Reisverhaal Loop maar ver en lang | Lyanne Korf

'Willen jullie dáár naartoe?' De kapitein begint ongelovig te lachen. 'Maar daar is helemaal niets!' Van verre zien we echter twee kerkjes op de oever staan, een houten en een stenen. Nergens verder een teken van leven, een huis of een dorpje. Toch heeft dit plaatsje een naam, Permogorje. Hier gaat onze reis echt beginnen. Dit boek is een verslag van twee grote reizen langs twee brede rivieren in het noorden van Rusland, op zoek naar houten kerkjes. Ver weg van het moderne leven is hier niets dan de eindeloze en machtige natuur. Ontdek een ander Rusland, waar mensen die leven in eenvoud met je delen wat zij hebben. Een onbekend land, vol schoonheid en diepte. Lyanne Korf (1972) heeft van jongs af aan geschreven: gedichten, artikelen, verhalen, performances. Na haar studie Slavische taal- en letterkunde pendelde zij tussen Nederland en haar tweede thuisland Rusland. Zij leefde een aantal jaar in Hamburg en streek uiteindelijk neer in Zutphen waar zij een kind kreeg en mede-eigenaar werd

Dankzij hun creativiteit laten wandelende schrijvers blijvende voetsporen achter in het landschap. Zo herinnert de Zuid-Veluwe op tal van plaatsen aan het werk van Jan Siebelink en is Amsterdam onlosmakelijk verbonden met Simon Carmiggelt en Theo Thijssen. Voor lezende wandelaars is het een beloning om onderweg een rustig plekje te zoeken langs het pad en dit boek uit de rugzak te halen. Wie leest, wandelt immers dubbel!  

Volkskrant-columnist Thomas van der Meer biedt een inkijk in de levens van de meest kwetsbare en doorgaans onzichtbare patiënten: verpleeghuisbewoners en mensen die langdurig zijn opgenomen in een psychiatrische kliniek. Ook toont Van der Meer de pijnlijke gevolgen van jarenlange bezuinigingen: zorginstellingen moeten steeds meer mensen verzorgen voor steeds minder geld. Hoe is het om te werken in een sector die worstelt om het hoofd boven water te houden? 'Zullen we dan maar heel lang leven' is vooral een boek over menselijkheid en mededogen.