Reisverhaal Dit is de weg naar Rome | Ruud Bruggeman

Samen met zijn vrouw besluit Ruud Bruggeman in februari 2008 om naar Rome te gaan. Vliegtuig, trein en auto vallen al snel af. Spontaan wordt dan het idee geboren om te voet te gaan, een tocht van 2300 kilometer. Bruggeman heeft al eens eerder een pelgrimstocht gemaakt, naar Santiago de Compostela. Het werd een terugblik en vooruitblik in zijn leven, een spirituele zoektocht. Tijdens deze pelgrimsreis naar Rome zet hij de tocht naar binnen voort, zonder zijn ogen te sluiten voor wat er buiten allemaal gebeurt. Het levert een bijzonder boeiend reisverhaal op, vloeiend geschreven, met oog voor de veelkleurige, gekke en ontroerende details van alles wat er onderweg langs komt. In cursieve terzijdes maakt hij zijn lezer deelgenoot van de innerlijke obstakels en hindernissen die je op zon tocht onvermijdelijk tegenkomt, maar vooral ook van bijzondere ervaringen en spirituele inzichten die onder zulk lopend pelgrimeren kunnen ontstaan.

Dit Gambia-reisboek is een dubbelboek en bevat het eerder verschenen De vissers van Tanji en Een school in Farato dat niet eerder is verschenen.   Gambia: een klein land aan de westkust van Afrika. Gambia waar voor de bezoeker veel te zien is, waar veel te ontdekken valt. De slavernij-geschiedenis die diepe sporen door het land en de geschiedenis heeft getrokken. Sporen die nu zoveel jaren later nog te zien zijn. De rijke, zeer gevarieerde vogelwereld. De kuststrook met haar mooi stranden en wuivende palmbomen. Het platteland waar machtige baobabbomen zicht thuis voelen, waar de bevolking de bezoeker met een brede lach verwelkomt. Het platteland waar de tijd lijkt stil te hebben gestaan. Maar ook het platteland van het Open Walls Project: breekbare schoonheid op muren van omheiningen, woonhuizen en stallen.   De auteur reisde, samen met haar echtgenoot diverse keren door Gambia. In  een huurauto, met de gelly-gelly’s en in taxi’s werd het land verkend.  De weg naar Tendaba bevat het e…

Nola, mijn oudste dochter van bijna 23, lijdt aan anorexia nervosa. Dat is verschrikkelijk voor haar, maar ook voor de mensen om haar heen. Dit boek bevat mijn verslag van de gebeurtenissen van de afgelopen vier jaar. Het opschrijven van mijn ervaringen heeft mij enorm geholpen bij de verwerking ervan. Later kunnen Nola en alle andere betrokkenen met dit boek terugkijken op de bijzondere ontwikkeling die wij als gezin hebben doorgemaakt. Veel ouders en naasten van mensen met een eetstoornis zullen herkenning vinden. De worsteling tussen gevoel en verstand, de liefde voor de 'patiënt' en de grenzen die je moet bewaken. Het heen en weer geslingerd worden tussen hoop, vrees en vertrouwen. Het leren leven met de onzekerheid of ze weer opstaat wanneer ze valt. Ik heb niet alleen leren beseffen dat ik niet degene ben die voor haar geluk kan zorgen, maar ook dat dit ondanks de pijn een bevrijding kan zijn. Het leven van een ander kun je niet leiden, ook niet dat van je kind. Je kunt hooguit