Reisverhaal Een reis van Rotterdam naar Batavia | Hendrik Krijger

Een reis van Rotterdam naar Batavia Tot twee maal toe heeft dit journaal zich verstopt. Jarenlang achter een kapotte secretaire, daarna op een stoffige zolder. Na bijna tweehonderd jaar werd het gevonden en kregen Wolter en Wietske Wijnholds het bij toeval in handen. Hendrik Krijger, een eenvoudige dorpsleraar uit Oud-Beijerland, doet dagelijks verslag van het grootste avontuur van zijn leven, de vier maanden durende overtocht naar Batavia. Slechts bedoeld voor zijn achtergebleven vrienden die hij hier deelgenoot van wilde maken. Door de heldere en bloemrijke taal van Hendrik stappen wij in het Rotterdam van 1834 aan boord van 'Rotterdams Welvaren', een zeilfregat van rederij Hoboken. Het fregat komt terecht in woeste orkanen en huizenhoge zeeën. Er wordt 'gevist' op vogels en enorme haaien. Geplaagd door ongedierte en achtervolgd door piraten lijkt het grootste probleem soms hoe de glazen heel te houden voor het bier en de wijn. Wolter en Wietske zijn geïnteresseerd in het maritieme

Wie in de negentiende eeuw van Nederland naar Nederlands-Indië wilde voer mee op een zeilend koopvaardijschip. De reis rond Kaap de Goede Hoop duurde enkele maanden en was gevaarlijk en oncomfortabel. Dat veranderde in 1869 toen het Suezkanaal werd geopend en geriefelijke stoomschepen passagiers in enkele weken naar de Oost brachten. De 27-jarige Arnold Hogerwaard behoorde tot de laatste lichtingen Indischgasten die de oversteek op de ouderwetse manier maakte. Tijdens zijn vier maanden durende reis in 1862 hield hij een journaal bij. Daarin deed hij, op humoristische wijze en met oog voor detail, verslag van zijn belevenissen, zijn medepassagiers en het dagelijks leven aan boord. Hij illustreerde zijn journaal met charmante tekeningen. Er zijn de nodige scheepsjournalen uit de negentiende eeuw bewaard gebleven. Verreweg de meeste daarvan zijn echter geschreven door kapiteins en stuurlieden en bevatten hoofdzakelijk nautisch-technische informatie. Hogerwaards journaal is een van de

Wie in de negentiende eeuw van Nederland naar Nederlands-Indië wilde voer mee op een zeilend koopvaardijschip. De reis rond Kaap de Goede Hoop duurde enkele maanden en was gevaarlijk en oncomfortabel. Dat veranderde in 1869 toen het Suezkanaal werd geopend en geriefelijke stoomschepen passagiers in enkele weken naar de Oost brachten. De 27-jarige Arnold Hogerwaard behoorde tot de laatste lichtingen Indischgasten die de oversteek op de ouderwetse manier maakte. Tijdens zijn vier maanden durende reis in 1862 hield hij een journaal bij. Daarin deed hij, op humoristische wijze en met oog voor detail, verslag van zijn belevenissen, zijn medepassagiers en het dagelijks leven aan boord. Hij illustreerde zijn journaal met charmante tekeningen. Er zijn de nodige scheepsjournalen uit de negentiende eeuw bewaard gebleven. Verreweg de meeste daarvan zijn echter geschreven door kapiteins en stuurlieden en bevatten hoofdzakelijk nautisch-technische informatie. Hogerwaards journaal is een van de

