonesië aan het thuisfront stuurde spannend (soms zelfs bloedstollend) en ontspannend, interessant en grappig (ook als er misschien niets te lachen valt), dwaas en wijs. Indonesië all-in biedt een indringend en dikwijls overrompelend inzicht in de samenleving en de beschaving van het rijk van onze tegenvoeters, waarmee we dankzij onze geschiedenis voorgoed een speciale band h…

Vier eeuwen Surinaamse geschiedenis wordt op heldere en boeiende wijze beschreven. Een volledig overzicht, van de oorspronkelijke indiaanse bewoners en de ontdekking door de Europese kolonisten tot de dekolonisatie met de opkomst van de drugsbaronnen en Desi Bouterse.   'Het is een geschiedenisboek geworden zoals een geschiedenisboek hoort te zijn.' Vrij Nederland

We mogen in Nederland elkaar in de haren vliegen over de zegeningen of verschrikkingen van een 'multiculturele samenleving', aan de andere kant van de wereld hebben we zo'n samenleving al lang tot stand gebracht. Niet uit bevlogenheid, maar uit winstbejag hebben we in Suriname een unieke mix van bevolkingsgroepen gecreëerd.0Het is niet toevallig dat het beeld van de synagoge en de moskee, broederlijk naast elkaar in Paramaribo, het symbool is geworden van dit vreedzaam samenleven. God is de hoeder daarvan. Het Surinaamse volkslied is doortrokken van deze gedachte: etnische verscheidenheid én religiositeit stutten de Surinaamse natie. Bij de laatste volkstelling noemde 48 procent zich christelijk, 22 procent hindoe en 14 procent islamiet, en daarmee hebben we alleen nog de grootste godsdiensten gehad.0Maar wat is precies de invloed van deze veelkleurige vroomheid? Welke rol speelt zij in de Surinaamse maatschappij? Dat is een vraag die mij al intrigeert sinds 1969, toen ik als sociolog…