Reisverhaal De ronde van België | Flip van Doorn

In de meeslepende Amish roman 'De doorn' van Beverly Lewis, eerste deel in De roos-serie, staan de zussen voor een uitdaging die bepalend is voor hun positie in de Amish gemeenschap.

Terwijl ze met een ezeltje van Sevilla naar Granada trekt, doet Mariët Meester een raadselachtige ontdekking: tijdens een van de processies van de Semana Santa, de Heilige Week, wordt in Malaga jaarlijks een veroordeelde crimineel vrijgelaten. Om deze traditie te ontrafelen vestigt ze zich in de Andalusische havenstad, waar ze het eeuwenoude gebruik meer en meer begint te waarderen. Heruitgave met nieuw omslag, nieuwe ondertitel en een extra slothoofdstuk.

Met dit stukje poëzie beschrijft Frank van Rijn zijn voorliefde voor lekker warm zomerweer, als hij in Roemenië genietend over een asfaltweg rijdt, die door de zon tot klevige, zwarte kauwgom is gebrand. In Griekenland trapt hij zijn fiets over de Peloponnesos en komt in Sparta plotseling tot de ontdekking dat hij er de enige Spartaan is. Als hij langs een café rijdt, wordt hij door de plaatselijke bevolking nagekeken met grote verwondering en een zweem van medelijden: 'Wat doet die sukkel in deze hitte op een fiets als er auto's zijn en cafés met koud bier?' Ook hier geniet hij, maar in de verlaten woestijn van Death Valley in de VS breekt er bij 52° C een bidon, waardoor zijn drinkwater sissend in het gruis en tussen de keien verdwijnt. Dan wordt het even minder genieten van die koperen vriend hoog boven hem..., maar hij ontspringt de dans. Het Atlasgebergte brengt hem weer grote vreugde, vooral wanneer hij met Mohammed en Abdelhadi naar Amesker loopt, hoewel de thee hem op een gege…

Als ik bij Wat Thammikarat aan kom fietsen, stapt er een meisje van een jaar of tien gekleed in een schooluniform naar voren en wijst mij met een gebaar alsof de hele tempel van haar is, een plek aan waar ik mijn fiets moet parkeren. Als ik niet meteen gehoorzaam komt ze opnieuw naar me toe en wijst nogmaals en nu dwingender, de plek aan waar die fiets moet staan en voegt daar luider en gebiedend aan toe: 'Park your bicycle there! No, not here! I say thére!!' en weer wijst ze naar de plek waar ze mijn fiets wil hebben. Een schooljuf in de dop! Nadat ik mijn fiets geparkeerd heb komt ze voor de derde keer op me af en zegt: 'I show you tempel.' 'Vooruit. Laat maar zien.' Hierop begint ze een verhaal af te ratelen waar ik slechts de woorden tempel en koning van versta. Halverwege het verhaal stopt de parkeermeesteres echter onverwacht en rent weg in de richting van een groepje toeristen dat juist komt aangelopen. Ongetwijfeld ziet ze meer brood in hen dan in mij. De zeven overgebleven sc…