Reisverhaal In een halve eeuw de wereld rond I | Peter Franken

Zo'n driehonderd jaar geleden maakte de Gentse priester Michael de Febure (1663-1755) de reis van zijn leven. In 1721 stapte hij op verzoek van de Gentse ondernemersfamilie Maelcamp aan boord van het schip Sint-Pieter en vertrok hij mee op handelsmissie naar Oost-Indië. Nooit eerder kwam hij van onder zijn kerktoren vandaan en zeebenen had hij ook al niet. Tijdens zijn reis heen en terug in 1721-1722 naar de zuidwestkust van India, het huidige Kerala, en de steden Goa en Surate, schreef hij zijn ervaringen minutieus neer in een reisdagboek. Zijn aantekeningen geven een bijzondere kijk op het dagelijkse leven aan boord, maar ook de zeefauna, navigatie en zelfs weerkunde, interesseren hem als priester mateloos. De Febure was een tijdgenoot van Isaac Newton. Aan boord experimenteerde hij met temperatuurwaarnemingen, dit in een periode waarin ook Fahrenheit empirisch onderzoek in de meteorologie ondernam. Zijn beschrijvingen van andere volkeren en culturen in Kaapverdië, India en de Azoren

Op een vruchtbare bodem gedijt het leven. Maar soms is het nodig heel lang en hard te werken voordat de bodem vruchtbaar is. Vijftig jaar geleden begon het verhaal van Kraaybeekerhof, de plek waar gewerkt wordt aan, met en voor de biologisch-dynamische landbouw. Werk aan de bodem, werk aan de gebouwen. Werk aan de verbreiding van de BD-landbouw. Werk in de keuken en aan de winkel. Maar vooral ook: werken met mensen en werken met de realiteit van de spirituele wereld. Michiel Rietveld vertelt het verhaal van Kraaybeekerhof: 50 jaar werken aan een ideaal!

De dichters Jan Elburg en Koos Schuur leerden elkaar kennen in de oorlogsjaren in het Amsterdamse café Eijlders. Ze trokken als jonge schrijvers veel met elkaar op, terwijl ze als Vijftigers furore maakten. In 1951 emigreerde Schuur plotseling naar Australië. Zijn huwelijk liep stuk, hij moest als huisschilder aan de kost komen, en kunst en cultuur waren schaars in Sydney. Hij bleef schrijven, vooral brieven, elke dag. En wat voor een briefschrijver was Elburg? Behalve een aartsroddelaar en een niet van snobisme gespeende artiest was hij een woordkunstenaar en een onderzoeker, die bleef sleutelen aan zijn gedichten, die hij soms aan Schuur stuurde. In Een halve eeuw vriendschap is de briefwisseling tussen deze dichters verzameld. De bundel biedt een gedetailleerde kijk op twee bijzonder getalenteerde en kleurrijke persoonlijkheden, en geeft een intrigerend beeld van een bewogen periode in de Nederlandse literatuurgeschiedenis.

Vijftig jaar pure clubliefde, recht uit het hart. In dit persoonlijke boek kijkt Boudewijn Warbroek terug op een halve eeuw als fan van Feyenoord. Van zijn eerste wedstrijd in 1975 tot de revolutie onder Arne Slot: hoogte- en dieptepunten, vol emotie en herkenning. Hij schrijft over hooliganisme in de jaren '70 en '80, de onvergetelijke jaren '90, de glorieuze UEFA Cupwinst in 2002, de langverwachte landstitel van 2017 - en alles ertussenin. Een must-read voor elke Feyenoorder. Boudewijn Warbroek (1963) is co-auteur van 'Leven met Feyenoord' (2004) en 'Legioen!' (2008) en schreef mee aan het XXL-boek 'Feyenoord De Grootste' (2016). Als vrijwilliger publiceerde hij honderden Feyenoord-verhalen in onder meer Hand in Hand, Stadion Sport Nieuws, Lunatic News, Dagblad 010 en de jaarboeken van FRFC1908. Boudewijn heeft een seizoenkaart op Vak U.

'God heeft ons de mogelijkheid gegeven om een aangeboren hartgebrek te herstellen. Waarom zouden we dan niet mogen ingrijpen als lichaam en geest niet overeenstemmen?' 'Als een tv-programma aandacht aan transseksualiteit had besteed, stond mijn telefoon de volgende dag steevast roodgloeiend.' In de vroege jaren zeventig, toen bijna geen arts of ziekenhuis hiertoe bereid was, begonnen enkele pioniers van het VU-ziekenhuis in Amsterdam met het bieden van medische hulp aan transgenders. De genderpoli ontwikkelde zich van een wekelijks spreekuur voor geslachtshormonen tot een volwaardige, internationaal gerespecteerde kliniek voor transgenderzorg. Inmiddels hebben ongeveer 10.000 mensen er een genderbevestigende behandeling ondergaan en is het VUmc toonaangevend binnen het wetenschappelijke vakgebied. Waarom besloot juist het van oudsher behoudende, protestants-christelijke ziekenhuis deze zorg te verlenen? Hoe verliepen de medisch-ethische discussies? Wat waren de achterliggende ideeën en