Paaseiland; één van die plekken op de aarde waar onze Nederlandse voorouders hun voetstappen hebben achtergelaten. Kwam Jacob Roggeveen nog per ongeluk hier terecht; wij wisten heel goed waar we naartoe gingen. Sinds Boudewijn Büch in het begin van de jaren negentig van de vorige eeuw hier een televisieprogramma aanwijdde, wist ik het zeker: hier moest en zou ik een keer naartoe. Via Spanje en Chili kwamen we uiteindelijk aan op dit vulkanische eiland dat bijna vierduizend kilometer voor de kust van Chili ligt. Paaseiland: het meest eenzame en bewoonde eiland ter wereld. Na een wonderlijke en fascinerende week zijn we teruggevlogen naar Chili om vervolgens over land, door Chili en Bolivia, helemaal naar Peru te reizen. Het werd een reis vol uitersten, extreme kou op de onmetelijke zoutvlaktes van Bolivia waar roze flamingo’s arrogant rondstappen en lama’s nog nooit van kou hebben gehoord, ademloos rondlopen in sommige van de hoogst gelegen steden in de wereld: Potosi en La Paz. Geniet…

Reizend door Ethiopië ontrafelt Karin Anema wat het land zo anders maakt dan de rest van Afrika. Werd het immense continent verdeeld onder de koloniale machten, Ethiopië bleef een onafhankelijk keizerrijk met een sterke identiteit. Identiteit en ontheemding zijn centrale thema’s in Karin Anema’s ontmoetingen, zoals met Ethiopische joden. Ze reist naar de verste uithoeken, zoals Danakil en Gambela. Ze ervaart uitzonderlijke gastvrijheid, maar wordt ook geconfronteerd met wreedheden als kinderroof en vrouwenbesnijdenis. Naarmate haar contacten intenser worden, beseft Karin Anema steeds sterker, hoezeer die levens worden getekend door diepgewortelde politieke onvrijheid. Haar reis eindigt bij het onafhankelijke Afar-volk, waar in de leegte van de woestijn het 3,5 miljoen jaar oude fossiel van de mensachtige Lucy het geheugen van de mensheid symboliseert. Anema spoelt er de tijd terug, alsof ze Lucy net heeft ontmoet. Nog steeds wordt het nomadische leven van de Afar niet gehinderd door b…

Op het moment dat we ons samen afvragen wat Europa betekent, ontdekt Kurt Van Eeghem Litouwen. Het is een overrompelende ervaring. Schoonheid in overvloed ligt er aan de rand van Europa op hem te wachten. Kurt Van Eeghem deelt die weelde met ons in een passioneel reisdagboek dat de energie en extase van zijn 'Schone Kunsten' ruimschoots overstijgt. Hij schrijft over de meest noordelijke baroksteden van Europa, de grote liefde voor de kunsten, de complexe geschiedenis, de pure schoonheid, het edele volk en de Europese roeping van Litouwen. Met zijn bekende enthousiasme en grote inlevingsvermogen wandelde Kurt Van Eeghem maandenlang door het land. Vintage Van Eeghem, altijd één oog op schoonheid gericht en een ander op de mensen. Wie dit boek leest, wil zo snel mogelijk naar Litouwen.

Een reis door Namibië In bijna vier maanden tijd maakte Frank van Rijn op de fiets een ongeveer 7000 km lange rondreis door het prachtige Namibië in het zuidwesten van Afrika, een reis door een qua landschappen en dierenwereld fascinerend land, dat weldadig aandeed door de gastvrijheid die hem ten deel viel, maar dat ook zeer uitputtend kon zijn door zijn extreme droogte en verlatenheid. Hij maakte deze reis in gezelschap van Andries Menger, een sportieve Fries die hij het jaar daarvoor in Vietnam ontmoette. Het tweetal overnachtte meestal in hun tenten in het wild, maar soms ook op campings, in lodges en op gastvrije farms. Fietsen in de hete zon, eindeloos ploeteren door mul zand, op steile klimmen en even steile afdalingen, op plekken waar geen toerist zich zonder airco waagt. En altijd weer werd al dat gezwoeg beloond in de vorm van een weergaloos uitzicht over een panoramisch en onvergetelijk landschap. Een kilometers lang voor hen uit vluchtende giraffe, duizenden jaren oude rot…