Reisverhaal De weemoed van de reiziger | Jan Brokken

Jan Brokken verstaat de kunst van het reizen. In zijn imposante oeuvre staan een nieuwsgierigheid naar menselijke verhalen en onverwachte ontmoetingen centraal. Zijn liefde voor kunst is minstens zo groot en fundamenteel. In "De weemoed van de reiziger" komen beide liefdes samen. In veertien verhalen over kunstenaars en de reizen die ze maken, of dat nu een fysieke reis is of een reis door de verbeelding, komt weemoed voorbij maar ook levenslust, dromen, de drang naar avontuur, bezinning, grote liefdes en gebroken harten, verwondering, heimwee en de wijsheid die met de jaren komt. "De weemoed van de reiziger" is een boek dat raakt aan onze menselijke essentie: als geen ander maakt Brokken duidelijk dat reizen en kunst ons in beweging zetten, ons doen denken en voelen.

Jan Brokken verstaat de kunst van het reizen. In zijn imposante oeuvre staan een nieuwsgierigheid naar menselijke verhalen en onverwachte ontmoetingen centraal. Zijn liefde voor kunst is minstens zo groot en fundamenteel. In "De weemoed van de reiziger" komen beide liefdes samen. In veertien verhalen over kunstenaars en de reizen die ze maken, of dat nu een fysieke reis is of een reis door de verbeelding, komt weemoed voorbij maar ook levenslust, dromen, de drang naar avontuur, bezinning, grote liefdes en gebroken harten, verwondering, heimwee en de wijsheid die met de jaren komt. "De weemoed van de reiziger" is een boek dat raakt aan onze menselijke essentie: als geen ander maakt Brokken duidelijk dat reizen en kunst ons in beweging zetten, ons doen denken en voelen.

Wat begint als een luchtig literair experiment loopt uit op het relaas van het leven van journalist Pieter Fransman. Een bizarre familiekroniek van bijna een eeuw waarin families uit Oost en West met elkaar versmelten. Daarin constateert hij dat de taal een onbetrouwbare kameraad is, die hij niettemin nodig heeft om te overleven. Als hij op vijfenveertigjarige leeftijd besluit een fictieve autobiografie te schrijven alsof hij vijfenzeventig is, weet hij niet dat hij daar meer dan dertig jaar voor nodig zal hebben. Het wordt een dramatische zoektocht naar zijn herkomst en toekomst, met daarin jeugdige overmoed, kroningsrellen in Amsterdam, twee wereldoorlogen, het trauma van zijn vermeende Duitse afkomst, een tragische liefde, vaderschap, de vriendschap met een oude Joodse filosoof en een mysterieuze dood. Hij beschrijft een rouwproces in een poging zijn verloren liefde met woorden tot leven te wekken en eindigt uiteindelijk in de ontdekking van de zegen van weemoed. De zegen van

'Hoe komt het dat we nog altijd barbaren zijn?' Rond deze indringende vraag van Friedrich Schiller (1775) bepleit Francis Smets de actualiteit van het schone als een levensnoodzakelijke eenheidservaring. Schoonheid (of het gebrek eraan) staat niet los van het leven of de wereld. Wie haar vandaag opnieuw durft te verbinden met de zintuiglijke en spirituele, ethische en metafysische dimensies van het bestaan, ontdekt dat de schoonheid nog onverminderd een bron is van waarheid, vreugde en zingeving. 'De vleugels van de weemoed' is een gewaagde, persoonlijke synthese waarin Francis Smets inzichten en bronnen uit zeer verscheiden filosofische en levensbeschouwelijke tradities samenbrengt. Nieuwe lezingen leiden tot nieuwe interpretaties. Het resultaat is een even erudiet als leesbaar essay dat de lezer meeneemt op een verrassende reis door vele tijden en diverse werelden: uitdagend en tegelijk uitnodigend, oneigentijds en daarom juist uiterst actueel. De eerste uitgave van dit boek

De ontdekking van de Borneomens is een expeditieroman. In het boek worden enkele verhaallijnen met elkaar verweven. De jonge Laurens Hakluyt is wetenschappelijk medewerker op het Geografisch Instituut in Groningen. Zijn leeropdracht is 'Ontdekkingsgeschiedenis'. Hij gaat diep gebukt onder ervaringen die hij tijdens zijn veldwerk naar prehistorische tekeningen in een Pyreneese berggrot heeft opgedaan. Zijn moeder speelt hem een reisverslag uit een Indische krant toe, dat in 1925 door zijn grootvader Alexander Hakluyt werd gepubliceerd. Als arts-paleontoloog drong hij diep door in het oerwoud van Borneo, op zoek naar de missing link van Darwin en Haeckel. Hoewel hij zelf van mening was dat zijn missie met succes was bekroond, dacht de wetenschap van zijn tijd daar anders over. Laurens raakt bezield van het voornemen om de biografie van Hakluyt sr. te schrijven. Die aandrang wordt alleen maar sterker als hij bij de begrafenis van zijn grootvader te horen krijgt dat een collega-paleontolo…