Reisverhaal Iduna's appels | Beer Visser

Van Vancouver naar Victoria op Vancouver Island, en van daar naar Port McNeill in het noorden en weer terug naar het vasteland. Beer Visser maakt een reis dwars over dit eiland aan de noordwestkust van Canada. Dit doet ze met het openbaar vervoer en hier en daar een lift van de vele hulpvaardige mensen die ze er tegenkomt. Ze loopt een zwarte beer tegen het lijf, ziet walvissen zwemmen als ze meevaart op een bevoorradingsschip in de Alberni Inlet, en wordt opgejaagd door wasberen die het op haar rugtas hebben voorzien. Ze raakt diep onder de indruk van de cultuur en de mythen van de oorspronkelijke bevolking van het eiland en de sprookjesachtige regenwouden die een groot deel van het eiland bedekken. Al gauw komt ze erachter dat het niet eenvoudig is zonder auto over het eiland te reizen, maar juist daardoor komt zij op plekken die door andere reizigers worden overgeslagen. Ook wordt ze geconfronteerd met ontbossing, de gevolgen van toerisme op de natuur en de ontluisterende geschieden…

Van de oeroude regenwouden in het noordoosten naar het droge doornig struikgewas in het zuidwesten. Beer Visser reist drie maanden dwars door Madagaskar en staat oog in oog met de vele uitzonderlijke dieren die in het land leven. Ze gaat op zoek naar zijdesifaka’s, bladstaartgekko’s en gouden bamboelemuren, hoort indri’s zingen en bezoekt talloze nationale parken in het land. Ze vaart met een boomkano over de Tsiribihina rivier, neemt de enige trein die nog rijdt in Madagaskar, en komt er al reizende achter dat er genoeg andere opties zijn om het land te doorkruisen dan met de notoire jungletaxi’s. De armoede van de Malagassiërs en de ontbossing van het land ontluisteren haar; mooie steden, vriendelijke mensen en de dieren die ondanks de bedreiging nog steeds door de bossen struinen, verrassen haar. Ondertussen tekent zij in een blog haar ervaringen op. Deze verhalen zijn in dit boek verzameld en aangevuld samen met wetenswaardigheden over het land, aan- en afraders over waar te verbli…

In ‘China’ van Carolijn Visser, zijn reisverhalen uit Grijs China, Buigend bamboe en De koude heuvels van Mongolië bijeengebracht, aangevuld met enkele losse verhalen uit dezelfde periode. Ze laten de moeizame overgang zien van een communistisch naar een liberaler China, van de eerste voorzichtige ontsluiting na de Culturele Revolutie tot het neerslaan van het studentenprotest op het Plein van de Hemelse Vrede in Beijing, toen de liberalisering van China langzaam op gang was gekomen.

Argentijnse avonden is het verhaal van een vader en zijn twee dochters, emigranten in Argentinië, en hun gespannen verhouding - het verhaal van een gezin op drift. In 1937 besloot Rinus van Mastrigt naar Nederlands-Indië te fietsen om daar werk te zoeken. Hij trouwde er en kort daarna werden Ida en Miep geboren. De oorlog sloeg het gezin uiteen. Na de jappenkampen zocht Rinus zijn geluk in booming Argentinië en liet zijn dochters overkomen. De meisjes werden liefdevol opgevangen door de gereformeerde nazaten van Hollandse en Friese landverhuizers die een Hollandse kolonie hadden gesticht op de pampa. Ida trouwde met een van hen, werd boerin en later ook Hollandse consul.  Argentijnse avonden is een aangrijpende familiegeschiedenis, en tevens een ode aan generaties Nederlanders die een nieuw bestaan opbouwden in een onbekende wereld.

Na jarenlange omzwervingen arriveert Samuel van der Putte in 1730 in Tibet. Wat de Zeeuwse wereldreiziger daar heeft meegemaakt, is niet bekend; er zijn slechts enkele papiersnippers van zijn hand overgeleverd. Carolijn Visser trok naar Tibet, in de hoop iets van de informatie op te ontrafelen. Tijdens een boeddhistische ceremonie in de stad ontmoet Visser Dolma, een jonge Tibetaanse die uit ballingschap is teruggekeerd. Zij laat zien hoe de Tibetanen hun leven voortzetten in de schaduw van de Chinese bezetting. Iedereen droomt van hoe Tibet zou kunnen zijn. 'De Tibetaanse geneeskunde leert onder meer het volgende: Wie droomt dat hij perziken plukt, heeft grote kans op genezing. Wie van de Tibetaanse perziken van Carolijn Visser proeft, doet daar nog een schepje bovenop. [...] In meeslepend proza - met veel liefde voor het onderwerp - stapt Visser in het getormenteerde leven van het Tibetaanse volk.  

Dit boek gaat over het hedendaagse Vietnam, over de steden Saigon en Hanoi die zo totaal verschillend van sfeer zijn, en over Vietnamezen die na de oorlog de brokstukken van hun leven bij elkaar raapten en opnieuw begonnen. Een berooide huisvader die in de oorlog aan de kant van de Amerikanen stond, een zangeres die van Parijs droomt, een Amerikaanse GI, een dissidente schrijver, een romantische dichter die bevriend is met een prinses - dit zijn slechts enkele personen met wie Carolijn Visser op haar reis door Vietnam kennismaakte en met wie zij bevriend raakte. Zij verbleef enkele maanden in Saigon en Hanoi, maakte uitstapjes naar de bergen, en reisde door de Mekongdelta en naar Hué, de traditionele hoofdstad aan de oever van de Parfumrivier. Hoge bomen in Hanoi gaat over het hedendaagse Vietnam, over de steden Saigon en Hanoi die zo totaal verschillend van sfeer zijn, en over Vietnamezen die na de oorlgo de brokstukken van hun leven bij elkaar raapten en opnieuw begonnen