Reisverhaal Italië met een glimlach | Cees de Reus

Van de lente de dauw

Je leert een stad pas echt kennen als je in de straten en stegen ervan verdwaalt. Venetië, met al haar verstopte hoeken en gesloten poorten, omringd door de ontelbare lagunes, is gemaakt om de weg in kwijt te raken. Maar, zo weet de echte reiziger: de weg kwijtraken betekent het vinden van het mooiste wat een plek te bieden heeft. Cees Nooteboom is zo'n echte reiziger. Hij zoekt zijn weg langs gebeeldhouwde bogen en dobberende gondels en neemt de lezer mee achter het toeristische masker van de stad van het water. Vanaf de voorplecht van een vaporetto laat hij leven en kunst aan zich voorbijglijden. Zijn eerste indruk van Venetië publiceerde Nooteboom begin jaren tachtig, vele mijmeringen volgden. Dit voorjaar bezocht hij zijn geliefde stad opnieuw en besefte eens te meer dat in Venetië de verhalen nooit ophouden.

Wat verbaast aan de geschiedenis van Australië is dat het zo vlug is gegaan.’ De geboren reiziger Cees Nooteboom is gezegend met een niet-aflatend vermogen tot verwondering. Die eigenschap staat hem ook ten dienste bij zijn reizen naar Australië, het onmetelijke land aan de andere kant van de wereld. En hij heeft het vermogen om door te tijd te reizen. In elegante zinnen opent hij ook dat vergezicht: ‘Waar wonen de bewoners die niet wonen maar over het oneindige land trekken, bewegende volkeren? Wat is er achter de bergen? In de decennia die volgen zullen de nieuwgekomenen alles “ontdekken” wat de Aboriginals in hun veertigduizend jaar? gevonden hebben en onveranderd gelaten.’ Het is die precieze, sensitieve stijl waarmee hij in staat is iedere keer weer onze blik te doen kantelen. Zijn proza is betoverend en neemt de lezer daadwerkelijk mee op reis.