Reisverhaal De Noorse liefde van W.F. Hermans | Karin Anema

Schrijfster Karin Anema reist door Colombia, waar de wapens na het Vredesakkoord in 2016 lijken te zwijgen. Ze gaat op zoektocht naar de verhalen achter de plekken waarheen ze reist – zowel toeristische trekpleisters als plaatsen die daar ver van af liggen. Zij legt bloot hoe mensen de generatieslange burgeroorlog beleefden, in hun huizen, in de straat, en waarover ze gingen zwijgen. 'De wet van de stilte' gaat over hoe families uit elkaar zijn gevallen en hoe de bewoners zich voelen tegen de achtergrond van de toeristische hotspots die zich ontwikkelen. Het houdt toeristen een spiegel voor. Met een open blik, echt contact en een scherpe pen verwijdert Anema het laklaagje en laat daarmee de mensen zien. Karin Anema (1955) is schrijfster en journaliste. Met groot inlevingsvermogen en met oog voor sprekende details verdiept zij zich vooral in gesloten culturen. Van haar verschenen eerder onder meer 'De groeten aan de koningin', 'Mexicaanse sneeuw' en 'De laatste grens', dat genomineerd …

Reizend door Ethiopië ontrafelt Karin Anema wat het land zo anders maakt dan de rest van Afrika. Werd het immense continent verdeeld onder de koloniale machten, Ethiopië bleef een onafhankelijk keizerrijk met een sterke identiteit. Identiteit en ontheemding zijn centrale thema’s in Karin Anema’s ontmoetingen, zoals met Ethiopische joden. Ze reist naar de verste uithoeken, zoals Danakil en Gambela. Ze ervaart uitzonderlijke gastvrijheid, maar wordt ook geconfronteerd met wreedheden als kinderroof en vrouwenbesnijdenis. Naarmate haar contacten intenser worden, beseft Karin Anema steeds sterker, hoezeer die levens worden getekend door diepgewortelde politieke onvrijheid. Haar reis eindigt bij het onafhankelijke Afar-volk, waar in de leegte van de woestijn het 3,5 miljoen jaar oude fossiel van de mensachtige Lucy het geheugen van de mensheid symboliseert. Anema spoelt er de tijd terug, alsof ze Lucy net heeft ontmoet. Nog steeds wordt het nomadische leven van de Afar niet gehinderd door b…

Soms kiest een reis jou uit, meer nog dan jij die kiest. Zelfs voor ervaren lange afstandswandelaars is ?Noorwegen in de lengte? een fysieke uitdaging, een indrukwekkende en eenzame tocht door Europa?s laatste grote wildernis. Myra de Rooy trekt solo door de bergen van het zuidelijkste puntje van Noorwegen, de vuurtoren van Lindesnes, naar het noordelijkste punt, de Noordkaap - een tocht van 3.000 kilometer. Zij maakt alle seizoenen mee ? van noorderlicht tot middernachtzon. In de winter met slee en op ski?s, kamperen bij min 34 graden, dagenlang vastzitten in afgelegen berghutten tijdens vliegende storm, wekenlang geen mens tegenkomen. In de zomer trekt ze met haar rugzak door adembenemende berggebieden, langs gletsjers, bruisende rivieren en stille meren, ze beklimt heilige bergen, maar sopt ook door arctische toendramoerassen met rendieren en dansende muggen als gezelschap. Soms is het afzien en gevaarlijk, toch is het vooral genieten van een weids en ruig berglandschap. 0Het is ee…

Acht maanden na hun ontmoeting besluiten Coen en Karin-Marijke in een opwelling om de ratrace achter zich te laten. Ze kopen een oude Land Cruiser, lappen ‘m op en stappen in met het vage idee om zover mogelijk naar het oosten te rijden als op het continent mogelijk is. Op de kaart is dat China, of Vietnam. Of ze daar kunnen komen? Ze hebben geen flauw idee.   Van ongekende gastvrijheid in Turkije en Iran naar unieke belevenissen in het weinig bereisde Pakistan, Bhutan en Tibet. Van knallende ruzies over elkaars rijstijl naar eensgezind genieten van de prachtige mensen die hun pad kruisten en bij wie ze te gast zijn. Ze reizen een jaar door India en ontkomen aan een bomexplosie in Bangladesh, maar niet aan malaria. In Cambodja zwerven ze door oerwouden bezaaid met landmijnen en in Laos verdwalen ze op de voormalige Ho Chi Minh-route.   Voor wie die zich afvraagt of het echt kan – alles achterlaten, de wijde wereld intrekken en vertrouwen hebben in wat er op je pad komt, maar ook voor …

Terwijl ze met een ezeltje van Sevilla naar Granada trekt, doet Mariët Meester een raadselachtige ontdekking: tijdens een van de processies van de Semana Santa, de Heilige Week, wordt in Malaga jaarlijks een veroordeelde crimineel vrijgelaten. Om deze traditie te ontrafelen vestigt ze zich in de Andalusische havenstad, waar ze het eeuwenoude gebruik meer en meer begint te waarderen. Heruitgave met nieuw omslag, nieuwe ondertitel en een extra slothoofdstuk.

Als ik bij Wat Thammikarat aan kom fietsen, stapt er een meisje van een jaar of tien gekleed in een schooluniform naar voren en wijst mij met een gebaar alsof de hele tempel van haar is, een plek aan waar ik mijn fiets moet parkeren. Als ik niet meteen gehoorzaam komt ze opnieuw naar me toe en wijst nogmaals en nu dwingender, de plek aan waar die fiets moet staan en voegt daar luider en gebiedend aan toe: 'Park your bicycle there! No, not here! I say thére!!' en weer wijst ze naar de plek waar ze mijn fiets wil hebben. Een schooljuf in de dop! Nadat ik mijn fiets geparkeerd heb komt ze voor de derde keer op me af en zegt: 'I show you tempel.' 'Vooruit. Laat maar zien.' Hierop begint ze een verhaal af te ratelen waar ik slechts de woorden tempel en koning van versta. Halverwege het verhaal stopt de parkeermeesteres echter onverwacht en rent weg in de richting van een groepje toeristen dat juist komt aangelopen. Ongetwijfeld ziet ze meer brood in hen dan in mij. De zeven overgebleven sc…