Reisverhaal De lente van 23 | Adrie Krijgsman

Van de lente de dauw

In 'De Muur van Hadrianus' schrijft oudhistoricus Adrian Goldsworthy over de Romeinse limes in Groot-Brittannië. Keizer Hadrianus besloot in het jaar 122 tijdens een rondreis door het rijk dat de noordgrens in Brittania versterkt moest worden. De 117 kilometer lange Muur van Hadrianus strekte zich uit van kust tot kust, net iets ten zuiden van de huidige grens met Schotland. De muur was een indrukwekkend vertoon van de Romeinse macht. Vooral in het midden staat de muur nog overeind, als levend monument in het landschap. In dit eerste deel in de serie Tastbaar Verleden beschrijft Goldsworthy de geschiedenis van de muur, van het ontwerp tot de bouw en het leven van de wachters

‘Waarom ging ik in de hoogtijdagen van de Apartheid in hemelsnaam (Zuid-)Afrikaans studeren? Kleur, kleur en de ontkenning van kleur. En een hang naar avontuur. Reizen wou ik…’ De student Afrikaans werd de schrijver Adriaan van Dis, die in romans, losse verhalen en essays getuigt van de verscheurdheid van Zuid-Afrika, van zijn liefde voor deze ‘veelkleurige taal’, van de discriminatie van de oorspronkelijke bewoners en de nieuwe stemmen uit de zwarte townships. In De Zuid–Afrika boeken zijn de reisromans Het beloofde land (shortlist ako Literatuurprijs) en In Afrika, de roman Tikkop (shortlist Libris Literatuurprijs) en verspreid gepubliceerde verhalen en essays bijeengebracht.

Terwijl ze met een ezeltje van Sevilla naar Granada trekt, doet Mariët Meester een raadselachtige ontdekking: tijdens een van de processies van de Semana Santa, de Heilige Week, wordt in Malaga jaarlijks een veroordeelde crimineel vrijgelaten. Om deze traditie te ontrafelen vestigt ze zich in de Andalusische havenstad, waar ze het eeuwenoude gebruik meer en meer begint te waarderen. Heruitgave met nieuw omslag, nieuwe ondertitel en een extra slothoofdstuk.

Jaren geleden ontmoette James Rebanks een oude vrouw die in haar eentje op een Noors eiland woonde, waar ze eiderdons verzamelde. Rebanks was onder de indruk van haar solitaire bestaan en haar vastberadenheid om een eeuwenoude traditie in stand te houden. In 'De roep van de eider' keert Rebanks terug naar Noorwegen. Wat volgt is een meeslepend verhaal over het harde bestaan in de natuur, over vriendschap en over Rebanks’ persoonlijke zoektocht naar rust.   ‘Zeven jaren gingen voorbij. Toen schreef ik Anna op een dag een brief, die ik aan haar opstuurde via de gids die destijds met ons mee was gevaren. Ik vroeg of ze nog steeds ging werken op het eiland en of ik haar zou mogen bezoeken, om meer te weten te komen over haar werk en misschien om over haar te schrijven. Ik zou me koest houden, werken voor de kost en haar niet voor de voeten lopen. Enkele weken later antwoordde ze dat het komende voorjaar haar laatste seizoen op het eiderdonseiland zou zijn voordat ze met pensioen ging, aan…

Met dit stukje poëzie beschrijft Frank van Rijn zijn voorliefde voor lekker warm zomerweer, als hij in Roemenië genietend over een asfaltweg rijdt, die door de zon tot klevige, zwarte kauwgom is gebrand. In Griekenland trapt hij zijn fiets over de Peloponnesos en komt in Sparta plotseling tot de ontdekking dat hij er de enige Spartaan is. Als hij langs een café rijdt, wordt hij door de plaatselijke bevolking nagekeken met grote verwondering en een zweem van medelijden: 'Wat doet die sukkel in deze hitte op een fiets als er auto's zijn en cafés met koud bier?' Ook hier geniet hij, maar in de verlaten woestijn van Death Valley in de VS breekt er bij 52° C een bidon, waardoor zijn drinkwater sissend in het gruis en tussen de keien verdwijnt. Dan wordt het even minder genieten van die koperen vriend hoog boven hem..., maar hij ontspringt de dans. Het Atlasgebergte brengt hem weer grote vreugde, vooral wanneer hij met Mohammed en Abdelhadi naar Amesker loopt, hoewel de thee hem op een gege…