Reisverhaal Liberté, egalité, wat moet je ermee? | Peter Hooft

Iedereen heeft emoties, want zonder emoties zouden we niet overleven. Een emotie is een signaal dat er iets belangrijks speelt, een emotie zet ons aan tot actie. Maar emoties kunnen ook met ons op de loop gaan en tot schadelijke acties leiden. We kunnen er helemaal in verstrikt raken. Wanneer we in een emotie gevangen zijn, hebben we oogkleppen op en gaan we maar door. Totdat we onze blik verbreden en zien dát we emotioneel zijn en waar dit ons brengt. In dit boek wordt beschreven wat emoties zijn, hoe je ze herkent en wanneer je er last van krijgt. Je leest over het verschil tussen destructieve en constructieve uitingsvormen en wat je kunt doen om emoties te reguleren. Je krijgt handvatten voor een evenwichtig emotioneel leven door duidelijke uitleg en oefeningen. Na adviezen voor het verwerken van emotionele gebeurtenissen sluit het boek af met het belang van het ervaren van plezierige emoties en hoe je deze versterkt. Dit boek verschijnt in de serie Zorgen voor jezelf. Over de

Floortje Dessing maakt de balans op: wat is haar het meest bijgebleven van de bijzondere ontmoetingen met mensen over de hele wereld? Hoe heeft het reizen haar gevormd tot wie ze nu is en hoe kijkt ze naar de toekomst?   In Heimwee moet je koesteren blikt ze terug op vijfentwintig jaar reisprogramma’s maken. Ze vertelt over wat ze leerde van mensen die het roer omgooien en bewust kiezen voor een leven dichter bij de natuur – en waarom ze daar zelf nog niet klaar voor is. Over minimalistisch leven, gezond ouder worden en andere manieren van opvoeden, eten en de tijd beleven. Over de gevaren onderweg, hoe ze in het vak is gerold en hoe ze zich herpakt als ze tegen haar eigen grenzen aanloopt. Terwijl ze dieper graaft naar haar drijfveren gaat ze de belangrijke thema’s van onze tijd niet uit de weg. Maar ze deelt ook luchtiger inzichten: zoals de ontdekking dat neushoorns net zo goed een ochtendhumeur hebben en waarom je in de bush nooit een zwarte broek moet dragen.   Heimwee moet je ko…

Sprankelende gedichten van Edward van de Vendel. Wat doe je als je niet weet wat je moet tekenen? Als je opa zich steeds minder herinnert? Als je je eigen naam niet mooi vindt?

Sport, presteren, afzien. Het blijft een onuitroeibaar misverstand, vind ik. De fiets is nu juist een luxe vervoermiddel, het vervijfvoudigt je inspanning, gratis, een perfect apparaat om ontspannen buiten te zijn, de natuur te bewonderen, de wereld te bekijken. Waarom het gebruiken om je eigen lichaam te kwellen?’ Peter Delpeut reist graag door de woestijn. Op de fiets. Die twee blijken slecht samen te gaan. Het is alleen de allersterksten gegeven dwars door de Sahara te fietsen. Daarom gaat Delpeut niet verder dan de randen van de woestijn. Daar valt voldoende te beleven, merkt hij: zandstormen geselen zijn gezicht, pistes zetten hem op het verkeerde spoor, fietswielen lopen vast in het rulle zand. Delpeut fietst met zijn levensgezellin Céline, met wie hij eerder Amerika doorkruiste, in de Kalahariwoestijn in Namibië, de Sinaïwoestijn in Egypte en de Marokkaanse Sahara. Op zoek naar de gelukzalige eenzaamheid van het weidse landschap, de legendarische gastvrijheid van de bedoeïenen …