Reisverhaal Het geluk van de wandelaar | Uitgeverij Oevers

Chinezen moeten dromen, riep de Chinese premier Xi Jinping in 2012. De ?Chinese Droom? moest een praktisch antwoord bieden op de identiteitscrisis waarin China verkeerde. Na jaren van onstuitbare economische groei moest het land zich opnieuw uitvinden, om de problemen het hoofd te bieden. 00In 2016 heeft de bevolking steeds meer te besteden. De welvarende Chinezen hebben een huis, een auto en meer dan genoeg te eten. Ze ontdekken de wereld door reisjes naar Parijs, Rome en Giethoorn, wensen schone lucht en een goede opleiding voor hun kinderen. De Communistische Partij houdt het volk aan haar kant door het welvaartsniveau steeds te laten toenemen. Kritiek ontstijgt zelden het lokale niveau. Protest wordt genegeerd, en demonstraties worden in het uiterste geval neergeslagen. 00In Shanghai en ver daarbuiten is het optimisme te voelen. Maar de ongelijkheid neemt toe. Stad en platteland groeien steeds verder uit elkaar. De mondaine stadsbevolking is lichtjaren verwijderd van de mijnwerker…

Omdat de Tocht om de Noord in 2015 tien jaar bestaat en er op de eerste dag over een pelgrimspad (Jacobspad) wordt gelopen, heeft het bestuur aan Gerrit Jan Zwier opdracht gegeven een boekje over 'de wandelaar als pelgrim' te schrijven. Behalve boeken over noordelijke landen, zoals Altijd Noorwegen en het onlangs verschenen Er gaat niets boven Zweden, heeft Zwier ook diverse wandelboeken over Noord-Nederland op zijn naam staan. Wandelgeluk (Noordboek) is daarvan het meest recente voorbeeld.    De wandelaar als pelgrim bevat een reeks gesprekken met caminogangers die vanuit verschillende vertrekpunten - waaronder Uithuizen! - de lange weg naar Santiago de Compostela hebben afgelegd. De interviews worden afgewisseld met stukken over belangwekkende boeken die over de reis naar Santiago zijn geschreven, en een prikkelend verslag van Zwiers eigen pelgrimstocht over het Groningse deel van het Jacobspad.

n 1998 begon Franco Michieli lange tochten te maken zonder kaart en gps, zoals onze voorouders deden - en zoals dieren doen. Met al die hulpmiddelen - vooral die van tegenwoordig met GPS, satelliet en wat niet meer - zijn we iets kwijtgeraakt, betoogt hij. Om ons weer onderdeel van de natuur te voelen en werkelijk het landschap om ons heen te zien en te ontdekken, moeten we kunnen verdwalen. Ons laten leiden door het landschap om ons heen, de bomen, de bergen, de sterren en de zon en geen slaaf zijn van de route die onze navigatie-instrumenten ons opleggen. Zo kunnen we bij toeval op iets nieuws stuiten dat we anders nooit zouden hebben ontdekt.   In Hoe wegen wandelaars vinden onderzoekt Michieli niet alleen hoe we de natuurlijke oriëntatievaardigheden van onze voorouders weer kunnen aanboren, hij beschrijft ook de vreugde van deze buitengewone ervaring die onze blik op de wereld verandert.

Al achthonderd jaar heeft de familie van Aga Djan een centrale positie in de stad. Al zolang ze er wonen brengen ze de geestelijk leider van de moskee voort. De imam is een belangrijk man, maar zeker zo belangrijk is Aga Djan: een tapijthandelaar die aan het hoofd staat van de bazaar. De rechtvaardige koopman leeft volgens de richtlijnen van de Koran en gebruikt zijn macht voor het welzijn van de mensen om hem heen. Als er een radicale stroming onder de ayatollahs ontstaat en Khomeini in Parijs een omwenteling voorbereidt, komt de Iraanse samenleving zoals Aga Djan die kent, onder druk te staan. Vrienden worden vijanden. Liefde verandert in haat. Zelfs Aga Djan kan het tij niet keren.