Reisverhaal Het Grote Eiland | Hans Verheij, Hugo Koning

Een brutale manuscriptenroof en de daders weten te ontkomen

Retourtje Tropen is uitdrukkelijk geen backpackersverhaal. Hans Vervoort reisde per huurauto met chauffeur/gids door de pracht van Sumatra en Java en koos ook bij een stopover in Singapore voor the easy way .  Zo comfortabel reizend mis je veel ergernissen die eigenlijk wel bij het reizen horen, maar daartegenover staat dat je heel wat meer ziet dan wanneer je alles onderweg zelf moet regelen en oplossen. En Hans Vervoort (Magelang, 1939) wilde graag veel zien van het land waar hij opgroeide en tot zijn 14e jaar woonde. In 1974 nam hij met vrouw en kinderen ook al eens een retourtje tropen en schreef daarover Vanonder de Koperen Ploert waarmee tot diep in de jaren tachtig reizigers over Java trokken. Veel romans (o.a. Weg uit Indië) en verhalenbundels (o.a. Kind van de Oost) later is hier opnieuw een boeiend en persoonlijk reisverhaal van de schrijver die vaak geroemd wordt om zijn precieze, licht-ironische maar vooral beeldende stijl. Extra: per hoofdstuk een digitaal fotoalbum op ww…

Topvertaler en taalvirtuoos Hans Boland is niet geboren in Nederland. ‘Indonesië is mijn geboortegrond, mijn moederland. Pas in de vierde klas van de lagere school kwam ik terecht in mijn vaderland,’ schrijft Hans Boland in de inleiding bij tien brieven, bol van vertelkunst, die hij stuurde aan familie en vrienden. In het voorjaar van 2013 reisde Boland twee maanden door Sumatra, Sulawesi (‘het oude’ Celebes) en de Molukken – hij ontmoette vele mensen en zag hun gebruiken en, hoe kan het ook anders, leerde ook zichzelf kennen tijdens deze odyssee. Net als Bolands roman De zachte held zijn de brieven die hij uit Indonesië aan het thuisfront stuurde spannend (soms zelfs bloedstollend) en ontspannend, interessant en grappig (ook als er misschien niets te lachen valt), dwaas en wijs. Indonesië all-in biedt een indringend en dikwijls overrompelend inzicht in de samenleving en de beschaving van het rijk van onze tegenvoeters, waarmee we dankzij onze geschiedenis voorgoed een speciale band h…

In Het wilde eiland, het eerste deel in de gelijknamige serie van bestsellerauteur Karen Swan, is het 1930 en woont de eigenzinnige Effie met haar vader in het enige dorpje op het kleine, afgelegen eiland St Kilda, aan de westkust van Schotland. Het leven is zwaar, maar Effie voelt zich thuis in dit eenzame en avontuurlijke bestaan midden in de prachtige natuur, tussen de gevaarlijk hoge rotsen en de ruwe zee.Als de jonge Lord Sholto het eiland bezoekt, voelt Effie zich meteen tot hem aangetrokken. Tijdens zijn expeditie maakt ze met haar onverschrokkenheid en kennis van de ongerepte natuur een onuitwisbare indruk op de chique Lord.Dan gebeurt het ondenkbare: de bewoners van St Kilda worden geëvacueerd naar het vasteland, omdat het leven op het eiland te zwaar wordt. Maar ver weg van de wilde natuur kan Effie maar moeilijk aarden. Dan komt ze Lord Sholto opnieuw tegen. Ondanks hun aantrekkingskracht wordt echter steeds duidelijker dat zij en Sholto uit totaal verschillende werelden kom…

Met bijdragen van onder anderen karina wolkers, frits van exter, john jansen van galen, nico dros, maarten van rossem, tessa de loo, imme dros, threes anna, mathijs deen, michael pye en onno blom. Dag lief fijn eiland 23 schrijvers over texel 'Te vergelijken met de eerste keer dat je de Alpen ziet, zegt auteur Maarten van Rossem over het Texelse strand. Wat is toch de magie van Nederlands grootste Waddeneiland? Waarom komen mensen als ze er eenmaal zijn geweest altijd weer terug? In 23 odes aan Texel geven schrijvers en dichters, zowel Texelaars als overkanters, hun antwoord op die vragen. Elk van hen brengt zijn of haar persoonlijke band met het eiland in kaart en verhaalt over dat - in Jan Wolkers' woorden - 'onsterfelijk mooie Texel'. Van drenkeling tot potvis, bollen pellen, mistige winters en het altijd onveranderde uitzicht vanaf de duinen, van boerenpluishond tot de moderne hausse aan 'echt Texelse producten', het hele eiland wordt onder de loep genomen. 'Texel was niet het eil…