Reisverhaal Nee Knikken & Ja Schudden | Arthur Eger

In juni 2008 reisden Ria en Arthur door Bulgarije, daar doen ze aan: Nee knikken en ja schudden Voor een terugweg willen we een andere route proberen. We vinden het dorp waar de weg begint. Maar waar is de weg? We vragen het aan een oude, tandeloze man. Hij wijst naar waar we vandaan komen. Ria doet het raam open. “Melnik?” vraagt ze, en wijst een smalle straat aan (de enige met wat asfalt erop). De man staat op en schudt zijn hoofd. Vervolgens klopt hij op onze motorkap en knikt met zijn hoofd terwijl hij iets zegt dat op “Zürück,” lijkt. Het duurt even, maar dan begrijpen we het. Hier betekent 'nee schudden' 'ja' en 'ja knikken' 'nee.' Dus de oude man bedoelt: Ja, dat is de weg naar Melnik, maar nee, die moeten jullie met deze auto niet nemen. Jullie moeten 'zürück' naar de weg waar jullie vandaan komen. De man lijkt oud en wijs, de weg ziet er niet uitnodigend uit. We volgen zijn advies op. Het boek is rijk geïllustreerd met ruim honderd afbeeldingen, en voorzien van landkaarten en

Niemand kent de natuur van Texel en de geschiedenis van de Texelaars beter dan buitenstaander én insider Arthur Oosterbaan. Al ruim dertig jaar werkt hij bij Ecomare, het natuurcentrum op het grootste Nederlandse Waddeneiland. Van daaruit ziet hij de natuur veranderen en hoe de bewoners en de massaal toegestroomde toeristen daarop reageren. Texel is de wereld in het klein. Oosterbaans waarnemingen en ervaringen zorgen voor een overtuigend portret van het eiland, de natuur en hoe de Texelaars daarmee omgaan. Soms schuurt het, soms bijt het, maar het is altijd liefdevol. Een heerlijk leesboek voor toeristen en Texelaars!