Reisverhaal In een halve eeuw de wereld rond I | Peter Franken

Sport, presteren, afzien. Het blijft een onuitroeibaar misverstand, vind ik. De fiets is nu juist een luxe vervoermiddel, het vervijfvoudigt je inspanning, gratis, een perfect apparaat om ontspannen buiten te zijn, de natuur te bewonderen, de wereld te bekijken. Waarom het gebruiken om je eigen lichaam te kwellen?’ Peter Delpeut reist graag door de woestijn. Op de fiets. Die twee blijken slecht samen te gaan. Het is alleen de allersterksten gegeven dwars door de Sahara te fietsen. Daarom gaat Delpeut niet verder dan de randen van de woestijn. Daar valt voldoende te beleven, merkt hij: zandstormen geselen zijn gezicht, pistes zetten hem op het verkeerde spoor, fietswielen lopen vast in het rulle zand. Delpeut fietst met zijn levensgezellin Céline, met wie hij eerder Amerika doorkruiste, in de Kalahariwoestijn in Namibië, de Sinaïwoestijn in Egypte en de Marokkaanse Sahara. Op zoek naar de gelukzalige eenzaamheid van het weidse landschap, de legendarische gastvrijheid van de bedoeïenen …

Peter dH'amecourt woont inmiddels zeventien jaar in Moskou en is het NOS gezicht van de Nederlandse televisie. Zoals de meeste Nederlanders in Moskou heeft hij een haat/liefde verhouding met de Russische hoofdstad. In het eerste hoofdstuk vertelt hij over zijn kennismaking met het oude (socialistische) Moskou en het nieuwe. Interessant is zijn relaas over de gebeurtenissen aan het begin van de jaren negentig als de Sovjet Unie uiteenvalt. In de verder hoofdstukken vertelt hij o.a. over de macht van het Kremlin, het grootste obstakel voor de overgang van Rusland naar een transparante samenleving. Tevens maakt hij duidelijk dat hij geen bewonderaar is van president Poetin en hij zijn twijfels heeft over de burgemeester van Moskou, Joeri Loezjkov. Andere onderwerpen zijn: de ongekende bouwdrift die Moskou kent door de vele oliedollars, de imponerende metro, het decadente nachtleven en het bouwen van luchtkastelen buiten Moskou. De auteur dwaalt regelmatig af van zijn onderwerpen en verte…