Reisverhaal De mooiste dagen | Joost van Gisbergen

Informatieve en inspirende reisgids met de mooiste bestemmingen en de leukste reisverhalen uit de Caribbean. Bekoorlijk Bonaire Bekoorlijk is een wat klassiek woord voor alleraardigst of charmant. Dat past bij dit authentieke eiland. Betoverend zelfs als het gaat om de onderwaterwereld. Duiken en snorkelen zijn er top, maar er is meer. Naast kite- en windsurfen, suppen, vissen, zwemmen, zeilen, kajakken, waterskien en wakeboarden, kan je op het land hiken, vogels kijken, mountainbiken, paardrijden en avonturentochten maken. En 's avonds een glaasje drinken tijdens een 'happy hour' en heerlijk dineren in één van de vele restaurants.   Laidback Tobago Tobago is een paradijselijk Caribisch eiland. Met het oudste tropische regenwoud van het westelijk halfrond en schitterende baaien en stranden. Maar er is meer. Cricket, voetbal, surfen, vissen, geitenraces en fietsen zijn er serieuze aangelegenheden, evenals de muziek van steelbands en dansen. En vogels spotten. Maar hun grootste pre is…

Wie Libanon begrijpt, weet hoe het Midden-Oosten in elkaar zit. Alle belangrijke partijen die in de regio met elkaar in conflict zijn, wonen in dit kleine Mediterrane land. Een op de drie inwoners is vluchteling. Het land staat onder hoogspanning. In een serie meeslepende reportages schetst Martijn van der Kooij een modern, sensueel en vooral verwarrend land. Hij gaat op de thee bij Hezbollah, duikt in het nachtleven van mondain en gay Beiroet, beleeft een spannend avontuur in 'tricky' Tripoli en zoekt naar een verborgen synagoge. Alle Dagen Libanon is een onalledaags portret van een land dat cultureel en historisch nauw verbonden is met Europa. Met handige reisadviezen! 'De mozaïek van Libanon is in dit boek in al zijn kleurschakeringen tereffend opgetekend.' Sigrid Kaag, VN-gezant voor Libanon. 'Prachtig sfeerbeeld van Libanon, dat voor de goed geïnformeerde toerist een topbestemming is.' Hester Somsen, ambassadeur van Nederland in Libanon 'Mooie verhalen, met onbevangen blik opgete…

Terwijl ze met een ezeltje van Sevilla naar Granada trekt, doet Mariët Meester een raadselachtige ontdekking: tijdens een van de processies van de Semana Santa, de Heilige Week, wordt in Malaga jaarlijks een veroordeelde crimineel vrijgelaten. Om deze traditie te ontrafelen vestigt ze zich in de Andalusische havenstad, waar ze het eeuwenoude gebruik meer en meer begint te waarderen. Heruitgave met nieuw omslag, nieuwe ondertitel en een extra slothoofdstuk.

Met dit stukje poëzie beschrijft Frank van Rijn zijn voorliefde voor lekker warm zomerweer, als hij in Roemenië genietend over een asfaltweg rijdt, die door de zon tot klevige, zwarte kauwgom is gebrand. In Griekenland trapt hij zijn fiets over de Peloponnesos en komt in Sparta plotseling tot de ontdekking dat hij er de enige Spartaan is. Als hij langs een café rijdt, wordt hij door de plaatselijke bevolking nagekeken met grote verwondering en een zweem van medelijden: 'Wat doet die sukkel in deze hitte op een fiets als er auto's zijn en cafés met koud bier?' Ook hier geniet hij, maar in de verlaten woestijn van Death Valley in de VS breekt er bij 52° C een bidon, waardoor zijn drinkwater sissend in het gruis en tussen de keien verdwijnt. Dan wordt het even minder genieten van die koperen vriend hoog boven hem..., maar hij ontspringt de dans. Het Atlasgebergte brengt hem weer grote vreugde, vooral wanneer hij met Mohammed en Abdelhadi naar Amesker loopt, hoewel de thee hem op een gege…

Als ik bij Wat Thammikarat aan kom fietsen, stapt er een meisje van een jaar of tien gekleed in een schooluniform naar voren en wijst mij met een gebaar alsof de hele tempel van haar is, een plek aan waar ik mijn fiets moet parkeren. Als ik niet meteen gehoorzaam komt ze opnieuw naar me toe en wijst nogmaals en nu dwingender, de plek aan waar die fiets moet staan en voegt daar luider en gebiedend aan toe: 'Park your bicycle there! No, not here! I say thére!!' en weer wijst ze naar de plek waar ze mijn fiets wil hebben. Een schooljuf in de dop! Nadat ik mijn fiets geparkeerd heb komt ze voor de derde keer op me af en zegt: 'I show you tempel.' 'Vooruit. Laat maar zien.' Hierop begint ze een verhaal af te ratelen waar ik slechts de woorden tempel en koning van versta. Halverwege het verhaal stopt de parkeermeesteres echter onverwacht en rent weg in de richting van een groepje toeristen dat juist komt aangelopen. Ongetwijfeld ziet ze meer brood in hen dan in mij. De zeven overgebleven sc…