Reisverhaal Ludique op z'n best | Ludique le Vert

Godfried Bomans (1913-1971) schreef tussen 1945 en 1971 beschouwingen voor Elsevier en columns voor de Volkskrant. Overtuigend corrigeerde hij daarin het eenzijdige beeld dat men van hem had: dat van grappenmaker. Steeds vaker koos hij serieuze onderwerpen, waar hij wel met de hem kenmerkende ironie over schreef. Ook in zijn vele brieven hield hij zich, hoe puntig en geestig hij meestal ook formuleerde, ver van platte lolbroekerij. 'Humor is het litteken van de wond' was zijn devies. Of het nu over de geschiedenis, de actualiteit of hemzelf ging: Bomans' meningen waren tegendraads, militant en soms zelfs controversieel, en hij verwoordde ze in een rake, verzorgde, vaak briljante stijl. Voor Bomans op z'n best koos Bomans-biograaf G. Vaartjes columns, beschouwingen en brieven die de sterkste - en tegelijk de meest onderbelichte - kant van Bomans weerspiegelen. Hij plaatste die teksten bovendien in een verhelderend biografisch kader. Een groot deel ervan werd niet eerder in boekvorm gepu…

Zeker voor Francofielen een lust voor het oor

Godfried Bomans (1913-1971) schreef tussen 1945 en 1971 beschouwingen voor Elsevier en columns voor de Volkskrant. Overtuigend corrigeerde hij daarin het eenzijdige beeld dat men van hem had: dat van grappenmaker. Steeds vaker koos hij serieuze onderwerpen, waar hij wel met de hem kenmerkende ironie over schreef. Ook in zijn vele brieven hield hij zich, hoe puntig en geestig hij meestal ook formuleerde, ver van platte lolbroekerij. 'Humor is het litteken van de wond' was zijn devies. Of het nu over de geschiedenis, de actualiteit of hemzelf ging: Bomans' meningen waren tegendraads, militant en soms zelfs controversieel, en hij verwoordde ze in een rake, verzorgde, vaak briljante stijl. Voor Bomans op z'n best koos Bomans-biograaf G. Vaartjes columns, beschouwingen en brieven die de sterkste - en tegelijk de meest onderbelichte - kant van Bomans weerspiegelen. Hij plaatste die teksten bovendien in een verhelderend biografisch kader. Een groot deel ervan werd niet eerder in boekvorm

Het is 2007 als Ludy na zijn maatschappelijke loopbaan als docent, samen met zijn Lief - niet voor niets met een hoofdletter geschreven - naar Frankrijk vertrekt. Naar de Corrèze, om daar, ver weg van alle grootstedelijke waanzin, een nieuw leven te beginnen tussen de kippen, de korenvelden en de schilderachtige figuren van de Franse campagne. En terwijl zij dat nieuwe bestaan opbouwden, ontwikkelde zich bij Ludique de behoefte om daarover te gaan schrijven. Begrijpelijk, want het Franse platteland nodigt daartoe uit. Onder de naam Ludique le Vert begint hij hun dagelijkse belevenissen op papier te zetten. Hij volgt een typisch Franse schrijverstraditie en onthoudt zich van verheven loftuitingen over zijn nieuwe vaderland. Hij richt zijn focus op de eenvoudige, alledaagse details van het Franse leven. Een leven dat hij geweldig vindt. Een leven dat hem soms ook angst inboezemt. Maar altijd een leven dat hij, mede dankzij zijn Lief, steeds opnieuw weet om te toveren tot iets groots en

Koen vindt het maar niks dat zijn team het komende weekend vrij is. Hij wil voetballen! Gelukkig wordt FC Top gevraagd om in te vallen op een groot toernooi op Terschelling. 'O, echt? Yes, supergaaf.' Koen balt zijn vuisten en steekt ze omhoog. 'Toch voetballen. Hoe cool is dat?' Tarkan zucht diep. 'Zijn die ploegen niet veel te goed voor ons?' Maar Koen laat zich niet uit het veld slaan. Hij durft er zelfs wel een wedje om te leggen… Lukt het FC Top om het eiland op z'n kop te zetten?

Michiel woont samen met zijn ouders en zusje op de Hazelhoeve. Met zijn streken zet hij bijna dagelijks de Hazelhoeve en omstreken op de kop.